Η σύγκριση της ανάπτυξης σε ΗΠΑ και Ευρωζώνη δε δικαιώνει τη γηραιά ήπειρο...
Παράδειγμα για την Ευρώπη μπορεί να γίνει η χρεοκοπία της πόλης του Ντιτρόιτ, σύμφωνα με άρθρο γνώμης που φιλοξενούν οι Financial Times, στο οποίο ο αρθρογράφος Μάρτιν Σάντμπου υποστηρίζει ότι θα πρέπει να επιτραπεί στις πιο προβληματικές οικονομίες της Ευρωζώνης να χρεοκοπήσουν, όπως το Ντιτρόιτ, αναφερόμενος με δηκτικά σχόλια στην εμμονή των Ευρωπαίων κατά των χρεοκοπιών.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρατηρεί ο αρθρογράφος, το να πάρεις ένα ρίσκο και να αποτύχεις δεν είναι το τέλος και είναι τιμή αν καταφέρεις να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Αντίθετα, στην Ευρώπη η χρεοκοπία έχει το "στίγμα" της αναξιοπιστίας, της ντροπής που για να "κρυφτεί" πρέπει κανείς να αποχωρήσει για πάντα από τον επιχειρηματικό στίβο. "Η Ευρώπη βρίσκει την ιδέα μιας χρεοκοπίας τόσο ανυπόφορη που, στην τρέχουσα κρίση, προτιμά να καλύψει τα χρέη των χρεοκοπημένων. Έτσι, υποφέρει", σχολιάζει, κάνοντας ειδική αναφορά στην Ελλάδα, για την οποία τονίζει: "Οι πιστωτές επέμεναν ότι ένα πακέτο διάσωσης ήταν απαράδεκτο. Αλλά η σκέψη ότι ένα ευρωπαϊκό κράτος πιθανόν να μην πληρώσει τα χρέη του αποδείχθηκε ακόμα πιο απαράδεκτη. Έτσι, δάνεια από την Ευρωζώνη -και ένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που εκβιάστηκε για να συμμετάσχει- ξοδεύτηκαν για να αναβάλλουν την ημέρα της κρίσης".
Ωστόσο, επισημαίνει, η πραγματικότητα ανάγκασε τους Ευρωπαίους να αλλάξουν γνώμη και να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αν και αυτό έγινε όταν πια η ευνοϊκή επίδραση της αναδιάρθρωσης είχε χαθεί. "Το πόσα πολλά θα είχε γλιτώσει η Ευρωζώνη αν αποδεχόταν την αναδιάρθρωση χρέους από την αρχή της κρίσης ως ρεαλιστική πολιτική είναι άγνωστο", αναφέρεται στο άρθρο, που συγκρίνει τα χρόνια χαμένης ανάπτυξης στην Ευρώπη με τη μετριοπαθή αλλά σταθερή ανάπτυξη στις ΗΠΑ, σχολιάζοντας: "Καθώς οι ισορροπίες χρέους στις ΗΠΑ έχουν μειωθεί απότομα, ο κόσμος αρχίζει και πάλι να ξοδεύει. Η Ευρώπη μένει πίσω από τράπεζες που παλεύουν να ισορροπήσουν πάνω σε κεφαλαιακά μαξιλάρια που είναι πολύ λεπτά, ως αποτέλεσμα της άρνησης να μετατρέψουν τα δάνεια σε ίδια κεφάλαια όταν οι άλλες πηγές κεφαλαίων στερεύουν".
Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος προτρέπει την Ευρώπη να πάρει το μάθημα που οι ΗΠΑ της έχουν δείξει αρκετές φορές, επιτρέποντας στις πλέον προβληματικές της οικονομίες να χρεοκοπήσουν, με ευεργετικές μακροπρόθεσμες συνέπειες, όπως εκτιμά.
news.gr
Σοκάρουν τα στοιχεία για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Άπιαστο όνειρο ακόμα και ο κατώτατος μισθός. Ποιες κατηγορίες εργαζομένων παίρνουν κάτω από 586 ευρώ το μήνα.
Με λιγότερα από 586 ευρώ το μήνα αμείβονται περίπου 700.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, με τις κλαδικές συμβάσεις να είναι πλέον ελάχιστες, κάτι που σημαίνει πτώση του μέσου όρου των αμοιβών.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει το "Έθνος της Κυριακής", ένας στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έχει μισθό κάτω από τον βασικό.
Συγκεκριμένα λιγότερα από 586 ευρώ παίρνουν:
*Οι μερικώς απασχολούμενοι, καθώς για περίπου 300.000 δεν ισχύει το 8ωρο. Μόνο το 2012 πάνω από 45.000 εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να στραφούν από την πλήρη στη μερική απασχόληση.
*Οι εκ περιτροπής απασχολούμενοι. Πρόκειται για περίπου 70.000 εργαζόμενους, που απασχολούνται λιγότερες από πέντε ημέρες την εβδομάδα. Πέρσι ξεπέρασαν τις 35.000 οι συμβάσεις που μετατράπηκαν σε εκ περιτροπής εργασία είτε με συμφωνία των εργαζομένων είτε με μονομερή απόφαση του εργοδότη. Το πρώτο εξάμηνο της φετινής χρονιάς είναι σχεδόν 15.000 οι αλλαγές συμβάσεων.
*Οι νέοι κάτω των 25 ετών. Με βάση τη νομοθεσία για τους νέους, ισχύει χαμηλότερος μισθός και παίρνουν μισθό 510 ευρώ το μήνα.
*Όσοι συμμετέχουν σε επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης. Για παράδειγμα το νέο πρόγραμμα -που θα καλύψει οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο- προβλέπει αμοιβή 500 ευρώ τον μήνα και αφορά 50.000 άτομα.
Όσον αφορά τις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, αυτές εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς, δημιουργώντας ένα νέο μισθολογικό τοπίο.
Από τον Ιανουάριο έως και τον Νοέμβριο του 2012, επιχειρησιακές υπέγραψαν 91.020 εργαζόμενοι σε 756 επιχειρήσεις. Οι μειώσεις των μισθών ήταν κατά μέσο όρο 19,2%.
Ατομικές συμβάσεις υπέγραψαν 244.972 εργαζόμενοι σε 68.306 επιχειρήσεις. Οι μειώσεις των μισθών έφτασαν κατά μέσο όρο το 22,1%.
Στο πρώτο εξάμηνο, με βάση τα στοιχεία του ΣΕΠΕ σε 230 επιχειρήσεις έχουν υπογραφεί επιχειρησιακές συμβάσεις, που μειώνουν τους μισθούς κατά 13,49%. Οι περικοπές αφορούν 29.795 εργαζόμενους.
news247.gr
Την τελική απόφαση για την κατάργηση και συγχώνευση νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων υπέγραψε σήμερα ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος. Βάσει της απόφασης καταργούνται 87 νηπιαγωγεία και 31 δημοτικά, ενώ συγχωνεύονται αντίστοιχα 12 νηπιαγωγεία και 17 δημοτικά.
Πρόκειται για το τρίτο κύμα καταργήσεων και συγχωνεύσεων. Το 2011 είχαν καταργηθεί και συγχωνευθεί 800 σχολεία σε όλη την επικράτεια και τον επόμενο χρόνο 120.
Το ύψος της εξοικονόμησης πόρων θα φτάσει στα 76.000 ευρώ για το 2013 (δεδομένου ότι οι αλλαγές υλοποιούνται στο μέσο του οικονομικού έτους) ενώ από το 2014 η εξοικονόμηση θα ανέλθει στις 228.000 ευρώ.
