Ένα άρθρο που δεν θα έπρεπε να έχει γραφεί ποτέ
Σε μία ευνομούμενη πολιτεία το παρόν άρθρο δεν θα χρειαζόταν να γραφεί. Η είδηση πέρασε στα ψιλά και κανείς δεν επέλεξε να ασχοληθεί επί της ουσίας. Στην Ισλανδία, πέντε χρόνια μετά την πτώχευση της χώρας από την τραπεζική κατάρρευση, τέσσερις τραπεζίτες πέρασαν το κατώφλι της φυλακής. Πρόκειται για τον πρώην γενικό διευθυντή, τον πρώην πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, έναν από τους βασικούς μετόχους, καθώς και για τον γενικό διευθυντή του παραρτήματος Λουξεμβούργου της τράπεζας Kaupthing.
Οι τέσσερις καταδικασθέντες κρίθηκαν ένοχοι για την απόκρυψη του γεγονότος ότι επενδυτής από το Κατάρ, ο οποίος είχε αγοράσει το 5,1% του ποσοστού των μετοχών της τράπεζας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, το είχε πράξει με χρήματα που του δάνεισε η ίδια η τράπεζα. Οι εισαγγελείς σημείωσαν ότι η συμφωνία επηρέασε την τιμή της μετοχής της τράπεζας, ενώ πρόσθεσαν ότι τα συγκεκριμένα δάνεια ήταν παράνομα. Θυμίζει τίποτα η συγκεκριμένη πρακτική;
Όπως έχει αποκαλύψει το HOT DOC και το koutipandoras.gr έλληνες τραπεζίτες έχουν ακολουθήσει πολλάκις τη συγκεκριμένη πρακτική για να βελτιώσουν την εικόνα ρευστότητας και ευρωστίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων τους, εξαπατώντας κατ' αυτόν τον τρόπο καταθέτες, μετόχους και επενδυτές. Ένας τραπεζίτης εγκρίνει δηλαδή δάνεια δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων σε offshore εταιρίες, οι οποίες στη συνέχεια μετέχουν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων μίας δεύτερης τράπεζας. Στη συνέχεια, ο δεύτερος τραπεζίτης μην έχοντας ξεχασει τη γενναιοδωρία του «αντιπάλου» του, πράττει ακριβώς το ίδιο πράγμα με την αντίστροφη πορεία. Το παιχνίδι αυτό το γνωρίζουν καλά οι κ.κ. Λαυρεντιάδης, Σάλλας και Βγενόπουλος. Η ανταλλαγή των χρημάτων των τραπεζών τους μέσω υπεράκτιων εταιριών για αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου έχει αποκαλυφθεί τόσο από έρευνες του HOT DOC όσο και του πρακτορείου Reuters. Ω του θαύματος, κανένα από αυτά τα ρεπορτάζ δεν είχε θέση στα αντικειμενικά δελτία ειδήσεων. Αντιθέτως κατάφεραν να χωρέσουν εκτενή ρεπορτάζ για τις κορυφαίες επιδόσεις της τράπεζας Πειραιώς και για τον τραπεζικό κολοσσό του Ανδρέα Βγενόπουλου με τα ατελείωτα πετροδόλαρα των Αράβων... Έτσι δημιουργήθηκε μία εικόνα ευρωστίας και ακμής των κατά τα άλλα πτωχευμένων τραπεζών και κρύβονται κάτω από το χαλί όλες οι οικονομικές ατασθαλίες τραπεζιτών ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων εις βάρος των ίδιων των τραπεζών τους, οι οποίες φυσικά μετακυλύονται στο ελληνικό δημόσιο και τους έλληνες φορολογουμένους που από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν δώσει 254 δισ. ευρώ για να μην καταρρεύσουν και να συνεχίσουν ανενόχλητες τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους.
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν φυσικά, έαν επιτελούσαν το έργο τους οι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, εν προκειμένω η Τράπεζα της Ελλάδος και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ο κεντρικός τραπεζίτης της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος τα βλέπει όλα αυτά νομότυπα και δεν διαπιστώνει καμία παρανομία ή έστω παρατυπία. Ο ρόλος και ο πλημμελής έλεγχος που έστρωσε με ροδοπέταλα το δρόμο για τους τραπεζίτες ελέγχεται από τις αρχές, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως.
Την ίδια ώρα η ισλανδική κυβέρνηση προχώρησε ακόμη περισσότερο και αποφάσισε το κούρεμα όλων των στεγαστικών δανείων κατά 25%, ώστε να ελαφρυνθούν τα νοικοκυριά, να μπορέσουν να ρίξουν χρήματα στην πραγματική οικονομία και να τονωθεί η ρευστότητα. Στην Ισλανδία ωστόσο φαίνεται πως δεν γνωρίζουν από οικονομική πολιτική. Τα σαΐνια της ελληνικής κυβέρνησης δεν σκέφτηκαν ποτέ κατ' αυτόν τον τρόπο. Αντ' αυτού στήνουν σκηνικό σύγκρουσης με την «κακή» τρόικα για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, για να χρυσώσουν το χάπι της άρσης του παγώματός τους. Με την πλήρη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης οι τράπεζες θα μπορούν πλέον να πετούν στο δρόμο ανθρώπους που ποτέ δεν ήταν«μπαταχτσήδες» - όπως είναι η αγαπημένη έκφραση του πρωθυπουργού – για να τους παίρνουν τα σπίτια από τα κόκκινα δάνεια και στη συνέχεια να τα κάνουν collateral για να αντλούν ζεστό χρήμα από τις κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης. Για να το πετύχουν αυτό φυσικά διαρρέουν σε φιλικά ΜΜΕ πληροφορίες για χιλιάδες κακοπληρωτές δανειολήπτες που αν και μπορούν να ανταπεξέλθουν, εκμεταλλεύονται την ισχύουσα νομοθεσία περί παγώματος των πλειστηριασμών και δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους.
Η Ισλανδία πέντε χρόνια μετά την κατάρρευσή της βγαίνει από την κρίση. Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια αναζητήθηκαν ευθύνες για την κατάρρευση των τραπεζών και την κρίση στην οποία περιήλθε η χώρα. Ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε σύρθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο και κρίθηκε ένοχος για τη μία εκ των τεσσάρων κατηγοριών αμέλειας που σχετίζονται με την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008. Τραπεζίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή για παράνομες πρακτικές που οδήγησαν στο γκρεμό μία ολόκληρη χώρα. Ίσως αυτό να οφείλεται στην αντίληψη της πολιτικής που είχαν οι άνθρωποι που πήραν τα ηνία μετά το τραπεζικό κραχ του 2008.
«Πιστεύω ότι εκπλήσσει τον κόσμο ότι επί τέσσερα χρόνια κάναμε κάτι που φαινόταν λάθος, αφήσαμε το τραπεζικό σύστημα της χώρας να καταρρεύσει. Τώρα όμως βρισκόμαστε πάλι σε ανάκαμψη, με ελαφρά αναπτυξη και πολύ μικρά ποσοστά ανεργίας. Πιστεύω ότι ο κύριος λόγος είναι ότι αντιληφθήκαμε πως δεν πρόκειται μόνο για πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση. Δεν ακολυθήσαμε τα πραδοσιακά «ορθά» δόγματα. Εισηγάγαμε νομισματικούς ελέγχους, αφήσαμε τις τράπεζες να καταρρεύσουν, παρείχαμε στήριξη στους φτωχούς και δεν εφαρμόσαμε μέτρα λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι τέσσερα χρόνια μετά οι Ισλανδοί πολίτες να... απολαμβάνουν πρόοδο και ανάπτυξη. Πιστεύω ότι το ίδιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης. Γιατί θα πρέπει να θεωρούμε τις τράπεζες ως τις Ιερές Εκκλησίες της μοντέρνας οικονομίας και να μην τις αφήνουμε να χρεωκοπήσουν αν έχουν ενεργήσει με ανεύθυνο τρόπο; Η θεωρία διάσωσης των τραπεζών σημαίνει πως αφήνουμε τους τραπεζίτες να απολαμβάνουν τη διάσωσή τους, ενώ την ίδια ώρα αφήνουμε τον απλό κόσμο να καταστρέφεται μέσα από φορολογία και λιτότητα. Ο κόσμος στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν θα το δεχτεί για πολύ αυτό» υπογράμμιζε ο Ισλανδός πρωθυπουργός Olafur Ragnar Grimsson στο Νταβός...
Υ.Γ. Σε μία ευνομούμενη πολιτεία το παρόν άρθρο δεν θα χρειαζόταν να γραφεί ποτέ.
koutipandoras.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Διαβάστε ένα άρθρο για τα εξαγγελίες υπουργών με το λογαριασμό να πληρώνει ο καταναλωτής
Μερικές φορές είναι να εξοργίζεσαι από την αγωνία κάποιων υπουργών να βγουν στην τηλεόραση να παραστήσουν τους κουβαρντάδες.
Έτσι έγινε και τις τελευταίες ημέρες, που αίφνης οι πολιτικοί μας ανακάλυψαν το ανησυχητικό φαινόμενο της αιθαλομίχλης και ότι χάνονται ζωές στην προσπάθεια απόρων συνανθρώπων μας, να ζεσταθούν με μαγκάλια και άλλα αυτοσχέδια πειράματα και αποφάσισαν να δράσουν.
"Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα" δήλωσε ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρμόδιος υπουργός Γιάννης Μανιάτης που δεν έχασε δελτίο ειδήσεων και ενημερωτική εκπομπή, για να ανακοινώσει την αγαθοεργία.
Όμως, μετά τις εξαγγελίες και τους πανηγυρισμούς ήρθε η ώρα της εφαρμογής του μέτρου και πλέον για άλλη μια φορά εξακριβώθηκε ότι η κυβέρνηση εξαγγέλλει κοινωνική πολιτική με ξένα χρήματα.