Παράλληλα, το υπουργείο προχωρά στην ίδρυση τριών δημοτικών και δύο νηπιαγωγείων, ενώ υποβιβάζονται σε θέσεις πέντε νηπιαγωγεία και 34 δημοτικά σχολεία και προάγονται δύο δημοτικά, τα οποία θα ενισχυθούν με οργανικές θέσεις όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή των σχολικών εγκαταστάσεων.
Τα υπό ίδρυση σχολεία θα στελεχωθούν με εκπαιδευτικούς όταν λειτουργήσουν οι σχολικές μονάδες.
Τα τρία δημοτικά σχολεία ιδρύονται στην Κηφισιά, στην Ηγουμενίτσα και στο Νεοχωρόπουλο Ιωαννίνων.
Από ένα νηπιαγωγείο θα αποκτήσουν η Λεπτοκαρυά Θεσπρωτίας και ο Αλιμος Αττικής.
Τα δημοτικά σχολεία που καταργούνται είναι επτά στην περιφέρεια της Ανατολικής Αττικής, από τρία στο νομό Ροδόπης και στο νομό Ευρυτανίας, από δύο στην Δ' Αθήνας και στους νομούς Ημαθίας και Λακωνίας, και από ένα στην Α' Αθήνας, στη Β' Θεσσαλονίκης και στους νομούς Ξάνθης, Αιτωλοακαρνανίας, Ηλείας, Καρδίτσας, Πέλλας, Σερρών, Δωδεκανήσου, Εύβοιας, Φθιώτιδας και Φωκίδας.
greekmoney.gr
Τα εισοδήματα μειώνονται και οι φόροι αυξάνονται. Αυτό προκύπτει από την πρώτη επεξεργασία των δηλώσεων που υποβλήθηκαν το 2012 και αφορούν τα εισοδήματα που εισπράχθηκαν το 2011.
Συγκεκριμένα, για μία ακόμη φορά περίπου 4,8 εκατομμύρια μισθωτοί και συνταξιούχοι είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται και το εκκαθαριστικό της εφορίας να είναι τσουχτερό. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι κατάφεραν να μειώσουν τους φόρους για τα εισοδήματα που εισέπραξαν το 2011. Εξι στους δέκα ελεύθερους επαγγελματίες εμφανίζονται με εισοδήματα έως... 6.000 ευρώ. Το μέσο δηλωθέν εισόδημα των μισθωτών και των συνταξιούχων μειώθηκε κατά 18% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος (δηλαδή τα εισοδήματα του 2010), ενώ η μέση φορολογική επιβάρυνση αυξήθηκε κατά 52%. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, περίπου 1,1 εκατ. μισθωτοί και συνταξιούχοι δήλωσαν εισοδήματα -κάτω από το όριο της φτώχειας- και συγκεκριμένα έως 6.000 ευρώ. Ειδικότερα, από την ανάλυση των στοιχείων του υπουργείου Οικονομικών προκύπτουν τα εξής:
1. Το μέσο εισόδημα που δήλωσαν το 2012 οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι ανήλθε σε 14.640 ευρώ. Το 2011 οι φορολογούμενοι αυτοί είχαν δηλώσει κατά μέσο όρο 17.928 ευρώ.
2. Μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν κατά μέσο όρο 1.654 ευρώ στην εφορία από 1.011 το προηγoύμενο έτος. Αυτό οφείλεται στη μείωση του αφορολογήτου ορίου, που ίσχυε για φορολογούμενους από τις 12.000 στις 5.000 ευρώ, στην επιβολή φόρου 10% στο τμήμα του ετήσιου εισοδήματος πάνω από το νέο μειωμένο αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ και μέχρι το όριο του παλαιού αφορολογήτου των 12.000 ευρώ, στις μειώσεις στα αφορολόγητα όρια για τα παιδιά κ.λπ.
Επίσης, αυξήθηκαν οι φορολογικοί συντελεστές για τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα, τα τεκμήρια διαβίωσης έγιναν σκληρότερα για κατοικίες και αυτοκίνητα, περιορίσθηκαν οι φοροαπαλλαγές, ενώ άλλαξε και ο τρόπος υπολογισμού της αξίας των αποδείξεων που κατοχυρώνουν το αφορολόγητο όριο.
3. Εξι στους δέκα μισθωτούς και συνταξιούχους δήλωσαν πέρυσι εισοδήματα από 6.000 έως 20.000 ευρώ.
4. Σε 7.011 ανέρχονται οι πλούσιοι φορολογούμενοι, αφού εμφανίζονται στην εφορία με εισοδήματα έως 150 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ο συνολικός φόρος που πλήρωσαν φτάνει τα 418,39 εκατ. ευρώ.
5. Μειωμένα ήταν τα εισοδήματα που δήλωσαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Το μέσο εισόδημα που δήλωσαν το 2012 (οι αμιγώς ελεύθεροι επαγγελματίες) ήταν μειωμένο κατά 38,5% σε σύγκριση με το μέσο εισόδημα του 2011. Συγκεκριμένα, 347.304 ελεύθεροι επαγγελματίες δήλωσαν το 2012 μέσο εισόδημα 19.880 ευρώ, από 32.313 ευρώ το 2011. Η μέση φορολογική επιβάρυνση κάθε ελεύθερου επαγγελματία διαμορφώθηκε σε 3.603 ευρώ το 2012 από 4.378 ευρώ το 2011, δηλαδή μειώθηκε κατά 17,7%.
6. Το 60% των ελεύθερων επαγγελματιών δήλωσαν ετήσια εισοδήματα μέχρι 6.000 ευρώ.
7. Ετήσιο εισόδημα άνω των 101.000 ευρώ και μέχρι 1,5 εκατ. ευρώ δήλωσαν μόλις 2.443 ελεύθεροι επαγγελματίες.
greekmoney.gr
Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία είναι υψηλότερη σήμερα από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον από τα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε και άρχισε η επίσημη καταγραφή τέτοιων δεδομένων.
Μετά από σειρά μελετών, με τις οποίες επιχείρησαν να διερευνήσουν τη διαφαινόμενη «παύση» στην άνοδο των θερμοκρασιών, επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι κλίνουν στην εξήγηση της απορρόφησης τεράστιων ποσοτήτων θερμότητας από τα βαθύτερα σημεία των ωκεανών. Τονίζουν ότι η παύση αυτή δεν είναι απροσδόκητη και δεν αλλάζει τις προβλέψεις για άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία είναι υψηλότερη σήμερα από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον από τα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε και άρχισε η επίσημη καταγραφή τέτοιων δεδομένων. Ωστόσο, μετά από μια περίοδο μεγάλης ανόδου, κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, παρατηρείται σημαντική επιβράδυνση, την οποία επικαλούνται όσοι αμφισβητούν ότι η τάση υπερθέρμανσης συνεχίζεται.
Συγκεκριμένα, οι μέσοι ρυθμοί υπερθέρμανσης διαμορφώθηκαν σε μόλις 0,04 βαθμούς Κελσίου ανά δεκαετία μεταξύ 1998 και 2012, όταν μεταξύ 1970 και 1998 ήταν 0,17 βαθμοί ανά δεκαετία. Την ίδια ώρα πάντως, οι συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα εξακολουθούν να αυξάνονται.
Οι ερευνητές από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Βρετανίας και πανεπιστήμια της χώρας υποστηρίζουν ότι – πέρα από το ρόλο των ωκεανών – η επιβράδυνση οφείλεται στη φυσική μεταβλητότητα, αλλά και στη χαμηλή ηλιακή δραστηριότητα των τελευταίων ετών, καθώς και στις ηφαιστειακές εκρήξεις που έχουν στείλει στην ατμόσφαιρα σωματίδια, τα οποία αντανακλούν θερμότητα. Επισημαίνουν ότι από το 1860 έως σήμερα έχουν υπάρξει και άλλες περίοδοι παρόμοιας επιβράδυνσης.