Γιατί, όταν τέθηκε το ερώτημα ποιος θα πληρώσει υπήρξε πανικός και αοριστολογία. Αρχικά άκουσα τον υπουργό περιβάλλοντος να λέει ότι θα υπάρξει αύξηση στα τιμολόγια των εύπορων καταναλωτών της ΔΕΗ, ακολούθως δήλωσε ότι το τίμημα για την αποκατάσταση των ηλεκτρικών συνδέσεων, θα πληρώσουν όλοι καταναλωτές και θα επιβαρυνθούμε με 50 λεπτά το χρόνο.
Όμως το πιο τραγικό, είναι ότι ενώ σύμφωνα με στα στοιχεία που είδαν τη δημοσιότητα την εποχή της οικονομικής κρίσης η ΔΕΗ προχωρά σε 350.000 διακοπές ρεύματος ετησίως , τελικά ο κ. Μανιάτης δήλωσε ότι ρεύμα θα δοθεί μόνο σε 10.000 πολίτες που είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους κοινωνικής αλληλεγγύης των δήμων ή της Εκκλησίας.
Και οι υπόλοιποι...
Τουλάχιστον αν είναι να βάλουμε το χέρι στη τσέπη, θα έπρεπε να υπάρχει πρόνοια για όλους. Δηλαδή όσοι συμπολίτες μας μείνουν χωρίς ρεύμα γιατί δεν είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους πρόνοιας ανήκουν σε άλλο Θεό. Αν χαθεί λόγω ψύχους ένας από αυτούς τους συνανθρώπους μας, τι θα γίνει.
Και πώς μπορούν τότε πολιτικοί να δηλώνουν κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα.
Αφού έστω και ετεροχρονισμένα οι κυβερνώντες αποφάσισαν να ασχοληθούν με το ζήτημα γιατί δεν το κάνουν ολοκληρωμένα και δεν δίνουν λύση που θα αφορά όλους του ανθρώπους που ζουν στο σκοτάδι.
Αν δεν μπορούν ας βγουν ευθαρσώς και ας πουν ότι λόγω των κακών οικονομικών , θα υπάρξουν άνθρωποι που θα βγουν στο δρόμο, που θα ξεπαγιάσουν από το κρύο που θα μένουν χωρίς φαγητό και όχι να πανηγυρίζουν για την επανασύνδεση ρεύματος σε 10.000 πολίτες που και σε αυτήν την περίπτωση το λογαριασμό θα πληρώσει ο καταναλωτής.
news247.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Σε όλες τις τράπεζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
- Το ανακοίνωσε ο επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ μέσω Twitter στις 3 τη νύχτα
- ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ, προς το παρόν, οι καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ
- Πρώτοι θα χάσουν τα χρηματά τους οι ομολογιούχοι και οι καταθέτες πάνω απο 100.000 ευρώ- Θα ισχύσει απο το 2016 η απόφαση
- Αναμένονται οι αντιδράσεις των αγορών
Ούτε οι καταθέτες δεν θα γλιτώσουν από ένα μελλοντικό “κούρεμα¨των καταθέσεών τους, με απόφαση και με τη βούλα των Ευρωπαίων!
Την απόφαση των ιθυνόντων της Κομισιόν, του Ευρωκοινοβουλίου και των εκπροσώπων των υπουργών Οικονομικών να συμπεριληφθούν οι καταθέτες, σε περιπτώσεις μελλοντικών τραπεζικών καταρρεύσεων, ανακοίνωσε με ανάρτησή του στο Twitter ο Ευρωπαίος Επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ.
Συγκεκριμένα ανακοίνωσε πως μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις οι εκπρόσωποι των χωρών μελών της ΕΕ κατέληξαν σε συμφωνία για την μεθοδολογία διάσωσης των προβληματικών τραπεζών. Και προανήγγειλε την “συμμετοχή” καταθετών στις μελλοντικές διασώσεις τραπεζικών ιδρυμάτων γράφοντας: “Μεγάλο βήμα απόψε – Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν θα χρειαστεί να πληρώσουν στο μέλλον τα λάθη των τραπεζιτών”.
Σύμφωνα με τη συμφωνία οι τράπεζες θα υποχρεώνονται εφεξής να αποταμιεύουν “χρήματα για δύσκολες ημέρες”, δημιουργώντας έτσι ένα είδος ενιαίου ευρωπαϊκού ταμείου για τη στήριξη του τραπεζικού τομέα. Στοχος είναι να ενισχυθούν, να “θωρακισθούν” οι τράπεζες, ώστε να κινδυνεύουν λιγότερο στο μέλλον και παράλληλα να μπορέσουν επιτέλους να επιτελέσουν το ρόλο τους, δηλαδή να “δανείζουν την πραγματική οικονομία”. Το βήμα αυτό χαρακτηρίζεται ως το σημαντικότερο στο δρόμο για την Τραπεζική Ένωση της Ευρώπης.
Παράλληλα κάθε χώρα μελος της ΕΕ θα συστήσει ένα δικό της fund για την τραπεζική συνοχή. Στο συγκεκριμένο ταμείο θα συνεισφέρουν κεφάλαια όλες οι τράπεζες της κάθε χώρας με στόχο ως το 2025 να έχουν συγκεντρωθεί στο περί ου ο λόγος fund κεφάλαια ίσα με το 1% του συνόλου των ασφαλισμένων καταθέσεων σε όλη τη χώρα.
Αναλυτικότερα, το νέο σύστημα θα ισχύσει από τις αρχές του 2016. Με βάση τη συμφωνία το νέο "bail-in" των τραπεζών θα περιλαμβάνει ως πρώτη κίνηση την συμμετοχή στα βάρη διάσωσης της προβληματικής τράπεζας των μετόχων και των κατόχων ομολόγων των τραπεζών. Ως δεύτερο βήμα θα έρχεται η συμμετοχή καταθετών, πλην όμως οι μικροκαταθέτες, δηλαδή όσοι έχουν καταθέσεις ως 100.000 ευρώ εξαιρούνται αρχικώς από τη διάσωση καθώς τονίζεται πως ΠΡΩΤΑ θα συμμετάσχουν στη διάσωση όλοι όσοι έχουν κεφάλαια άνω των 100.000 ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση η συμφωνία αυτή δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν “δημόσια λεφτά”, δηλαδή κεφάλαια φορολογούμενων, για την διάσωση μιας τράπεζας, πλην όμως αυτό θα επιτρέπεται να συμβεί μόνο σε “εξαιρετικές περιπτώσεις”, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στην ανακοίνωση Μπαρνιέ.
Τη συμφωνία χαιρέτισε ο κ. Gunnar Hoekmark, ο οποίος επέβλεπε τις σχετικές διαπραγματεύσεις για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου, λέγοντας πως : “με τον τρόπο αυτό θωρακίζουμε τη διαδικασία bail-in στέλνοντας παράλληλα ένα ισχυρό μήνυμα πως εφεξής οι μέτοχοι και οι ομολογιούχοι των τραπεζών θα είναι αυτοί που θα αναλαμβάνουν το ρίσκο για τις τράπεζες και όχι οι απλοί φορολογούμενοι”.
Η συμφωνία τώρα θα πρέπει να οριστικοποιηθεί στις τεχνικές της λεπτομέρειες και κατόπιν να λάβει την επίσημη έγκρισή της από τα κοινοβούλια των χωρών μελών της Ένωσης.
protothema.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Σημαντική υποχώρηση για τις εξαγωγές και τις εισαγωγές. Ποιοι είναι οι κλάδοι που αντιστέκονται
Η μεγαλύτερη ποσοστιαία υποχώρηση τον περασμένο Οκτώβριο για τις ελληνικές εξαγωγές, με αυτό να αποτελεί αρνητικό ρεκόρ τετραετίας.
Μετά τη νέα μείωση των εξαγωγών, διευρύνθηκε ο αριθμός των πτωτικών μηνών του 10μήνου σε 7 μήνες, καθιστώντας εξαίρεση τις ανοδικές αντιδράσεις του Απριλίου, του Ιουλίου και του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΠΣΕ) και του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών (ΚΕΕΜ), επί των εκτιμήσεων της μηνός της ΕΛΣΤΑΤ, τον περασμένο Σεπτέμβριο η συνολική αξία των εξαγωγών μειώθηκε κατά 12,2% (στα 2,25 δισ. ευρώ, έναντι 2,57 δισ. ευρώ του Οκτωβρίου του 2012).
Αντίστοιχα, εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών, προκύπτει μείωση της τάξης του 4,3% (στο 1,49 δισ. ευρώ, από 1,56 δισ. τον Οκτώβριο του 2012).
Ως αποτέλεσμα των πιέσεων αυτών, περιορίστηκαν στα επίπεδα του 6,1% οι ρυθμοί αύξησης των εξαγωγών για την περίοδο Νοέμβριος 2012- Οκτώβριος 2013, σε σχέση με το 12μηνο Νοέμβριος 2011- Οκτώβριος 2012.
Υπενθυμίζεται ότι ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων, έχει προβλέψει αύξηση των εξαγωγών κατά 3-4% σε επίπεδο φετινής χρονιάς.
Όπως δήλωσε η πρόεδρος του ΠΣΕ, Χριστίνα Σακελλαρίδη, «ο περιορισμός του παγκόσμιου εμπορίου, λόγω των υφεσιακών φαινομένων που διατηρούνται ή και επεκτείνονται σε πολλές χώρες του κόσμου, επιτείνει το δυσχερές περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν οι Έλληνες εξαγωγείς.
Η πρόσφατη ιστορική συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) αναδεικνύει μία ευρύτατη συναίνεση σχετικά με την κρισιμότητα της εξωστρέφειας για την παγκόσμια οικονομία.
Με τον τρόπο αυτόν, η άρση αντικινήτρων στις εξαγωγές, η μείωση του κόστους για τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και η διευκόλυνση των εξωστρεφών επιχειρήσεων, αποτελεί πλέον παγκόσμια προτεραιότητα.
Η Επίσημη Πολιτεία στην Ελλάδα, έχει ήδη εκφράσει τη βούλησή της για ουσιαστική διευκόλυνση των εξαγωγών και ήδη συμβαδίζει με τις διεθνείς εξελίξεις.