Παρότι οι ερευνητές τονίζουν ότι θα χρειαστούν περισσότερες μελέτες προκειμένου να βεβαιωθούν για τα ακριβή αίτια της επιβράδυνσης και το βαθμό, στον οποίο το καθένα έχει συμβάλει σε αυτήν, ρομποτικά σκάφη που χρησιμοποίησαν στις έρευνές τους εντόπισαν ενδείξεις υπερθέρμανσης ακόμη και σε βάθος 2 χιλιομέτρων.
«Δεν κατανοούμε πλήρως τη σχετική σημασία αυτών των διαφορετικών παραγόντων», παραδέχθηκε ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ Ρόουαν Σάτον, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη. Πρόσθεσε όμως ότι, με τη βελτίωση των μεθόδων μέτρησης των θαλάσσιων θερμοκρασιών, οι επιστήμονες είναι πλέον πιο σίγουροι ότι η απορρόφηση θερμότητας από τα βάθη των ωκεανών παίζει κάποιο ρόλο.
Ο καθηγητής Σάτον προέβλεψε ότι, παρά την επιβράδυνση, οι θερμοκρασίες έως το 2060 θα είναι κατά πάσα πιθανότητα υψηλότερες κατά τουλάχιστον 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Εκτίμησε ότι αυτό είναι πιθανό να καθυστερήσει λόγω της σημερινής «παύσης» κατά 5-10 χρόνια.
naftemporiki.gr
Εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας δήλωσαν το 2012 στην εφορία 1.098.510 άτομα. Mάλιστα 65.185 φορολογούμενοι αναγκάζονται να επιβιώσουν με λιγότερα από τρία ευρώ την ημέρα, ενώ εισόδημα το οποίο κυμαίνεται από 1.000 έως 2.000 ευρώ το χρόνο δηλώνουν 102.984 νοικοκυριά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών (ΓΓΠΣ), τα εισοδήματα που δήλωσαν οι Ελληνες το 2012 στην εφορία είναι αποκαλυπτικά της ζοφερής οικονομικής κρίσης.
Την μεγαλύτερη μείωση των εισοδημάτων έχουν υποστεί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι καθώς υποχώρησαν στα 65 δισ. ευρώ το 2012 από 66,65 δισ. ευρώ που είχαν δηλωθεί το 2010. Μέσα σε δύο χρόνια, δηλαδή, εξαϋλώθηκαν εισοδήματα από μισθωτές εργασίες ύψους 1,65 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν σχεδόν στο 1% του ΑΕΠ.
Επί συνόλου 4.804.160 φορολογουμένων οι 737.468 μισθωτοί δήλωσαν πέρυσι εισόδημα μέχρι το ύψος του αφορολόγητου ποσού το οποίο για το 2012 έφθανε στα 5.000 ευρώ. Επίσης, οι περικοπές μισθών που έκαναν οι εργοδότες είχαν ως αποτέλεσμα 361.042 υπόχρεοι να δηλώσουν εισόδημα μεταξύ 5.000 και 6.000 ευρώ. Πρόκειται για το μοναδικό κλιμάκιο εισοδήματος το οποίο συσπειρώνει έναν τόσο μεγάλο αριθμό φορολογουμένων.
Ο μέσος φόρος που πλήρωσαν το 2012 στην εφορία έφτασε τα 1.653 ευρώ έναντι 1.471 ευρώ που κατέβαλαν πέρυσι.
Οι 7.011 «κροίσοι»
Οι ανισότητες, βέβαια, είναι κάτι περισσότερο από εμφανείς, καθώς για 7.011 μισθωτούς, τα εισοδήματα που δηλώθηκαν κυμαίνονται από 100.000 ευρώ έως 1,5 δισ. ευρώ. Οι 7.011 «κροίσοι» δήλωσαν συνολικά 1,135 δισ. ευρώ από μισθωτές εργασίες ή 162.002 ευρώ κατά μέσο όρο ο καθένας.
Αν στα εισοδήματα προστεθούν και αυτά που είχαν από ενοίκια, συμμετοχές σε επιχειρήσεις αλλά και αυτά που αποκτήθηκαν στο εξωτερικό πλην όμως φορολογήθηκαν στην Ελλάδα τότε αυτά φτάνουν στο 1,168 δισ. ευρώ.
Οι συνολικοί φόροι που πλήρωσαν στην εφορία ανήλθαν σε 418,391 εκατ. ευρώ που σε μέσα επίπεδα ανέρχονται σε 59.676 ευρώ.
Υπάρχουν και 648 άτομα με εισοδήματα έως 98.000 το χρόνο, εκ των οποίων το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από συμμετοχές τους σε εμπορικές δραστηριότητες.
Ιδού, κωδικοποιημένα τα δέκα σημαντικότερα συμπεράσματα:
1.Την κατηφόρα έχει πάρει το εισόδημα των 4.804.160 μισθωτών και των συνταξιούχων. Το 2012 δήλωσαν συνολικό εισόδημα 65 δισ. ευρώ ή κατά μέσο όρο 13.321 ευρώ ο καθένας, έναντι 18.360 ευρώ που είχαν δηλώσει το 2011.
2. Η κρίση έχει περικόψει τα εισοδήματα χιλιάδων μισθωτών και συνταξιούχων. Στους 737.468 ανέρχονται όσοι δήλωσαν εισόδημα μέχρι το ύψος του αφορολόγητου ορίου, ήτοι 5.000 ευρώ, και 1.098.510 άτομα που πλησιάζουν το όριο της φτώχειας. Οι περικοπές μισθών που έκαναν οι εργοδότες είχε αποτέλεσμα 361.042 φορολογούμενοι να δηλώσουν εισόδημα μεταξύ 5.000 και 6.000 ευρώ. Πρόκειται για το μοναδικό κλιμάκιο εισοδήματος το οποίο συσπειρώνει έναν τόσο μεγάλο αριθμό φορολογουμένων. Ενώ εισοδήματα από 4.000 μέχρι 5.000 ευρώ τον χρόνο δήλωσαν 307.896 φορολογούμενοι. Εισοδήματα από 10.000 έως 20.000 ευρώ 1.839.095 άτομα. Στο κλιμάκιο εισοδήματος από 21.000 ευρώ μέχρι 44.000 ευρώ βρίσκονται 703.504 φορολογούμενοι. Εισοδήματα από 45.000 ευρώ μέχρι 86.000 ευρώ δηλώνουν στην εφορία 69.724 μισθωτοί και από 86.000 έως 98.000 ευρώ 3.201 φορολογούμενοι.
3. Οι μισθωτοί πληρώνουν μέσο φόρο 1.653 ευρώ έναντι 1.471 ευρώ που κατέβαλαν πέρυσι.
4. Αντιθέτως, ανοδικά κινήθηκαν τα εισοδήματα που δήλωσαν οι 347.304 ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι χρόνο με τον χρόνο μειώνονται ελαφρώς αριθμητικά ένεκα της οικονομικής κρίσης, που τους οδηγεί εκτός επαγγέλματος. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η επιβολή του «κεφαλικού» φόρου σε όσους διατηρούσαν δελτίο παροχής υπηρεσιών (ΔΠΥ). Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δήλωσαν συνολικά εισοδήματα 3,75 δισ. ευρώ ή κατά μέσο όρο 10.803 ευρώ .
5. Αν στο δηλωθέν από ελευθέρια επαγγέλματα εισόδημα προστεθεί και αυτό που έχουν από άλλες πηγές, τότε τα εισοδήματα των επιτηδευματιών για το 2012 ανέρχονται σε 6,9 δισ. ευρώ. Αξίζει να αναφερθεί ότι από τα πρόσθετα εισοδήματα, περίπου 2,35 δισ. προέρχονται από μισθωτή εργασία. Στοιχείο που καταδεικνύει πως αρκετοί φορολογούμενοι κάνουν δεύτερη ή και τρίτη δουλειά για να επιβιώσουν.