Ωστόσο, θα πρέπει να υπάρξουν εξίσου γενναίες αποφάσεις τόσο για την ενίσχυση των εξωστρεφών επιχειρήσεων, όσο και για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.
Ήδη περισσότερες από 1.100 επιχειρήσεις αναμένουν τις εγκρίσεις του Προγράμματος Εξωστρέφεια-Ανταγωνιστικότητα ΙΙ για να ξεκινήσουν διεθνή εκστρατεία προβολής των προϊόντων τους.
Η προσπάθειά τους αυτή θα πρέπει να ενισχυθεί με συλλογικές δράσεις και επιθετική πολιτική προώθησης των ελληνικών προϊόντων στις ξένες αγορές, με επικέντρωση σε συγκεκριμένες χώρες- στόχους».
Σημειώνεται ότι η μείωση των εξαγωγών τον περασμένο Οκτώβριο κατά 12,2%, αποδίδεται κυρίως στη μείωση των εξαγωγών προς Τρίτες Χώρες (-20,2%), που αφορούν κυρίως τα πετρελαιοειδή, και λιγότερο προς τις χώρες της ΕΕ, όπου οι μεταβολές ήταν οριακές (-1,2%).
Εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών, οι ελληνικές εξαγωγές προς Τρίτες Χώρες μειώθηκαν κατά 5,3% και στις χώρες της ΕΕ κατά 3,6%.
Συνέπεια αυτών των μεταβολών, ήταν το ποσοστό της συνολικής αξίας των εξαγωγών που αντιστοιχεί στα κράτη-μέλη της ΕΕ να διαμορφωθεί στο 47,2% (έναντι 52,8% των Τρίτων Χωρών), ενώ εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών προκύπτει η αναλογία 60,23% υπέρ των χωρών της ΕΕ, έναντι 39,77% προς Τρίτες Χώρες.
Οι κλάδοι που αντιστέκονται
Εξαιρετικά σημαντικές είναι οι αντοχές που επιδεικνύουν οι κλάδοι των χημικών προϊόντων (+8,7%) και των ποτών-καπνού (+9%), ενώ σημαντική άνοδο κατέγραψαν τον περασμένο Σεπτέμβριο και οι κλάδοι των εμπιστευτικών προϊόντων (+111,1%) και πρώτων υλών (11,2%).
Η άνοδος των εξαγωγών στους εν λόγω κλάδους, περιόρισε τις πιέσεις που ασκήθηκαν στα πετρελαιοειδή (-23,4%), τα βιομηχανικά προϊόντα (-8,9%), τα μηχανήματα (-23%) και το ελαιόλαδο (-9,9%), ενώ σημαντική ήταν η υποχώρηση του κλάδου των τροφίμων (-4,6%).
Υποχώρηση και των εισαγωγών
Σημαντική ήταν αυτήν το φορά και η μείωση των εισαγωγών της χώρας κατά 6,9% (στα 4,21 δισ. ευρώ από 4,53 δισ. ευρώ του Οκτωβρίου του 2012).
Εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών η μείωση που προκύπτει υπολογίζεται σε ακριβώς το ίδιο ποσοστό (-6,9%), εξαιτίας της σημαντικής υποχώρησης εισαγωγών από Τρίτες Χώρες.
Σε επίπεδο δωδεκαμήνου, η μείωση των εισαγωγών υπολογίζεται στο -2,5% σε σχέση με την περίοδο Νοέμβριος 2011- Οκτώβριος 2012.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Διαβάστε Περισσότερα »
Κάθε κράτος μέλος έχει την εξουσία να αποφασίσει εάν θα εφαρμόσει πρόσθετα μέτρα καταμερισμού των επιβαρύνσεων σε περίπτωση τραπεζικών διασώσεων.
«Παράθυρο» για κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων, όπως στην περίπτωση της Κύπρου, άφησε ο αντιπρόεδρος της Ε.Ε. Χοακίν Αλμούνια, σε απάντηση του σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η ερώτηση του Ν. Χουντή αφορούσε στην περίπτωση κουρέματος των καταθέσεων στην Ελλάδα και στο κατά πόσο ένα κράτος μέλος έχει τη δυνατότητα να προβεί σε πρόσθετα μέτρα, όπως η καταβολή εισφοράς από κατόχους ασφαλισμένων καταθέσεων, προς όφελος της κεφαλαιακής ενίσχυσης μιας τράπεζας. Στην έρώτηση του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έθετε το θέμα του κουρέματος των ασφαλισμένων καταθέσεων (κάτω των 100.000 ευρώ) των ευρωπαίων πολιτών, σε ενδεχόμενη κρίση υπο-κεφαλαιοποίησης μιας τράπεζας, υπό το πρίσμα των νέων ρυθμίσεων της Κομισιόν, όπως αυτές αποτυπώνονται στην «Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων στα μέτρα στήριξης των τραπεζών στο πλαίσιο της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2013/C 216/01)», και ισχύουν από την 1η Αυγούστου 2013. Το θέμα αυτό ήρθε στο προσκήνιο καθώς οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης συναντώνται ώστε να αποφασίσουν πώς θα προχωρήσουν στην τραπεζική ενοποίηση και στην εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών.
Η απάντηση του Χ. Αλμούνια ήταν ότι «τα κράτη μέλη πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι ζημίες καλύπτονται πρώτα από τους μετόχους, και ότι οι κάτοχοι υβριδικού κεφαλαίου και οι κάτοχοι μετοχικών τίτλων μειωμένης εξασφάλισης θα συμβάλουν στη μείωση του κεφαλαιακού ελλείμματος στο μέγιστο δυνατό βαθμό, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί το κόστος για τους φορολογούμενους». Επίσης, πρόσθεσε ότι «η Επιτροπή δεν θα απαιτεί την καταβολή εισφοράς από τους κατόχους χρεωστικών τίτλων αυξημένης εξασφάλισης (ιδίως από κατόχους ασφαλισμένων καταθέσεων, ανασφάλιστων καταθέσεων, ομολόγων και κάθε άλλου χρεωστικού τίτλου αυξημένης εξασφάλισης) ως υποχρεωτικό στοιχείο του καταμερισμού των επιβαρύνσεων», αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει απόλυτη εγγύηση για τις καταθέσεις και μεταθέτοντας την ευθύνη της απόφασης στην κυβέρνηση του εκάστοτε κράτους-μέλους.«Κάθε κράτος μέλος έχει την εξουσία να αποφασίσει εάν θα εφαρμόσει πρόσθετα μέτρα καταμερισμού των επιβαρύνσεων» είπε.
newmoney.gr
Μελέτη αναδεικνύει τις μεγάλες αδικίες του φορολογικού συστήματος
Το 8% των νοικοκυριών με εισοδήματα από μισθούς και συντάξεις δηλώνει το 30% των συνολικών φορολογητέων εισοδημάτων και πληρώνει το 70% των φόρων. Πρόκειται για στοιχείο που αναδεικνύει μία από τις μεγάλες αδικίες του ελληνικού φορολογικού συστήματος στο οποίο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι επωμίζονται το μεγάλο φορτίο των φορολογικών βαρών.
Η μελέτη που εκπόνησε ο καθηγητής Νίκος Καραβίτης, σύμβουλος του Γ. Στουρνάρα, για λογαριασμό του ΙΟΒΕ και του Ελληνοβρετανικού Επιμελητηρίου, φωτίζει τις κακοδαιμονίες της φορολογικής καθημερινότητας των Ελλήνων όπου η αδυναμία ελέγχου της φοροδιαφυγής δίνει τον τόνο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», μισθωτοί με εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ δηλώνουν το 28,2% των συνολικών εισοδημάτων που καταγράφονται στην Εφορία. Αυτά τα εισοδήματα, τα οποία ανήκουν μόλις στο 7,9% των συνολικών νοικοκυριών επωμίζονται το 68,6% των συνολικών φόρων εισοδήματος.
Οκτώ στους δέκα ελεύθερους επαγγελματίες δηλώνουν εισοδήματα κάτω από 10.000 ευρώ ενώ το 63% των μη μισθωτών δηλώνει εισοδήματα κάτω από 5.000 ευρώ.
Σε ό,τι αφορά τους αγρότες, το 99% δηλώνει εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ και από τους 100 αγρότες μόνο ένας δηλώνει εισόδημα πάνω από 400 ευρώ το μήνα, όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης του ΙΟΒΕ.
Από τη μελέτη προκύπτει μεταξύ άλλων πως:
- 15% των μισθωτών και συνταξιούχων δηλώνει εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ
- οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι οι οποίοι αποτελούν το 64% των φορολογουμένων δηλώνουν το 82% των συνολικών εισοδημάτων και πληρώνουν το 78% των φόρων.
-15.215 ευρώ είναι το μέσο δηλωθέν εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων - στοιχεία 2011
-5.771 ευρώ είναι το μέσο δηλωθέν εισόδημα των λοιπών φορολογούμενων πλην μισθωτών και συνταξιούχων
newsbeast.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Παγκόσμιο Πένθος
«Έφυγε ήρεμα» σε ηλικία 95 ετών, στο σπίτι του - Ομπάμα: «Η μνήμη του θα ζει αιώνια» - ΟΗΕ: Έφυγε ένας γίγαντας της ειρήνης - Ποιος ήταν ο «Μαντίμπα» που αγαπήθηκε από έναν ολόκληρο λαό - Οι αγώνες του για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σημάδεψαν τη ζωή του
Θλίψη σκόρπισε στην υφήλιο η είδηση του θανάτου του Νέλσον Μαντέλα το βράδυ της Πέμπτης σε ηλικία 95 ετών.
Το θάνατό του ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, ο οποίος έδωσε εντολή οι σημαίες στη Νότια Αφρική να κυματίσουν μεσίστιες στη μνήμη του «Μαντίμπα», τονίζοντας ότι ο Μαντέλα θα κηδευτεί δημοσία δαπάνη
Ο «Μαντίμπα» πέθανε γαλήνια στο σπίτι του στο Γιοχάνεσμπουργκ, περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του.
Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, απευθυνόμενος στο λαό της χώρας, εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη για το θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, λέγοντας ότι η ταπεινοφροσύνη αλλά και η αποφασιστικότητά του ενέπνευσαν την αλλαγή όχι μόνο στη χώρα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Ο αγαπημένος μας Νέλσον Μαντέλα έφυγε από κοντά μας. Άφησε ειρηνικά την τελευταία του πνοή στις 5 Δεκεμβρίου του 2013. Αναπαύεται πλέον. Αναπαύεται εν ειρήνη. Το έθνος μας έχασε τον πιο σημαντικό γιο του. Ο λαός μας έχασε έναν πατέρα», είπε ο Ζούμα.
«Παρόλο που γνωρίζαμε ότι αυτή η μέρα θα έρθει, τίποτα δεν μπορεί να μειώσει τη θλίψη μας και το αίσθημα της διαρκούς απώλειας. Ο ακούραστος αγώνας του για την ελευθερία κέρδισε τον σεβασμό όλου του κόσμου. Η ταπεινότητά του, η συμπόνια και η ανθρωπιά του κέρδισαν την αγάπη του κόσμου. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι με την οικογένεια Μαντέλα. Σε αυτούς χρωστάμε ευγνωμοσύνη», είπε.
«Οι σκέψεις μας είναι με την οικογένεια, τους φίλους και όλους όσους πολέμησαν στο πλευρό του Μαντέλα. Οι σκέψεις μας είναι με το λαό της Νότιας Αφρικής που θρηνεί σήμερα το χαμό του ανθρώπου που περισσότερο από κάθε άλλο κατάφερε να ενσαρκώσει την ομόνοια σε ένα ολόκληρο έθνος. Οι σκέψεις μας είναι με τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που θαύμασαν και αγκάλιασαν τον Μαντέλα σαν άνθρωπο αλλά και τον αγώνα του. Είναι μια στιγμή βαθύτατης θλίψης».
«Σε αυτόν τον άνθρωπο είδαμε τόσα πολλά από τους εαυτούς μας. Είδαμε στο πρόσωπό του αυτό που επιδιώκαμε για εμάς τους ίδιους. Ας επιβεβαιώσουμε όλοι μαζί το όραμά του, ένα όραμα για μια κοινωνία δίκαιη και με ίσες ευκαιρίες. Ας αναπαυθείς εν ειρήνη Μαντίμπα», είπε ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής.
Ομπάμα: Ο Μαντέλα ήταν η έμπνευσή μου
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, επαίνεσε τον Νέλσον Μαντέλα, χαρακτηρίζοντάς τον ως «έναν από τους πιο σημαντικούς, θαρραλέους και αληθινά καλούς ανθρώπους που έζησε ποτέ». Είπε ότι ήταν ένας αρχηγός που άφησε στη χώρα του την κληρονομιά της ελευθερίας και της ειρήνης.
«Κατάφερε περισσότερα από ότι θα μπορούσε να κάνει ένας και μόνο άνθρωπος», είπε ο Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο λίγη ώρα αφότου ανακοινώθηκε ο θάνατος του πρώην προέδρου της Νότιας Αφρικής. «Δεν ανήκει πλέον σε εμάς. Ανήκει στην ιστορία», είπε ο αμερικανός πρόεδρος.
Ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε επίσης ότι ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για τη δική του πολιτική πορεία.
«Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το παράδειγμα που έθεσε ο Μαντέλα και όσο ζω θα κάνω ό,τι είναι δυνατό προκειμένου να μαθαίνω από αυτόν», είπε. «Σήμερα πήγε σπίτι του αλλά εμάς χάσαμε έναν από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που είχε την τιμή ο κόσμος να γνωρίσει».
Mπαν Κι Μουν: Έφυγε ένας γίγαντας της ειρήνης
Έφυγε ένας γίγαντας της ειρήνης και μια έμπνευση για όλους τους ανθρώπους, έγραψε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν στο twitter στην είδηση του θανάτου του Μαντέλα.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-μουν, εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του Νέλσον Μαντέλα και του λαού της Νότιας Αφρικής, χαρακτηρίζοντάς τον ως «ένα γίγαντα της δικαιοσύνης και έναν άνθρωπο τόσο προσγειωμένο που αποτελούσε πρότυπο για τους ανθρώπους ανά τον κόσμο».
«Πολλοί άνθρωποι παγκοσμίως έχουν επηρεαστεί σημαντικά από τον ανιδιοτελή του αγώνα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ισότητα και την ελευθερία», δήλωσε ο Μπαν. «Άγγιξε τόσες πολλές ζωές σε προσωπικό επίπεδο», είπε.
Ο Μπαν τόνισε επίσης ότι ο Μαντέλα αγωνίστηκε για τις αξίες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
«Ας συνεχίσουμε να αντλούμε έμπνευση καθημερινά από το παράδειγμα του βίου του Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος αγωνίστηκε σκληρά για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο», είπε.
Ντέιβιντ Κάμερον: Έσβησε ένα σπουδαίο φως στον κόσμο
Μεσίστια θα κυματίζει την Παρασκευή η βρετανική σημαία έξω από την Ντάουνινγκ Στριτ, όπου βρίσκεται η βρετανική πρωθυπουργική κατοικία με εντολή του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον σε ένδειξη σεβασμού για το θάνατο του Νέλσον Μαντέλα.
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, εξέφρασε την βαθύτατη θλίψη του για το θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, λέγοντας πως με το θάνατό του έσβησε ένα από τα δυνατότερα φώτα της εποχής μας.
«Ένα από τα μεγαλύτερα φώτα του κόσμου έσβησε. Ο Νέλσον Μαντέλα αποτέλεσε ηγετική φιγούρα στην εποχή μας. Ένας θρύλος στη ζωή, τώρα και στο θάνατο – ένας πραγματικά παγκόσμιος ήρωας», είπε ο Κάμερον.
«Στη χώρα που αγάπησε, ολόκληρο το έθνος θα θρηνεί το χαμό ενός ανθρώπου που αποτέλεσε της ενσάρκωση της χάρης. Η συνάντηση μαζί του ήταν μία από τις μεγαλύτερες τιμές της ζωής μου και η καρδιά μου είναι μαζί με την οικογένειά του, το λαό της Νότιας Αφρικής αλλά και όλους τους ανθρώπους των οποίων οι ζωές άλλαξαν χάρη στο κουράγιο του Νέλσον Μαντέλα»
Ποιος ήταν ο Νέλσον Μαντέλα
Παγκόσμιο είδωλο στον αγώνα κατά του απαρτχάιντ και εθνικός ήρωας στην πατρίδα του, τη Ν. Αφρική, ο Νέλσον Μαντέλα, ο πρώτος μαύρος, δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας του άφησε το βράδυ της Πέμπτης την τελευταία του πνοή. Η εύθραυστη υγεία του τον πρόδωσε. Ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εποχής μας, ήταν ένας άνθρωπος που η αφοσίωσή του στις ελευθερίες του λαού του ενέπνευσαν υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο. Αν και την τελευταία δεκαετία είχε αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, παρέμενε εξαιρετικά δημοφιλής εντός και εκτός συνόρων. Διάσημος για τον αγώνα του κατά του ρατσισμού, πέρασε είκοσι επτά χρόνια στη φυλακή αγωνιζόμενος ενάντια στο τελευταίο προπύργιο της λευκής παντοδυναμίας στη «μαύρη ήπειρο», για να κάνει, μετά την απελευθέρωσή του, σκοπό της ζωής του την εθνική και φυλετική συμφιλίωση. Ελεύθερος από το 1990, ανέλαβε την προεδρικό χρίσμα από το 1994 μέχρι το 1999. Το 1993 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον τελευταίο πρόεδρο του απαρτχάιντ, Φρεντερίκ ντε Κλερκ, για την επιτυχή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη Δημοκρατία.
Ο Μαντέλα γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου το 1918 στο Τρασκέι στη Νότιο Αφρική. Γιος ενός φυλάρχου αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Γιοχάνεσμπουργκ. Πήγε στο Γιοχάνεσμπουργκ επειδή οι γονείς του ήθελαν παρά τη θέλησή του να τον παντρέψουν. Το 1944, έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και εργάστηκε σκληρά για την εξάλειψη των πολιτικών του απαρτχάιντ του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της δίκης του για τις δραστηριότητές του, ο Μαντέλα διακήρυξε: «Πάλεψα ενάντια στην κυριαρχία των λευκών, πάλεψα και ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Αυτό που επιθυμώ είναι το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι συμβιώνουν αρμονικά και απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών. Είναι ένα ιδανικό, το οποίο ελπίζω να ζήσω και να το πραγματοποιήσω. Αλλά αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω»...
Το 1969 η μοίρα χτύπησε δύο φορές την οικογένειά του. Χάνει τον ένα γιο του από AIDS και τον άλλο σε τροχαίο δυστύχημα.Το 2010 χάνει και την δισέγγονή του σε τροχαίο. Από τότε ο Μαντέλα δραστηριοποιείται ενεργά κατά του AIDS. Κατά την 90ή επέτειο των γενεθλίων του, το 2008, έγινε ένας παγκόσμιος εορτασμός προς τιμήν του .
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Στις αρχές του Ιουνίου εισήχθη στο νοσοκομείο για 24 ώρες στο πλαίσιο εξετάσεων ρουτίνας, όπως δήλωσαν τότε οι αρχές, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο πέρασε σχεδόν τρεις εβδομάδες στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού έπειτα από εγχείρηση για αφαίρεση πέτρας από τη χοληδόχο κύστη. Είχε ιστορικό πνευμονοπάθειας από το 1988, όταν προσεβλήθη από φυματίωση στη φυλακή όπου βρισκόταν ως πολιτικός κρατούμενος. Το 2001 υπεβλήθη σε ακτινοθεραπεία για καρκίνο του προστάτη και τον επόμενο χρόνο δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι είχε θεραπευτεί εντελώς.