6. Έντεκα είναι οι «κροίσοι» ελεύθεροι επαγγελματίες στην Ελλάδα, εκ των οποίων οι δύο δήλωσαν εισόδημα από 721.000 έως 726.000 ευρώ και 9 μέχρι 1,451 εκατ. Ευρώ.
7. Οι 998.976 αγρότες δήλωσαν αγροτικά εισοδήματα 1,16 δισ. ή κατά μέσο όρο 1.165,09 ευρώ και συνολικό εισόδημα 8,99 δισ. (συμπεριλαμβάνεται και από άλλες πηγές). Εξ αυτών τα 5,92 δισ. προέρχονται από μισθωτή εργασία. Τους 715.746 φτάνουν οι αγρότες, οι οποίοι παράλληλα με τη δραστηριότητά τους είχαν και εισοδήματα από ακίνητα 781,54 εκατ. ευρώ, ενώ 103 αγρότες είχαν ετήσια εισοδήματα έως 200.000 ευρώ ο καθένας.
8. Οι 65.185 άτομα έχουν ετήσιο εισόδημα έως 1.000 ευρώ από μισθωτές εργασίες.
9. Στους 7.011 ανέρχονται οι φορολογούμενοι που κατοικούν στα ανώτερα «πατώματα» της φορολογικής κλίμακας αφού αποκτούν εισοδήματα έως 150 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Παρά τον έκτο χρόνο της κρίσης που διανύει η ελληνική οικονομία, το 2012 δήλωσαν συνολικά 1,16 δισ. ευρώ, στα οποία περιλαμβάνονται εισοδήματα και από άλλες πηγές, όπως ενοίκια, συμμετοχές σε επιχειρήσεις, αποκτηθέντα στο εξωτερικό και φορολογούμενα στην Ελλάδα κ.ά. Ο συνολικός φόρος που πλήρωσαν φτάνει τα 418,39 εκατ. ευρώ.
10. Σε 2.443 ανέρχονται οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δηλώνουν εισοδήματα από 100.000 ευρώ έως 1,5 εκατ. ευρώ στην εφορία.
iefimerida.gr
Το σχέδιο του να γίνει η Ελλάδα Κίνα στα μεροκάματα με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα έρχεται να υποστηρίξει σήμερα ο Σόιμπλε. Αυτό δεν το τόλμησε να το προτείνει σε καμία άλλη Ευρωπαική χώρα εκτός από την πανέμορφη Ελλάδα, γιατί ως φαίνεται έχει "μεγάλη επιρροή" στους Σαμαρά και Βενιζέλο, οι οποίοι χθες μόλις είδαν ότι οι οριακής πλειοψηφίας 152 βουλευτές τους άρχισαν - ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ - να τσινάνε στην ψήφιση ΤΟΣΟ αντιλαϊκών μέτρων, τους απείλησαν με πρόωρες εκλογές!! Και αυτοί ...υπάκουσαν!
Το λεγόμενο «κινεζικό οικονομικό θαύμα» φαίνεται όμως ότι έχει φτάσει στο τέλος του.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, αν τα τελευταία τριάντα χρόνια ο μέσος όρος αύξησης του ΑΕΠ ήταν 10%, πέρυσι μειώθηκε στο 7,7% και το τρίμηνο Απριλίου-Ιουνίου ήταν 7,5%. Το εμπορικό πλεόνασμα μειώθηκε τον Ιούνιο κατά 14%, ενώ οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3,1%.
Η μείωση της ανάπτυξης είναι μόνο εν μέρει αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, γράφει ο ανταποκριτής της Λιμπερασιόν στο Πεκίνο. Η κρίση είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η ζήτηση των προϊόντων που κατασκευάζονται στην Κίνα. Όμως την ίδια στιγμή δεν αυξήθηκε η εγχώρια ζήτηση.
«Το σημερινό παραγωγικό μοντέλο της Κίνας συνίσταται στον περιορισμό της εσωτερικής κατανάλωσης και στη χρησιμοποίηση των εσόδων από τις εξαγωγές για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων», εξηγεί στην εφημερίδα ο οικονομολόγος Πατρίκ Σοβανέκ, που είναι εγκατεστημένος στο Πεκίνο. «Η Κίνα δεν έχει όμως πλέον αρκετούς πελάτες στον κόσμο».
Το αποτέλεσμα είναι οι βιομηχανίες, που χρηματοδοτούνται από το εύκολο χρήμα του κράτους, να παράγουν περισσότερα απ'ό,τι χρειάζεται. Η βιομηχανία της ηλιακής ενέργειας, για παράδειγμα, μπορεί να παράγει ηλιακούς συλλέκτες των 45 γιγαβάτ, ενώ η παγκόσμια ζήτηση φτάνει μόλις τα 35 γιγαβάτ.
Η Κίνα ήλπιζε να γίνει μέχρι το 2015 ο μεγαλύτερος κατασκευαστής δεξαμενόπλοιων στον κόσμο, αλλά σήμερα τα υπερμεγέθη ναυπηγεία της βουλιάζουν. Το μεγαλύτερο απ'αυτά, που εγκαινιάστηκε το 2006, έχει απολύσει 20.000 εργάτες από το 2011 και ζήτησε πρόσφατα κρατική ενίσχυση για να μη χρεοκοπήσει.
Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην πτώση της ανταγωνιστικότητας της Κίνας, όπως η αύξηση των μισθών στη βιοτεχνία (20% τον χρόνο από το 2005 μέχρι σήμερα).
Οι κινέζοι ηγέτες γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι η χώρα πρέπει να αλλάξει το αναπτυξιακό της μοντέλο, αλλά στην πράξη λίγα πράγματα έχουν γίνει. Η προσπάθεια που γίνεται πλέον είναι να τονωθεί η εσωτερική κατανάλωση και η τεχνολογική καινοτομία, ώστε να μπορέσουν οι βιομηχανίες να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση.
Όμως οι Κινέζοι προτιμούν να συνεχίσουν να αποταμιεύουν, καθώς το σύστημα κοινωνικής προστασίας είναι πολύ αδύνατο. Επιπλέον, η χρηματοδότηση των βιομηχανιών γίνεται μέσω των γιγαντιαίων κρατικών τραπεζών, οι οποίες δανείζουν σχεδόν αποκλειστικά τις ελάχιστα αποτελεσματικές κρατικές επιχειρήσεις. Οι τελευταίες αντιστοιχούν στο 50% με 80% του συνόλου της οικονομίας και τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχουν σταματήσει να διογκώνονται εις βάρος του ιδιωτικού τομέα.
Το 2008, το Πεκίνο έθεσε σε εφαρμογή ένα κολοσσιαίο σχέδιο ανάκαμψης για να αντιμετωπίσει την κρίση, διαθέτοντας 500 δισεκατομμύρια ευρώ. «Το 99% αυτής της χρηματοδότησης διοχετεύτηκε στις κρατικές επιχειρήσεις», λέει ο Χουανγκ Νούμπο, πρόεδρος του Ομίλου Zhongkun.
«Οι αρχές πρέπει επιτέλους να υιοθετήσουν τη λογική της οικονομίας της αγοράς». Η δομή του σχεδίου ανάκαμψης οδήγησε ακόμη τις περισσότερες τοπικές κυβερνήσεις να υπερχρεωθούν, τροφοδοτώντας μια κατασκευαστική φούσκα και κατασκευάζοντας υποδομές αμφίβολης ωφέλειας.
Η ιδέα τώρα είναι να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην οικονομία της αγοράς, τονίζει ο ανταποκριτής της Λιμπερασιόν. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μειώσει τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων που παράγουν περισσότερα απ'όσα χρειάζονται, κάτι που θα οδηγήσει ασφαλώς σε χρεοκοπίες, και να διοχετεύσει περισσότερους πόρους προς επιχειρήσεις σύγχρονης τεχνολογίας.
Αυτά όμως παραμένουν απλές διακηρύξεις σε μια χώρα όπου οι κρατικές επιχειρήσεις και οι κρατικές τράπεζες είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους και διαθέτουν τεράστια επιρροή.
Ηδη το Πεκίνο έχει εγκαταλείψει τον στόχο της υψηλής ανάπτυξης, ο οποίος θεωρούνταν ως τώρα απαραίτητη προϋπόθεση για να αποφευχθεί η μαζική ανεργία και η κοινωνική αστάθεια. Ο κινέζος υπουργός Οικονομικών Λου Τζιουέι δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι θα ήταν ικανοποιημένος με ένα ταπεινό 7%. Ο φόβος κοινωνικής αναταραχής παραμένει όμως μεγάλος. Σε περίπτωση ανάγκης, βέβαια, η Κίνα διαθέτει αρκετά χρήματα για να εφαρμόσει άλλο ένα σχέδιο ανάκαμψης.
greekmoney.gr
- Ο μεγαλύτερος δήμος των ΗΠΑ που χρεοκοπεί - Στα 18 δισ. δολάρια το χρέος - Απλήρωτοι επί μήνες ήταν οι δημοτικοί υπάλληλοι - Ο Ομπάμα «παρακολουθεί στενά την κατάσταση»
Αίτηση πτώχευσης στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο κατέθεσε την Πέμπτη η πόλη του Ντιτρόιτ, σύμφωνα με τα αμερικανικά δίκτυα, που επικαλούνται δικαστικές πηγές.
Το χρέος του δήμου, που παλεύει εδώ και καιρό με το «φάντασμα» της χρεοκοπίας, ανέρχεται σε 18 δισ. δολάρια. Και όπως αποδεικνύεται τελικά, παρά τις προσπάθειες του δήμου, δεν κατάφερε να αναστρέψει την κατάσταση, προκαλώντας σοκ στις ΗΠΑ, αφού είναι η μεγαλύτερη αμερικανική πόλη που χρεοκοπεί.
Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές από τις δομές του δήμου έχουν σταματήσει να λειτουργούν, όπως η φύλαξη πάρκων, οι δημόσιες συγκοινωνίες και οι υπηρεσίες καθαριότητες, ενώ οι δημοτικοί υπάλληλοι είναι καιρό απλήρωτοι.
Την είδηση ότι το Ντιτρόιτ πρόκειται να καταθέσει αίτηση πτώχευσης ανέδειξε η εφημερίδα Detroit Free Press, αποκαλύπτοντας δικαστικό έγγραφο.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, θα ξεκινήσει σύμφωνα με τον νόμο η περίοδος προστασίας του Ντιτρόιτ από τους δανειστές, και η οποία θα διαρκέσει από έναν έως τρεις μήνες.
Το άλλοτε «κόσμημα» της αυτοκινητοβιομηχανίας έχασε το μισό πληθυσμό του μέσα σε διάστημα 60 ετών. Σταδιακά, οι μεγάλοι όμιλοι εγκατέλειψαν την πόλη, επιφέροντας σκληρό πλήγμα στην οικονομία της.
«Αυτό αποτελεί ένα δύσκολο βήμα, αλλά είναι η μόνη βιώσιμη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος που υφίσταται εδώ και έξι δεκαετίες», δήλωσε ο κυβερνήτης του Μίτσιγκαν, Ρικ Σνάιντερ και πρόσθεσε ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ντιτρόιτ είχαν αγνοηθεί για πολύ καιρό.
Ο Σνάιντερ δήλωσε επίσης ότι η απόφαση αυτή σημαίνει ότι μόνο οι βασικές υπηρεσίες θα είναι διαθέσιμες στους κατοίκους της πόλης, ενώ πρόσθεσε ότι θα ξεκινήσει η διαδικασία να μπει το Ντιτρόιτ σε μια σταθερή οικονομική τροχιά. Το Ντιτρόιτ έχει πληθυσμό 700.000 κατοίκων, καταλαμβάνοντας την 18η θέση των μεγαλύτερων πόλεων των ΗΠΑ. Πριν από μερικές δεκαετίες αποτελούσε την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών αφού ο πληθυσμός της ξεπερνούσε τους 2 εκατομμύρια κατοίκους.
Με ενδιαφέρον και αγωνία αναμένεται στο μεταξύ η αντίδραση των αγορών στην είδηση για την αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε το Ντιτρόιτ, και ειδικά το πώς θα αντιδράσουν οι επενδυτές στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
«Ο Ομπάμα παρακολουθεί στενά την κατάσταση»
Όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, παρακολουθεί στενά με τους ανώτερους συμβούλους του την κατάσταση στο Ντιντρόιτ.
«Ενώ οι ηγέτες του Μίτσιγκαν και οι πιστωτές της πόλης αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση στη σοβαρή οικονομική κατάσταση του Ντιτρόιτ, εμείς παραμένουμε προσηλωμένοι στη συνέχιση μιας ισχυρής εταιρικής σχέσης με την πόλη, καθώς αυτή προσπαθεί να ανακτήσει τις δυνάμεις της, να ανακάμψει και να διατηρήσει τη θέση της ως μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής», δήλωσε η Έιμι Μπράντετζ, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου.
Αρχές δεκαετίας του ‘90, τα πρώτα beach bar κάνουν την εμφάνισή τους. Τα παραθαλάσσια παραθεριστικά χωριά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλάζουν. Οι τοπικοί Δήμοι ενισχύονται οικονομικά. Μέσα σε μια δεκαετία η ομπρέλα, η ψάθα και το ψυγειάκι έχουν αντικατασταθεί από έτοιμες ξαπλώστρες, ο παππούς δεν έχει πια δικαίωμα να έχει λίγα μέτρα παραλίας μπροστά στο σπίτι του και το ελεύθερο μπάνιο -με τις ευλογίες όλων μας- αποτελεί παρελθόν.
Έγινε κατεστημένο το μπάνιο στη θάλασσα να συνεπάγεται υποχρεωτικό στρίμωγμα μέχρι αηδίας, πέταμα σε οποιοδήποτε σημείο σου βρουν ελεύθερη ομπρέλα ακόμα και 20 μέτρα από το κύμα, ηχορρύπανση λόγω συνωστισμού και χαράτσι σε κάθε εξόρμηση, που προστίθεται στα ήδη σαλταρισμένα έξοδα μετακίνησης. Η οικονομική διάσταση ωστόσο είναι επιλογή του καθένα, αγανακτισμένου ή μη, με κρίση ή χωρίς, με λίπος ή όχι, να επιλέξει τι θα του κοστίσει η κάθε επίσκεψη σε παραλία. Το πιο ουσιαστικό ζήτημα είναι το ποιοτικό, η έλλειψη εικόνων και ποικιλίας που σε εμποδίζει να ξεδώσεις πραγματικά, να ανανεωθείς.
Όλα έγιναν ίδια, επαναλαμβανόμενα και τελικά κουραστικά. Επανάληψη των ίδιων και των ίδιων που κουράζουν ψυχολογικά και σε τελευταία ανάλυση κοστίζουν κιόλας. Κι όμως, μάθαμε να μας αρέσουν, ξεκίνησαν κάποτε ως εναλλακτική, ως μέρος της επιθυμητής ποικιλίας και εξελίχθηκαν σε “must” κατάσταση, σε κανόνα απαραβίαστο.