Νόμπελ Ειρήνης το 1993
Ο Μαντέλα τιμήθηκε το 1993 με το Νόμπελ Ειρήνης, από κοινού με τον πρόεδρο ντε Κλερκ, για τις προσπάθειές τους να καταργήσουν το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρικής.
Ενόσω ήταν ακόμη κρατούμενος, το 1988, το Ευρωκοινοβούλιο του είχε απονείμει το βραβείο Ζαχάροφ «για την ελευθερία του πνεύματος» ενώ το 1992 τιμήθηκε με το τουρκικό βραβείο «Κεμάλ Ατατούρκ», αλλά αρχικά αρνήθηκε να το παραλάβει, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία και το δέχτηκε μόνο το 1999. Το 1998 είχε τιμηθεί από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον με το χρυσό μετάλλιο (την ανώτατη διάκριση) του Κογκρέσου ενώ το 2006 η Διεθνής Αμνηστία τον ανακήρυξε «Πρεσβευτή της Συνείδησης», την υψηλότερη διάκρισή της.
Τον Νοέμβριο του 2009 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 18η Ιουλίου "Ημέρα του Μαντέλα" και κάλεσε όλους τους ανθρώπους να αφιερώσουν 67 λεπτά από το χρόνο τους για να κάνουν κάτι θετικό για τον πλησίον τους, τιμώντας τα 67 χρόνια που ο Μαντέλα αφιέρωσε στον αγώνα του κατά του ρατσισμού.
Το 1994 είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Έγραψε δύο αυτοβιογραφικά βιβλία, το «Μακρύ δρόμο προς την ελευθερία» και το «Συζητήσεις με τον εαυτό μου» που έγιναν διεθνή μπεστ-σέλερ.
protothema.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Στην τραγική ειρωνεία της αντίθεσης ανάμεσα στις αλληλοσυγκρουόμενες αναλύσεις των διάφορων εμπειρογνωμόνων σε σχέση με την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας επικεντρώνεται το άρθρο της ιταλικής έκδοσης του διεθνούς οικονομικού σάιτ, με την υπογραφή του Αλεσάντρο Προϊέτι.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο έλεος των στατιστικών. Κάθε νέο στοιχείο σχετικά με την οικονομία της Αθήνας, καταφέρνει το δύσκολο έργο να πείσει τον παρατηρητή για ποικιλία συμπερασμάτων: υπάρχουν οι εκτιμήσεις της "επίσημης γραμμής" της κυβέρνησης, εκείνες της τρόικας, μετά οι άλλες του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και τώρα τελευταία έχει μπει στον χορό και ο διεθνής οίκος αξιολογήσεων Moody's. Έτσι το άμεσο μέλλον στη σκιά του Παρθενώνα, αλλάζει ανάλογα με το σενάριο από "αισιόδοξο" μέχρι και απόλυτα "βυθισμένο στην ύφεση".
Αρχίζοντας με τον οίκο αξιολόγησης. Η Moody's πρόσφατα αναβάθμισε την Ελλάδα: ξεκινώντας από το "μηδέν" στα δελτία των αποτελεσμάτων (αξιολόγηση 'C' για τον οίκο), η Αθήνα κέρδισε απευθείας μια διπλή προαγωγή, με ένα μόνο χτύπημα, φτάνοντας στο Caa3. Είναι η πρώτη αναβάθμιση μετά από πέντε χρόνια υποτιμήσεων. Παρά τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, η Moody's δεν νιώθει σίγουρη για τα δώρα της προς την Αθήνα: η αναβάθμιση των δύο μονάδων εξαρτάται αποκλειστικά από την βελτίωση του συνολικού οικονομικού πλαισίου, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πρωτίστως, ο οίκος εκτίμησε αυτές τις 74 εκατοστιαίες μονάδες του κουρέματος του ελλείμματος που καταγράφηκε από το 2009 μέχρι σήμερα: μια ψαλιδιά σχεδόν 12 μονάδων του ΑΕΠ που θα έπρεπε να είχε βοηθήσει την Αθήνα να προσεγγίσει (αν όχι να ξεπεράσει) τους στόχους της για το 2013 και να φτάσει το πολυπόθητο πλεόνασμα το 2014. Μετά πρόσθεσε τις "προόδους" που έγιναν ως προς τις διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα υποστηρίξουν τη μελλοντική ελληνική ανάπτυξη. Αρωγός στον δύσκολο δρόμο της Αθήνας (πάντα σύμφωνα με τον οίκο) είναι τέλος και η οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης: αυτές οι συνθήκες συνέτρεξαν για να ανακόψουν καθοριστικά την πτώση του ΑΕΠ που έχει φτάσει το 25% από το 2009. Και όχι μόνο: η βελτίωση του σκηνικού τόσο τοπικά, όσο και ευρωπαϊκά θα κάνει το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν να συρρικνωθεί μόνο κατά 0,1% το 2014 και να αυξηθεί κατευθείαν κατά 1% τον επόμενο χρόνο.
Ωστόσο όπως αναφέραμε αρχικά, αυτός είναι ο ήχος μόνο μίας από τις πολλές καμπάνες που χτυπούν τώρα που έχει αρχίσει ο "πόλεμος των αριθμών". Ναι, αρχίζουμε από το ΑΕΠ, θερμόμετρο της οικονομίας των χωρών, που τόσο αρέσκονται να υπολογίζουν όσοι βρίσκονται στη θέση του δικαστή. Από την Αθήνα επαναλαμβάνεται η ίδια φράση: το 2014 θα είναι το πρώτο έτος ανάπτυξης, η οποία θα φτάσει το 0,6%. Δεδομένου ότι ήδη η Moody's μιλούσε για ένα πολύ πιο διστακτικό 0,1%, ο ΟΑΣΕ διαλύει κάθε προσδοκία: το 2014 η ύφεση θα συνεχιστεί και θα αυξηθεί ακόμα κατά 0,4 εκατοστιαίες μονάδες, ενώ πρέπει να περιμένουμε κι άλλο για την ανάκαμψη.
Μιλώντας για το ελληνικό χρέος που βρίσκεται σήμερα στο 176% του ΑΕΠ, το παιχνίδι των εταίρων δεν αλλάζει. Αν και η τρόικα προέβλεψε μείωση μέχρι και 124% της παραπάνω αναλογίας μέχρι το 2020, ο ΟΑΣΕ "διέψευσε" αμέσως τα στοιχεία και εξέθεσε τις δικές του προβλέψεις: το 2020 η Αθήνα θα έχει πέσει μόνο στο 160% στη σχέση χρέους/ΑΕΠ. Αν στη συνέχεια θελήσουμε να κοιτάξουμε τις προβλέψεις για το πρωτογενές πλεόνασμα, η Ε.Ε. και η ΕΚΤ μιλούν για πλεόνασμα 4,5% μέσα στο 2016 ενώ ο ΟΑΣΕ, εσχάτως, προειδοποιεί του πάντες ότι χρονολογία αυτή θα είναι πολύ πιο μακρινή: για να φτάσει αυτό το όριο θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 2018.
Συνεπώς, το μέλλον της Αθήνας σύμφωνα με τα νούμεραπαραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Όμως είναι ανάγκη να μείνουμε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα: η χώρα σήμερα, πρέπει να επιβιώσει με μια ανεργία που ξεπερνά το 27 τοις εκατό, πρέπει να παλέψει με μια νεανική απασχόληση σε τραγικά επίπεδα (σχεδόν έξι στους δέκα νέους χωρίς δουλειά), πρέπει να πολεμήσει για να μην παραδοθεί στη χίμαιρα που λέγεται λιτότητα, η οποία τακτοποιεί τους αριθμούς σήμερα για να τους αμφισβητήσει αύριο. Πρέπει ακόμα να αντιμετωπίσει μια αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών που μόνο μέσα σε πέντε χρόνια, έχει κατρακυλήσει 40 εκατοστιαίες μονάδες, πρέπει να φροντίσει τα 439 χιλιάδες παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας.
Η κρίση για τους πολίτες της Αθήνα συμβαίνει τώρα: λίγο τους ενδιαφέρει αν τα μεγάλα διεθνή ιδρύματα "τσακώνονται" για τα νούμερα ενός μέλλοντος, το οποίο για τον καθένα ξεχωριστά είναι δύσκολο να φανταστεί έστω κι αν πρόκειται για λίγες μέρες αργότερα.
iefimerida.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Ενστάσεις για τις διαδικασίες-εξπρές του νομοσχεδίου του υπουργείου Υποδομών
Το ΠΑΣΟΚ ζητά άμεση εφαρμογή χιλιομετρικής χρέωσης - Ο πρώτος αντάρτης από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ: «Χαρίζετε στους εργολάβους τα πάντα... εξωφρενικές οι αυξήσεις διοδίων» - ΑΝΕΛ: «Σούπερ σκάνδαλο» - ΔΗΜΑΡ: «Το βάρος μεταφέρεται στο χρήστη»
Με επείγουσες κοινοβουλευτικές διαδικασίες προωθείται το νομοσχέδιο για την επανέναρξη της κατασκευής τεσσάρων οδικών αξόνων, που θα προκαλέσει και αυξήσεις έως 60% στις τιμές των διοδίων.
Όπως εξήγησε ο υφυπουργός Υποδομών, Μιχάλης Παπαδόπουλος, το νομοσχέδιο θα πρέπει να έχει ψηφιστεί έως την 10η Δεκεμβρίου 2013, καθώς σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει κίνδυνος απώλειας των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η επεξεργασία των συμβάσεων από τα μέλη της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή, ώστε την ερχόμενη Δευτέρα ή Τρίτη να κυρωθεί από την Ολομέλεια.
Πάντως, το σύνολο της αντιπολίτευσης χαρακτήρισε σκανδαλώδεις τους όρους των συμβάσεων που επιβαρύνουν μονομερώς τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου έναντι των εταιρειών κατασκευής και επισήμαναν, μεταξύ άλλων, ότι δεν θα συνηγορήσουν «σε ένα σούπερ σκάνδαλο που προωθείται με εξπρές διαδικασίες».