Η γενιά της δεκαετίας του ’80 και πίσω έχει αναμνήσεις από διαφορετικά καλοκαίρια, πιο ανέμελα, πιο «χύμα» και πιο γλυκά. Είναι η γενιά που «ήπιε νερό από λάστιχο αλλά επιβίωσε». Έκανε εκατοντάδες χιλιόμετρα με ποδήλατο, έπαιξε κρυφτό σε χωματόδρομο, μάζεψε ξύλα από ένα δασάκι για μια φωτιά στην άμμο με κιθάρα, παλιό κασετόφωνο και μπύρες, φλέρταρε στην αμμουδιά δίπλα σε αραγμένες βάρκες, έπαιξε «μπουκάλα» και «θάρρος ή αλήθεια», βούτηξε και αργά το βράδυ και νωρίς το πρωί, πάτησε αχινό, είδε ανατολή, έτρεξε να φωνάξει τον πλανόδιο ψαρά για να τον προλάβει η γιαγιά. Πήγε σε θερινό σινεμά με σάντουιτς από το σπίτι, ένιωσε καρδιοχτύπι για ένα μπλουζ, έκανε πάρτι σε παραλίες, σε μπαλκόνια, σε κήπους, με χορό και τραγούδι και όχι κάνοντας το μαϊντανό με ένα ποτήρι στο χέρι μετρώντας κάθε 5’ τα like στο check in. Σε κάθε ηλικία χιλιάδες εικόνες που σήμερα επιβιώνουν μόνο κατ’ εξαίρεση εξαιτίας της εμπορευματοποίησης και του lifestyle. Ένα σημερινό 16χρονο παιδί αν ακούσει τα παραπάνω συχνά σε κοιτάει με απορία, μπορεί και οίκτο.
Αυτά και άλλα πολλά, τα τελευταία χρόνια έχουν αντικατασταθεί από μια αέναη ρουτίνα. Περιορίσαμε το χώρο μας μόνοι μας. Είχαμε μια ολόκληρη παραλία να διαλέξουμε μέρος, τώρα στριμωχνόμαστε όπου μας δείξει η «υποδοχή». Είχαμε νερό σε θερμός και δικό μας καφέ, τώρα τα αγοράζουμε. Είχαμε δωρεάν χώρο να καρφώσουμε την ομπρέλα μας, τώρα την πληρώνουμε κι αυτή. Κάναμε 3 βήματα και βουτούσαμε, τώρα προσέχουμε μην πατήσουμε κανέναν, καίγονται και οι πατούσες ανελέητα! Είχαμε χώρο να απλώσουμε δυο πράγματα, να φουσκώσουμε ένα στρώμα, να βαρέσουμε μια ρακέτα χωρίς να ενοχλούμε. Ο γράφων έχει βάλει καλάθι μπαλάκι του τένις σε ποτήρι φραπέ ανυποψίαστου λουόμενου και έχει στείλει σέντρα ζάρι από τάβλι μέσα σε ξένο παραδιπλανό καφέ, τόσο κοντά ήταν. Πήξιμο, άγχος, περιορισμός. Νύχτες μπιρίμπας εξελίχθηκαν σε νύχτες clubbing, νύχτες φωτιάς και κιθάρας έγιναν νύχτες σε μπουζούκια, νύχτες αράγματος με παρέα στο σπίτι έγιναν νύχτες με «ποτάρες». Τι διαφορετικό κάνεις από το χειμώνα; Φοράω μαγιό, λαδώνομαι και μαυρίζω.
Σε όλα τα τελευταία προστίθεται ο εθισμός στα social media. Να μην κάνουμε ένα check in, με tags όλη την παρέα και άμα είμαστε πολύ μερακλήδες και φωτογραφία; Smartphone, ο κόσμος στο κινητό σου, ή το κινητό σου ο κόσμος; Χ….κε η Φατμέ στο Γεντί Κουλέ για το πού κάνεις μπάνιο, το πιο πιθανό είναι ότι βαριέσαι και παίζεις με το κινητό σου ή είσαι κι εσύ εθισμένος ή απλά ψώνιο… Όλοι το κάνουμε λίγο πολύ, μήπως να το ψάξουμε λίγο; Ή μήπως καμιά φόρα είδαμε στο nearby πού είναι κάποιος και σηκωθήκαμε να πάμε να τον βρούμε; Είναι τσάμπα ταλαιπωρία μυαλού που ήδη είναι γεμάτο με «αναγκαία κακά». Θα κρασάρει. Με πόσα password κουράζουμε το μυαλό μας για email, Facebook, twitter, Google, pin κινητού, pin ΑΤΜ, pin κάρτας; Πού θα πάμε; Θα βρούμε; Τι ώρα να ξεκινήσουμε; Έχετε κάνει κράτηση; Πού μυαλό για παλιές αναμνήσεις και κυρίως, πού μυαλό και χώρος να φτιάξεις νέες!
Το “rewind” λοιπόν, ήταν το κουμπάκι που γύριζε την κασέτα πίσω, την εποχή που δεν υπήρχαν usb. Η κρίση το πάτησε και ξαναπατώντας “play” μετά το χαρακτηριστικό τσακ, ακούς πλέον το «θέλω να γυρίσω στα παλιά» του Μαζωνάκη, τις «καλοκαιρινές διακοπές» του Καρβέλα και το «θυμάμαι» των Going Through. Υπάρχει τάση επιστροφής. Γεμάτα πάρκα, παγκάκια, πεζόδρομοι, ατομικές ομπρέλες με το σχετικό εξοπλισμό ανάλογα με τα γούστα και τις δυνατότητες, περισσότερη «παρέα» και επικοινωνία, πιο ανέμελες καταστάσεις, beach bar γεμάτα μόνο τις Κυριακές. Καθόλου ξενέρωτο, καθόλου οπισθοδρομικό. Είναι απόδραση από ρομποτικές παλιές συνήθειες, έστω και αναγκαστικά, καθώς αν «λεφτά υπήρχαν» όπως παλιά, δε θα υπήρχε περισυλλογή μήπως φτάσαμε να υπηρετούμε συνήθειες που δε μας γεμίζουν.
aixmi.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Έρευνες για την μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς έχουν γίνει πάρα πολλές και θα ήταν αδύνατο να τις παρουσιάσω όλες. Για το λόγο αυτό, βρήκα μια λίστα με τις διασημότερες έρευνες (αυτές τουλάχιστον που είναι γνωστές) και προσπάθησα να σας τις παρουσιάσω συνοπτικά τονίζοντας κυρίως τα συμπεράσματα που εξήχθησαν.
Ακόμη και αν δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η μελέτη της ψυχολογίας, θα πρότεινα να του ρίξετε μια γρήγορη έστω ματιά, γιατί το σίγουρο είναι ότι στα συμπεράσματα αυτά θα αναγνωρίσετε αρκετές από τις τακτικές που ακολουθούν κυβερνήσεις, θρησκευτικές ομάδες και μεμονωμένα άτομα προκειμένου να επιβληθούν στο πλήθος… δηλαδή σε όλους εμάς.
Για όσους ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν βαθύτερα στα πειράματα, παραθέτω στο καθένα από αυτά κάποια link που πιστεύω ότι θα τους δώσουν μια καλή αρχή στην πληρέστερη μελέτη τους.
1. Το πείραμα Robbers Cave.
Το πείραμα που διεξήγαγε το 1954 ο Muzafer Sherif, ένας από τους ιδρυτές της κοινωνικής ψυχολογίας, μαζί με άλλους ψυχολόγους και αποτελούσε μέρος ενός ερευνητικού προγράμματος στο πανεπιστήμιο της Oklahoma, είχε σκοπό να μελετήσει την σύγκρουση αλλά και την συνεργασία μεταξύ ομάδων ατόμων. Ο Muzafer ήθελε να ελέγξει την θεωρία ότι οι περιορισμένοι πόροι οδηγούν σε συγκρούσεις μεταξύ ομάδων και αυτή είναι η άμεση αιτία που οδηγεί σε διακρίσεις και στερεότυπα μέσα στις κοινωνίες.
Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν δυο ομάδες παιδιών ηλικίας περίπου 12 ετών που αριθμούσαν συνολικά 24 αγόρια. Οι ομάδες αυτές μεταφέρθηκαν σε μια κατασκήνωση 200 εκταρίων, περικυκλωμένη από το εθνικό πάρκο Robbers Cave στην Οκλαχόμα.
Ο Muzafer διεξήγαγε μια σειρά τριών πειραμάτων. Στο πρώτο οι ομάδες συνεργάστηκαν για να επιβληθούν σε έναν κοινό εχθρό, στο δεύτερο συνδέθηκαν για να αντιμετωπίσουν τους ίδιους τους ερευνητές και στο τρίτο οι ερευνητές κατάφεραν να στρέψουν την μια ομάδα ενάντια στην άλλη. Το πείραμα έδειξε το πόσο εύκολα υιοθετείται μια αποκλειστική ομαδική ταυτότητα και το πόσο γρήγορα η ομάδα εκφυλίζεται σε ζημιογόνα και ανταγωνιστική για άτομα εκτός αυτής.
2. Το πείραμα των φυλακών Stanford.
Αυτό το κακόφημο πείραμα που σκοπό είχε να διεισδύσει στην σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχολογίας, κατέληξε να επηρεάζει τους ερευνητές στον ίδιο βαθμό με τα υπό εξέταση άτομα. Ο ψυχολόγος Philip Zimbardo, χώρισε τους συμμετέχοντες σε δυο ομάδες. Στους “φυλακισμένους” και στους “φύλακες”. Ο χώρος διεξαγωγής του πειράματος ήταν μια εικονική φυλακή στο υπόγειο του πανεπιστημίου Stanford.
Οι φυλακισμένοι υποβλήθηκαν σε σύλληψη, γδύσιμο, ξύρισμα του κεφαλιού καθώς και σε άλλες πράξεις κακομεταχείρισης, ενώ στους φύλακες δόθηκαν ρόπαλα. Οι φυλακισμένοι εξεγέρθηκαν την δεύτερη μέρα και η αντίδραση των φυλάκων ήταν άμεση και βάναυση.
Το πείραμα, που είχε σχεδιαστεί για να διαρκέσει 14 ημέρες, διακόπηκε την 6η μέρα λόγω των ολοένα αυξανόμενων επιπέδων κακομεταχείρισης και κατάχρησης εξουσίας.
Μια δραματοποιημένη εκδοχή του πειράματος έγινε ταινία το 2001, από τον Γερμανό σκηνοθέτη Oliver Hirschbiegel με τον τίτλο “Das Experiment”. Προσωπικά προτείνω ανεπιφύλακτα να την δείτε.
3. Υπακοή στην εξουσία: Το ανθρώπινο δυναμικό για βαρβαρότητα.
Το 1963, ο καθηγητής ψυχολογίας του Yale, Stanley Milgram, δοκίμασε την κλίση των ανθρώπων να υπακούν στην εξουσία όταν αυτή απαιτούσε να βλάψουν κάποιον άλλο άνθρωπο. Την εποχή εκείνη ο κόσμος εξακολουθούσε να απορεί τι συνέβη στην Γερμανία κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και την οδήγησε να προκαλέσει τόσο πολύ φρίκη ( αργότερα παρουσίασε τα ευρήματα του πειράματος με μεγαλύτερη έκταση στο βιβλίο του 1974, “Obedience to Authority: An Experimental View”).
Στα υπό εξέταση άτομα ο Milgram είπε ότι θα ήταν οι “δάσκαλοι” ενός “μαθητή” (στην πραγματικότητα ενός ηθοποιού που έπαιρνε μέρος στο πείραμα εν αγνοία των εξεταζομένων), με τον οποίο δεν είχαν οπτική επαφή. Η τιμωρία στον μαθητή, αν δεν απαντούσε σωστά μια ερώτηση, θα ήταν να του διοχετεύσουν μια ποσότητα ρεύματος. Αν συνέχιζε να δίνει λάθος απαντήσεις, το ηλεκτροσόκ θα ήταν κάθε φορά και ισχυρότερο.
Παρά τις κραυγές και τα βογκητά πόνου από τον “μαθητή”, οι “δάσκαλοι” συνέχιζαν να δίνουν όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ρεύματος αν έπαιρναν διαταγή από τους εξεταστές με τις λευκές ποδιές. Συνέχιζαν ακόμη και όταν τους ενημέρωναν ότι ο μαθητής ήταν αναίσθητος. Το συμπέρασμα?
Φαίνεται ότι οι άνθρωποι βάζουν εύκολα στην άκρη ηθικούς και δεοντολογικούς φραγμούς όταν διαταχθούν από κάποια αρχή να τους παραβιάσουν.
Μπορείτε να δείτε την πλήρη μελέτη του πειράματος εδώ. Αν και έχω στην κατοχή μου το αυθεντικό βίντεο, μπορείτε να δείτε μια αναπαραγωγή του πειράματος από τον Derren Brown στο youtube.
4. Συμβιβασμός με την άποψη του πλήθους.
Το πείραμα αυτό σχετίζεται άμεσα με τα πειράματα των φυλακών Stanford και του Milgram, στο ότι προσπαθεί να δείξει το κατά πόσο απολύτως φυσιολογικά άτομα μπορούν να ωθηθούν σε ασυνήθιστες συμπεριφορές από άλλα άτομα που θεωρούνται επίσημες αρχές ή από την ομοφωνία γνώμης γύρω τους.
Έτσι, το 1951, o Solomon Asch θέλησε να εξετάσει το κατά πόσο η κρίση του ατόμου επηρεάζεται από την άποψη της ομάδας.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ζητήθηκε από φοιτητές να σχηματίσουν μια κρίση αφού άκουσαν τις απόψεις άλλων ατόμων τα οποία έδιναν εσκεμμένα λανθασμένες απαντήσεις. Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά αποκαλυπτικά. Το 50% των ατόμων έδωσε την ίδια λανθασμένη απάντηση, μόνο το 25% αρνήθηκε να επηρεαστεί από την λανθασμένη κρίση των άλλων και το 5% ακολουθούσε πάντα το πλήθος.
Το συμπέρασμα του πειράματος ήταν ότι το 1/3 των ατόμων θα αγνοούν αυτό που ξέρουν ότι είναι αλήθεια και θα συμπορευθούνε με το ψέμα αν βρεθούν σε μια ομάδα που επιμένει ότι το ψέμα είναι αλήθεια.
5. Γνωστική παραφωνία (Cognitive dissonance): Λέγοντας ψέματα στον εαυτό μας.
O Festinger διατύπωσε την θεωρία της γνωστικής παραφωνίας σε τρία μέρη:
α) Παραφωνία λαβαίνει χώρα όταν η νοοτροπία ενός ατόμου αντικρούει άλλες νοοτροπίες και συμπεριφορές,
β) Η παραφωνία είναι μια αποστρεφόμενη κατάσταση και επομένως ένα άτομο νιώθει πίεση να την μειώσει και να εμποδίσει μελλοντική αύξηση της.
γ) Το άτομο προσπαθεί να την μειώσει μέσω αλλαγών στην συμπεριφορά, γνωστικές μεταβολές και αποφυγή της επαφής με νέες πληροφορίες και απόψεις που θα μπορούσαν να παράγουν παραφωνία.