Αναφορικά με τα διόδια, επιτέθηκαν στην ηγεσία του υπουργείου, επισημαίνοντας ότι προστατεύει τους εργολάβους και μετακυλίει το βάρος στους πολίτες, ενώ ακόμα και ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ εξήγησε ότι πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα ο μηχανισμός χιλιομετρικής χρέωσης (σ.σ. αντίτιμο διοδίων ανάλογα με τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει ο οδηγός)
Ειδικότερα, ο εισηγητής της ΝΔ Δημήτρης Τσουμάνης μίλησε για έργο που θέτει σε λειτουργία την οικονομία. Σημείωσε ότι οι αποζημιώσεις των προηγούμενων συμβάσεων θα επιβαρύνει τα δημόσια ταμεία από ένα έως δύο δισ. ευρώ, υποστήριξε όμως ότι «η επαναδημοπράτηση τον έργων θα ήταν πιο ακριβή».
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία Ευγενία Ουζουνίδου χαρακτήρισε τις συμβάσεις «επιζήμιες για το Ελληνικό Δημόσιο», επισήμανε τον κίνδυνο να αιτηθούν οι παραχωρησιούχοι νέες αποζημιώσεις, γι' αυτό και ζήτησε ρητή διάταξη που να προστατεύει το Δημόσιο.
Υποστήριξε ότι δεν επιτεύχθηκε ο αναλογικός επιμερισμός του ρίσκου, καθώς «τις ζημιές τις φορτώνεται το Δημόσιο, ενώ στο ευνοϊκό σενάριο τα κέρδη μοιράζονται υπερ των εταιρειών... Το Δημόσιο χρηματοδοτεί χωρίς αντάλλαγμα -3,5 δισ. ευρώ δίνει, όταν στις αρχικές συμβάσεις ήταν 2,3 δισ. ευρώ...».
Τέλος, επισήμανε: «Ανακοινώσατε, την τρομακτική αύξηση έως και 60% στα διόδια, με συνέπεια για να πάμε στη Θεσσαλονίκη, να χρειαστούμε 56 ευρώ, όταν οι συμβάσεις προέβλεπαν ότι θα γίνουν αυξήσεις, με την προϋπόθεση ότι θα γίνουν οι δρόμοι. Οι εταιρείες όμως εισπράττουν διόδια από το 2008, χωρίς να εκτελούν έργα και τώρα συμφωνήσατε να ισχύσουν όλες οι αυξήσεις που προέβλεπαν οι συμβάσεις, χωρίς όμως να είναι εκτελεσμένα τα έργα. Είναι εξωφρενικό, τώρα που το εισόδημα του λαού με την πολιτική σας έχει μειωθεί στο 50%, να υποχρεώνετε τους πολίτες να πληρώσουν βασιλικά διόδια».
Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Γκόκας, μίλησε για «έργα εθνικής σημασίας και επανεκκίνησης οικονομίας», στο θέμα όμως της τιμής των διοδίων είπε: «Η αύξηση συμμετοχής του Δημοσίου στο κόστος έργων είναι θέμα και πρέπει να δούμε με τι αντισταθμίζεται. Θεωρώ ότι αντισταθμίζεται από πολλαπλασιαστικά οφέλη κατασκευής. Δεν αλλάζει κάτι αναφορικά με τα διόδια σε σχέση με την αρχική σύμβαση. Θα όμως πρέπει να δούμε την εφαρμογή χιλιομετρικής χρέωση».
Ο κ. Κώστας Γιοβανόπουλος μίλησε για συμβάσεις που έχουν σχεδιαστεί από «το χορευτή υπουργό της ΝΔ κ. Σουφλιά με τιμές πρό κρίσης και καλούμαστε τώρα να τις καταβάλλουμε εν μέσω κρίσης».
Μίλησε για «παιχνίδια εθνικών εργολάβων» και επικαλέστηκε έκθεση της ΕΕ, σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα η αδιαφάνεια χαρακτηρίζει τις συμβάσεις Δημοσίου και εργολάβων.
Για το θέμα των διοδίων υποστήριξε ότι «οι παραχωρησιούχοι στις πλεονασματικές συμβάσεις πρέπει το υπερβάλλον να το επιστρέψουν, αν όμως δεν καταφέρουν και έχουν χασούρα, αυτό θα πρέπει να το καλύψει το Δημόσιο. Γιατί υποταχθήκατε στις βουλήσεις εργολάβων και αυξάνετε τα διόδια κατά 60%; Οι διαπραγματεύσεις με τους εργολάβους είναι κείμενο στα όρια της φρίκης».
Σημείωσε ακόμη: «Θέλετε να συνηγορήσουμε με εξπρές διαδικασίες σε ένα σούπερ σκάνδαλο», ενώ ανέφερε ότι «στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ είδα στο ΔΣ τον κ. Πανταλάκη της ΑτΕ που έβγαζε τα χρήματα στο εξωτερικό. Είδα στις εταιρείες τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ που έχει ζημιές... αυτοί διεκδικούν από τον γονατισμένο ελληνικό λαό και εσείς κατασπαταλάτε το χρήμα με αυτό τον τρόπο».
Η κυρία Ασημίνα Ξηροτύρη (ΔΗΜΑΡ) εξήγησε ότι, προκειμένου το Δημόσιο να καλύψει το ρίσκο των εργολάβων, «μεταφέρει το βάρος στο χρήστη καθώς προχωρά στη μέγιστη αύξηση των τιμών διοδίων και στη Δημιουργία του μέγιστου αριθμού διοδίων».
Τέλος, ο κ. Νίκος Μωραΐτης (ΚΚΕ) κατήγγειλε τις συμβάσεις και επιτέθηκε σε κυβέρνηση και κατασκευαστές για την αύξηση στις τιμές διοδίων.
Απο τους ομιλητές ο κ. Γιώργος Σταθάκης εκτίμησε ότι οι συμβάσεις είναι «εμπροσθοβαρείς υπέρ των ιδιωτικών κεφαλαίων» πως «δεν είναι ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες» υποστηρίζοντας ότι «τα έργα θα ξεκινήσουν θα γίνει ένα μέρος και στο τέλος του 2015 θα έχουν ξεμείνει από χρήματα και θα υπάρξει νέα αναθεώρηση».
Ειδικά για τα διόδια είπε «η απόφαση να αυξηθούν τα διόδια 60% είναι παράλογη εμπορικά. Υποδηλώνει άγχος να πάρουμε χρήματα τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια. Κανονικά θα έπρεπε να κρατηθούν χαμηλά για να προσελκύουν». Τέλος εξήγησε ότι δεν είναι δυνατόν τόσο η τιμές κατασκευής όσο και αυτές των διοδίων να υπολογίζονται με κοστολόγια του 2006.
Ο κ. Γιάννης Κουτσούκος επισήμανε ότι η ψήφος του θα εξαρτηθεί από την τοποθέτηση του υπουργού αναφορικά με το έργο Πάτρας – Πύργου.
Ο πρώτος «γαλάζιος» αντάρτης
Από το νομοσχέδιο για την επανεκκίνηση της κατασκευής των οδικών αξόνων φαίνεται ότι θα προέλθει η πρώτη ηχηρή διαφοροποίηση βουλευτή της συγκυβέρνησης αν και τα επιτελεία κοινοβουλίου και Μεγάρου Μαξίμου επικέντρωναν την ανησυχία τους στους πλειστηριασμούς και τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Ειδικότερα, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Κουτσογιαννακόπουλους ξεκαθάρισε ότι δεν θα στηρίξει την σύμβαση για τον Ε65 ενώ κράτησε επιφυλάξεις και για την σύμβαση που αφορά την Ιόνια οδό και αυτό γιατί «για την Φθιώτιδα η κατάσταση είναι αδιανόητη… υπό την αρχή της αναλογικότητας οι πολίτες δέχθηκαν να πληρώνουν για να φτιαχτεί η Ιόνια και ο Ε65 με την προϋπόθεση ότι θα περνούσαν 25 χιλιόμετρα από την Φθιώτιδα. Με έκπληξη όμως διαπιστώσαμε ότι αυτά αποσυνδέονται. Καλούμαι να ψηφίσω ότι ο υπουργός ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποφασίσει την μη εκτέλεση του έργου ή τμήματός του και ρωτώ με ποιο ηθικό έρεισμα θα πάω και θα πω πως θα πληρώνουμε αλλά για εμάς δεν θα γίνει τίποτα. Αν εγώ δεν ψηφίζω το δικό μου πως θα ψηφίσω το κουτσούρεμα Πατρας – Τσακώνας. Αδιέξοδη η κατάσταση αλλά ταυτόχρονα και μονόδρομος. Δεν μπορώ να συμπράξω με αυτές τις συνθήκες για το άρθρο 2 και για το άρθρο 5».
protothema.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Επιχειρηματίας εξ επαρχίας μου εκμυστηρευόταν προ ολίγων ημερών τον προβληματισμό του, να σταματήσει να πληρώνει το δάνειο της επιχείρησης, προκειμένου να μην χάσει την ευκαιρία πιθανού «κουρέματος».
1) Κάποιοι παίζουν με τις καταθέσεις πάλι...
«Οι δυο ανταγωνιστές στην πόλη είναι χρεοκοπημένοι» μου είπε «και όπως γράφεται, οι τράπεζες θα πουλήσουν τα δάνεια σε funds στο 20% και αυτά θα προσπαθήσουν να πουλήσουν τις επιχειρήσεις στο 30%-40% των δανείων... Αν οι ανταγωνιστές μου αποκτήσουν πίσω τις επιχειρήσεις στο 40% της αξίας των χρεών τους, χωρίς βάρη εγώ θα βρεθώ από ΄κάτω΄ γιατί θα έχω μεγαλύτερα χρέη.