Οι ψυχολόγοι Festinger και Carlsmith το 1957, οι Aronson και Mills το 1959 αλλά και άλλοι ερευνητές, έκαναν πειράματα που περιελάμβαναν διάφορα επίπεδα εξαπάτησης προκειμένου να δουν σε πιο βαθμό ένα άτομο θα αγνοήσει την προσωπική του εμπειρία, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να προσπαθεί να πείσει ένα άλλο άτομο για κάτι που ξέρει ότι δεν είναι αλήθεια.
Η ικανότητα του ατόμου για διατήρηση γνωστικής παραφωνίας έχει από τότε και μετά επιβεβαιωθεί σε πολλά άλλα καλά σχεδιασμένα πειράματα. Αυτή συνδέεται στενά με την επιθυμία μας να συμμετέχουμε και να ενσωματωνόμαστε σε μια ομάδα, ρυθμίζοντας τις προσωπικές μας αξίες και πιστεύω με τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίζουν με αυτά των άλλων της ομάδας.
Μήπως τα παραπάνω σας φέρνουν στο μυαλό τις αλλαγές που παρατηρούνται στα άτομα όταν αυτά μπαίνουν στους κόλπους κομμάτων ή θρησκευτικών ομάδων?
6. Χειρισμός μνήμης: Ξέρετε πραγματικά τι είδατε?
Το 1974, οι ερευνητές Loftus, E.F. και Palmer, J.C, σχεδίασαν ένα πείραμα για να ελέγξουν την αξιοπιστία της μνήμης και το αν μπορεί να τροποποιηθεί.
Για το σκοπό αυτό έβαλαν 45 άτομα να δουν ένα βίντεο που απεικόνιζε αυτοκίνητα να συγκρούονται. Στη συνέχεια, 9 άτομα ρωτήθηκαν να εκτιμήσουν πόσο γρήγορα έτρεχαν τα αυτοκίνητα όταν χτύπησαν, χρησιμοποιώντας στην ερώτηση την λέξη “hit”. Για τα άλλα γκρουπ των ατόμων, η ερώτηση ήταν η ίδια αλλά αντί για την λέξη “hit”, χρησιμοποιήθηκαν λέξεις όπως “smashed”, “collided”, “bumped” και “contacted”.
Αυτοί στους οποίους χρησιμοποιήθηκε η λέξη “smashed”, εκτίμησαν την ταχύτητα κατά 10 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από αυτούς στους οποίους η λέξη ήταν η “contacted”. Μια εβδομάδα αργότερα, οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν για το αν είδαν σπασμένα τζάμια από τη σύγκρουση. Αυτοί στους οποίους χρησιμοποιήθηκαν πιο έντονες νοηματικά λέξεις είπαν ότι θυμόταν σπασμένα γυαλιά αν και στην πραγματικότητα μέσα στο φιλμ δεν απεικονίζονταν κάτι τέτοιο.
Φαίνεται ότι κάτι τόσο απλό όσο μια περιγραφική λέξη μπορεί να παραποιήσει τις μνήμες ενός γεγονότος.
7. Ο μαγικός αριθμός 7.
Ο ψυχολόγος George Miller έγραψε σε άρθρο το 1956 ότι τον “καταδιώκει” ο αριθμός 7, ο οποίος εισέβαλε συνέχεια στο μυαλό του όταν μελετούσε δεδομένα ή διάβαζε περιοδικά. Μερικές φορές ήταν ελαφρώς μεγαλύτερος, κάποιες φορές ελαφρώς μικρότερος αλλά πάντα γύριζε γύρω από το 7. Ο Miller είχε την θεωρία ότι αυτός ο “μαγικός” αριθμός αντιπροσωπεύει τον αριθμό των αντικειμένων που είμαστε ικανοί να διατηρούμε στην βραχυπρόθεσμη μνήμη μας σε μια δεδομένη στιγμή, σύν ή πλην 2.
Πιο πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι οι άνθρωποι μπορούν να ομαδοποιούν αντικείμενα στην βραχυπρόθεσμη μνήμη – επομένως μπορούν να θυμούνται μεγαλύτερο αριθμό – αλλά και τότε, αν οι ομάδες θεωρηθούν μονάδες, ο αριθμός στον οποίο καταλήγουμε είναι το 7 (συν ή πλην 2). Ίσως γι’ αυτό σε διάφορους πολιτισμούς ο αριθμός αυτός θεωρείται ιερός.
8. Ανατομία της μαζικής υστερίας: Ο πόλεμος των κόσμων.
Στις 30 Οκτωβρίου 1938, ο George Orson Wells μετέδωσε μια ραδιοφωνική διασκευή του πολέμου των κόσμων του H.G. Wells, προκαλώντας πανικό στα 3 από τα 6 εκατομμύρια των ατόμων που άκουσαν την μετάδοση. Αργότερα, ψυχολόγοι του Princeton πήραν συνεντεύξεις από 135 κατοίκους του New Jersey για τις αντιδράσεις τους στην αναμετάδοση.
Με έκπληξη διαπίστωσαν ότι ένας μεγάλος αριθμός τρομαγμένων ατόμων δεν μπήκαν καν στον κόπο να εξακριβώσουν την αξιοπιστία όσων άκουγαν και μερικοί από αυτούς με υψηλή μόρφωση, πίστεψαν ότι ήταν αλήθεια μόνο και μόνο επειδή ακουγόταν από το ράδιο, άρα από μια “επίσημη” πηγή. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι σήμερα ήμαστε πιο πονηρεμένοι και ότι δεν είμαστε τόσο εύκολα θύματα. Αλλά μην είστε και τόσο σίγουροι. Σήμερα η διαχείριση των συναισθημάτων και των αντιδράσεων μας έχει εξελιχθεί σε τέχνη από τα ΜΜΕ.
9. Το τραπέζι των διαπραγματεύσεων: Οι απειλές δεν πιάνουν.
Η συμπεριφορά των μεμονωμένων ατόμων είναι λιγότερο παραπλανητική και λιγότερο βίαιη από τα πρότυπα συμπεριφοράς των ομάδων. Στον τομέα της διπλωματίας ανάμεσα σε άτομα και ομάδες, οι άνθρωποι προσπαθούν να κερδίσουν τα προνόμια που θέλουν από τους άλλους, χωρίς να δώσουν κάτι ή δίνοντας ελάχιστα σαν αντάλλαγμα.
Το 1962, οι ερευνητές Morgan Deutsch και Robert Krauss έθεσαν σε δοκιμασία δυο παράγοντες που εμπλέκονται στην σύναψη συμφωνιών μεταξύ των ανθρώπων: την συνδιαλλαγή και τις απειλές.
Αυτό το πολύπλοκο οικονομικό πείραμα έδειξε ότι οι σχέσεις συνεργασίας ανάμεσα στα συναλλασσόμενο μέρη είναι πιο αποδοτικές από τις απειλές, είτε μονόπλευρες είτε αμφίπλευρες.
10. Η θεωρία της προοπτικής.
Οι ερευνητές Daniel Kahneman και Amos Tversky μελέτησαν την λήψη αποφάσεων σε ριψοκίνδυνες καταστάσεις και ανέπτυξαν μια θεωρία που τους χάρισε το βραβείο Νόμπελ και χρησιμοποιήθηκε για να αναπτυχθούν οικονομικά μοντέλα προβλέψεων και επιρρέασε τις εκστρατείες μάρκετινγκ των εταιριών.
Με μια φράση, η θεωρία λέει ότι έχουμε την παράλογη τάση να είμαστε λιγότερο πρόθυμοι να ριψοκινδυνεύουμε με τα κέρδη παρά με τις απώλειες. Αν πάρουμε το χρηματιστήριο για παράδειγμα, η θεωρία λέει ότι είμαστε έτοιμοι να πουλήσουμε γρήγορα όταν κερδίζουμε αλλά όχι όταν χάνουμε.
psaxtiria.com
Διαβάστε Περισσότερα »