Αυτή τη στιγμή χρωστάω 500 χιλ. ευρώ και μπορώ να εξυπηρετώ το χρέος. Αν όμως σταματήσω να πληρώνω και σε ένα χρόνο με 200-250 χιλ. πάρω πίσω την επιχείρησή μου, θα έχω κερδίσει όσα θα κέρδιζα σε 4-5 χρόνια κερδοφορίας...».
Όταν του είπα για τον κίνδυνο της κατάσχεσης και του πλειστηριασμού μου απάντησε πως κανένας δεν τολμά σε μια επαρχιακή πόλη να εμφανιστεί και να διεκδικήσει ξένη περιουσία.
Αυτοί είναι προβληματισμοί όσων χρωστούν αυτή την περίοδο: Πως θα υφαρπάξουν τα χρήματα των καταθετών που έχουν δανειστεί μέσω των τραπεζών.
Τις ίδιες σκέψεις κάνουν και όσοι έχουν στεγαστικά δάνεια. Όσοι χρωστούν στεγαστικά δάνεια χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: αυτούς που μπορούν να τα αποπληρώσουν και αυτούς που αδυνατούν.
Υπάρχουν και άλλες δυο βασικές κατηγορίες αυτοί που έχουν αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου του στεγαστικού δανείου και αυτοί που το χρωστούν.
Κάποιος που έχει πάρει ένα δάνειο 150 χιλ. ευρώ και έχει πληρώσει τις 100 χιλ. και το ακίνητο μετά την πτώση των τιμών αξίζει ακόμη 90 χιλ. ευρώ, αυτός θα κάνει τα πάντα να πληρώσει. Αν δεν το κάνει οι απώλειες θα είναι μεγαλύτερες από κάθε πιθανό όφελος...
Αν όμως αυτός που έχει πάρει 150 χιλ. στεγαστικό χρωστάει τις 120 χιλ. και η αξία του ακινήτου υπολογίζεται στις 90 χιλ. ευρώ, έχει συμφέρον να καθυστερήσει το δάνειο και να επιδιώξει «κούρεμα» ή να αγοράσει άλλο σπίτι με τα χρήματα που θα πλήρωνε για το παλιό.
Μεταξύ των παραπάνω άκρων κινείται η πλειοψηφία των δανειοληπτών. Βασικός οδηγός είναι η πυξίδα του ατομικού συμφέροντος κάθε περίπτωσης χωριστά. Το άθροισμα αυτών των ατομικών συμπεριφορών συνιστά ρεύματα. Ενίοτε μέσω του μιμητισμού που διακρίνει το είδος μας δημιουργούνται χείμαρροι μανίας που άλλοτε οδηγούν σε «φούσκες» και άλλοτε σε πανικούς.
Όπως έχουμε ξαναγράψει οι τράπεζες δεν έχουν κανένα συμφέρον, στο πλέον βαθύ σημείο της κρίσης να βγάλουν μαζικά σε πλειστηριασμούς τα σπίτια όσων δεν μπορούν αυτή την περίοδο να πληρώσουν, ούτε καν όσων μπορούν να πληρώσουν αλλά δεν τους συμφέρει να το κάνουν.
Με βάση το συλλογισμό κόστους οφέλους, οι τράπεζες έχουν συμφέρον να βγάλουν σε πλειστηριασμό τα σπίτια όσων μπορούν να πληρώσουν και έχουν συμφέρον να το πράξουν. Μόνο αυτοί θα συνεχίσουν να πληρώνουν...
Κατά συνέπεια οι τράπεζες έχουν τον τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη το εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία, να πράξουν ανάλογα προς το συμφέρον των ιδίων και των καταθετών, αλλά κυρίως της εύρυθμης λειτουργίας της πίστης η οποία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο των οικονομικών συναλλαγών, της οικονομικής προόδου και της πιθανής μελλοντικής κοινωνικής ευημερίας.
Όταν το κράτος ανακατεύεται στην οικονομία, το κάνει προς ίδιον όφελος των πολιτικών με πρόσχημα το γενικό καλό αλλά συνήθως με κίνδυνο, ή ζημιά που θα προκαλέσουν θα είναι πολύ μεγαλύτερη για όλους και ιδίως τους πλέον αδύναμους.
Είναι εύκολο να είναι κανείς αλτρουιστής και σοσιαλιστής όταν το εισόδημα που διανέμει είναι των άλλων και όχι το δικό του.
Κατά την έννοια αυτή κυβέρνηση και αντιπολίτευση και άπαντες οι ψηφοθήρες που εμμένουν στην τήρηση των περιορισμών των πλειστηριασμών, μοιάζουν να κάνουν κοινωνική πολιτική με χρήματα των καταθετών και των μελλοντικών γενεών.
Τούτο συμβαίνει στο βαθμό που τα χρήματα που έχουν δανείσει οι τράπεζες είναι ένα άθροισμα καταθέσεων 70%, ιδίων κεφαλαίων κατά 10% περίπου και δανείων από την ΕΚΤ κατά το υπόλοιπο... αφού η διεθνής διατραπεζική μας τελείωσε.
Μετά την ανακεφαλαίωση τα ίδια κεφάλαια είναι εθνικό χρέος, δηλαδή δανεικά από τα παιδιά μας.
Το ελληνικό κράτος των πολιτικών και των πελατών τους διατηρεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να κάνει κατασχέσεις ακινήτων για χρέη από φόρους περιουσίας που δεν υπάρχει (βλέπε αντικειμενικές) αλλά απαγορεύει στις τράπεζες να κάνουν κατασχέσεις σε ακίνητα δανειοληπτών που έχουν και δεν πληρώνουν.
Το υπουργείο των Οικονομικών έχει αποκτήσει πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς όσων χρωστούν στο δημόσιο, δηλ. των περισσότερων οικονομικά ενεργά Ελλήνων.
Με την φιλολογία περί μη άρσης των πλειστηριασμών ακινήτων ωθούν και αυτούς που μπορούν, να μην πληρώνουν τα δάνειά τους. Με τον τρόπο αυτό αυξάνουν τις πιθανότητες ενός μελλοντικού «κουρέματος» των καταθέσεων στο βαθμό που θα αυξηθούν οι επισφάλειες των τραπεζών.
Με τις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών αλλά και την παράταση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, οδηγούν στην απομάκρυνση των καταθέσεων από τις τράπεζες. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το καταλάβει αυτό.
Πριν από λίγες μέρες ένα τυχαίο δημοσίευμα σ’ ένα «μπλογκ» κατά τραπεζικές πηγές έγινε αφορμή για απόσυρση καταθέσεων και με παρέμβαση της εισαγγελίας διατάχθηκε σχετική έρευνα.
Όταν η κυβέρνηση εμπνέει εμπιστοσύνη τέτοια δημοσιεύματα δεν λειτουργούν ως θρυαλλίδες.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση όχι μόνο αδυνατούν να διαχειριστούν την κρίση αλλά για λόγους πελατειακής εξαχρείωσης των επιδιώξεων τους συμπεριφέρονται ανεύθυνα όταν χαράσσουν «κόκκινες γραμμές» στη τρόικα ή υπόσχονται οριζόντια «κουρέματα» δανείων...
Αν το κοινό πάρει στα σοβαρά τις πράξεις και τις απειλές τους και υπάρξει επιτάχυνση της φυγής των καταθέσεων, οι συνέπειες θα είναι ανάλογες πυρηνικής έκρηξης.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση μοιάζουν με παιδιά που παίζουν μπάλα στο θάλαμο διαχείρισης πυρηνικών όπλων.
Στην προκειμένη περίπτωση αν ο εισαγγελέας θέλει να εφαρμόσει το νόμο γι’ αυτούς που απειλούν την τραπεζική και οικονομικής σταθερότητας, θα πρέπει να προσανατολιστεί προς την εξουσία, τα πάθη και τις βλαβερές συνήθειες που την διακρίνει.
2) Ο απάνθρωπος κρατισμός του Γιάννη Στουρνάρα
Από το «Τσοβόλα δώστα όλα» έχουμε περάσει στο «Στουρνάρα πάρτα όλα», και αυτή η αναπόφευκτη και φυσική κατάληξη επιβεβαιώνει έναν ακόμα κανόνα του εν Ελλάδι επάρατου φιλελευθερισμού: «Ένα κράτος που είναι αρκετά μεγάλο να σου δώσει ότι θέλεις, είναι επίσης αρκετά μεγάλο να σου πάρει ότι έχεις.»
3) Πες ποιος κερδίζει να σου πως ποιος είσαι...
Η κυβέρνηση της "φιλελεύθερης" (κατά δήλωση της) ΝΔ, υπεστήριξε ότι "η Ελλάδα δεν φορολογείται πολύ". Ο ισχυρισμός του είναι παραπλανητικός. Του απαντώ: Όσοι Έλληνες έχουν την ατυχία να δηλώνουν όλα τους τα εισοδήματα όχι μόνο υπερφορολογούνται. Αλλά συχνά οδηγούνται και στην καταστροφή.
capital.gr
«Έλα καλημέρα, Η Μαρία στο λογιστήριο δεν είσαι; Ο Κώστας είμαι ρε κορίτσι. Ναι ο courier. Πες μου ρε Μαράκι, πώς πάνε τα έσοδα της εταιρείας; Τι είπες; Να κοιτάω τη δουλειά μου; Έλα βρε Μαρία μου, πες μου. Να ξέρω και εγώ, θα πάω supermarket ή όχι…»
Όχι ο Κώστας (τυχαίο το όνομα όπως και αυτό της Μαρίας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων) δεν τρελάθηκε. Είναι ένας από τους εργαζόμενους της εταιρείας ταχυμεταφορών ACS ο οποίος ενημερώθηκε ότι για το επόμενο χρονικό διάστημα, ο μισθός του θα εξαρτάται από τον… τζίρο της εταιρείας. Μέσα στον όγκο των επιχειρησιακών συμβάσεων που υπογράφονται το τελευταίο διάστημα, η σύμβαση που υπέγραψαν οι εργαζόμενοι της ACS ξεχωρίζει. Υπενθυμίζεται ότι πρόκειιται γαι εταιρεία συμφερόντων του Θ. Φέσσα, επικεφαλής του ομίλου Quest και πρώην αντιπροέδρου του ΣΕΒ. Πρακτικά οι αποδοχές των εργαζομένων, συνδέονται σε έναν βαθμό με τον κύκλο εργασιών. Αν πέσουν οι πωλήσεις μειώνονται οι μισθοιί και αν ανέβουν, ο εργαζόμενος εισπράττει ή bonus ή κουπόνια. Με αυτό τον τρόπο, και εργαζόμενος αποκτά την αγωνία της επιχείρησης στην οποία δουλεύει.
Και μην φανταστείτε ότι η ACS είναι κανένα …περίπτερο, η επιβίωση του οποίου εξαρτάται από τα έσοδα της επόμενης ημέρας. Ο τζίρος του 2012, ανήλθε στα 70,975 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα κέρδη προ φόρων ανήλθαν στα 2,949 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία παρουσιάζει καθαρή κερδοφορία από 1,66 έως και 3,122 εκατομμύρια ευρώ συνεχώς την τελευταία 6ετία.
Ας δούμε όμως τι λέει η επιχειρησιακή σύμβαση της ACS
-- Αν ο κύκλος εργασιών της εταιρείας του 1ου 9μηνου του 2013 μειωθεί σε ποσοστό από 6% έως 9%, σε σχέση με το αντίστοιχο 9μηνο του 2012, τότε οι μισθοί θα μειωθούν από 1/10/2013 σε ποσοστό 5%. Αν, όμως, η μείωση του κύκλου εργασιών είναι μεγαλύτερη του 9%, τότε οι μισθοί θα μειωθούν κατά 8%!
-Αν, τώρα, ο κύκλος εργασιών του 1ου τριμήνου του 2014 μειωθεί μέχρι 4% σε σχέση με το 1ο τρίμηνο του 2013, τότε οι μισθοί θα μείνουν αμετάβλητοι. Αν, όμως, μειωθεί κατά ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του 4% τότε οι μισθοί θα μειωθούν κατά 3% από 1/4/2014!
Iδιαίτερα προκαλεί εντύπωση μία παράγραφος της σύμβασης η οποία αναφέρει «Σε περίπτωση που ο μέσος ημερήσιος κύκλος εργασιών της εταιρίας για το 2013 σε σχέση με το αντίστοιχο μέσο ημερήσιο κύκλο εργασιών του 2012 είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 4% θα καταβληθεί σε κάθε εργαζόμενο εφάπαξ ποσό (bonus) θετικών αποτελεσμάτων. Το ποσό (μικτές αποδοχές συν εργοδοτικές εισφορές) που αντιστοιχεί σε κάθε εργαζόμενο θα υπολογιστεί από την διαίρεση του 3% των κερδών προ φόρων της εταιρίας του έτους 2013 (με συνολικό κόστος τα 100.000 ευρώ) δια του συνόλου των μισθωτών που εργάζονται στην ACS την 31/12/2013. Ο κάθε εργαζόμενος θα μπορεί να επιλέξει αν το ποσό που του αντιστοιχεί δοθεί ως μικτές αποδοχές μισθοδοσίας ή ως κουπόνια τροφής».
fpress.gr
Είσαι μισθωτός των 600 ευρώ. Προσπαθείς να συμπληρώσεις το εισόδημά σου με ένα «μπλοκάκι» το οποίο σου αποφέρει άλλα δύο-τρία κατοστάρικα τον μήνα. H εφορία σου την έχει στημένη. Από την Πρωτοχρονιά, ξέχνα την έκπτωση φόρου που προβλέπεται για τους μισθωτούς και «μέτρα» πόσα θα σου πάρουν.
Μια «επινόηση» του νομοθέτη, οδηγεί στην εξής «παγίδα». Γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, ότι ακόμη και αυτός που πληρώνεται με «μπλοκάκι», φορολογείται ως μισθωτός (δηλαδή απολαμβάνει του «έμμεσου αφορολογήτου» των 9000 ευρώ και δεν πληρώνει φόρο με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ) αρκεί να:
1. Έχει το πολύ έως τρεις εργοδότες με τους οποίους θα έχει υπογράψει μια έγγραφη σύμβαση παροχής υπηρεσιών ή μια σύμβαση έργου
2. Να έχει και περισσότερους από τρεις εργοδότες, αρκεί ο ένας εξ’ αυτών να αποφέρει το 75% των συνολικών εσόδων.
Το σχετικό άρθρο (είναι το άρθρο 12 του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος) τροποποιήθηκε και πλέον προβλέπει τα εξής:
«1. Το ακαθάριστο εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις περιλαμβάνει τα πάσης φύσεως εισοδήματα σε χρήμα ή σε είδος που αποκτώνται στο πλαίσιο υφιστάμενης, παρελθούσας ή μελλοντικής εργασιακής σχέσης.
2. Για τους σκοπούς του Κ.Φ.Ε., εργασιακή σχέση υφίσταται όταν ένα φυσικό πρόσωπο παρέχει υπηρεσίες:
α) στο πλαίσιο σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με το εργατικό δίκαιο,
β) βάσει σύμβασης, προφορικής ή έγγραφης, με την οποία το φυσικό πρόσωπο αποκτά σχέση εξαρτημένης εργασίας με άλλο πρόσωπο, το οποίο έχει το δικαίωμα να ορίζει και να ελέγχει τον τρόπο, το χρόνο και τον τόπο εκτέλεσης των υπηρεσιών,
γ) οι οποίες ρυθμίζονται από τη νομοθεσία περί μισθολογίου και ειδικών μισθολογίων των υπαλλήλων και λειτουργών του Δημοσίου,
δ) ως διευθυντής ή μέλος του ΔΣ εταιρείας ή κάθε άλλου νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας,
ε) ως δικηγόρος έναντι πάγιας αντιμισθίας για την παροχή νομικών υπηρεσιών,
στ) βάσει έγγραφων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών ή συμβάσεων έργου, με φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες τα οποία δεν υπερβαίνουν τα τρία (3) ή, εφόσον υπερβαίνουν τον αριθμό αυτόν, ποσοστό εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) του ακαθάριστου εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα προέρχεται από ένα (1) από τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που λαμβάνουν τις εν λόγω υπηρεσίες και εφόσον οι ετήσιες επιχειρηματικές δαπάνες που θα εξέπιπταν, σύμφωνα με το άρθρο 22, δεν υπερβαίνουν το ποσό των εννέα χιλιάδων διακοσίων πενήντα (9.250) ευρώ. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση που ο φορολογούμενος αποκτά εισόδημα από μισθωτή εργασία, σύμφωνα με μία από τις περιπτώσεις α' έως ε' του παρόντος άρθρου.»
ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν: Αν κάποιος έχει εισόδημα από μισθωτή εργασία, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το ύψος των αποδοχών, με το που θα επιδιώξει να ενισχύσει το εισόδημά του είτε μέσω μιας απόδειξης δαπάνης, είτε ενεργοποιώντας ένα μπλοκ παροχής υπηρεσιών, επί της πρόσθετης αμοιβής θα κληθεί να πληρώσει φόρο 26% (!) από το πρώτο ευρώ.
Έστω ότι ένας μισθωτός, αμείβεται με 500 ευρώ τον μήνα από τη μισθωτή εργασία του. Για αυτές τις αποδοχές, δεν πληρώνει φόρο καθώς καλύπτεται από την νέα έκπτωση φόρου η οποία ισοδυναμεί με αφορολόγητο της τάξεως των 9000 ευρώ. Αν …τολμήσει να ενισχύσει το εισόδημά του με πρόσθετη αμοιβή για παράδειγμα της τάξεως των 3000 ευρώ μέσω μιας απόδειξης δαπάνης, η εφορία θα του επιβάλλει φόρο 26% στο ποσό των 3000 ευρώ και θα πληρώσει φόρο 780 ευρώ.
Ποια είναι η λύση; Αν δουλεύεις με «μπλοκάκι» και πληροίς τις προϋποθέσεις για να φορολογηθείς ως μισθωτός (σ.σ και οι τρεις δουλειές είναι με σύμβαση έργου) η εφορία δεν σε αφήνει να εμφανίσεις επαγγελματικές δαπάνες παρά μόνο μέχρι το ύψος των 9250 ευρώ. Αν για κάποιο λόγο πέσεις στην παγίδα του μεικτού φορολογικού συστήματος (ο μισθός θα φορολογηθεί με την κλίμακα των μισθωτών και το εισόδημα από το μπλοκάκι αυτοτελώς με τον συντελεστή του 26%) τότε επανακτάς το δικαίωμα να εμφανίσεις επαγγελματικές δαπάνες (αυτοκίνητα, βενζίνες, κινητά κλπ). Αυτή λοιπόν είναι η λύση: εμφανίζεις επαγγελματικές δαπάνες και τελειώνει η ιστορία.
fpress.gr
Έρχεται το τέλος της φοροαποφυγής για τους Κολοσσούς της τεχνολογίας; Μέχρι να ληφθούν αποφάσεις, δείτε βήμα βήμα πώς μέσω θυγατρικών και με τη βοήθεια φορολογικών παραδείσων, πληρώνουν πολύ λιγότερα για τα κέρδη τους.
Η συστηματική φοροαποφυγή εταιρειών όπως η Apple, η Google, το Facebook και το Twitter, μπορεί να πάρει τέλος σύμφωνα με τον Feargal O' Rourke της PricewaterhouseCoopers.
Ο λόγος του έχει αξία, διότι πρόκειται για τον άνθρωπο που συμβουλεύει εταιρείες όπως οι παραπάνω, ώστε να εκμεταλλεύονται τα κενά στη νομοθεσία μιας χώρας και να γλυτώνουν φόρους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πρακτικές που ακολουθούν οι συγκεκριμένες εταιρείες στην Ιρλανδία ("Διπλό ιρλανδικό") και στην Ολλανδία ("Ολλανδικό σάντουιτς").
Σε συνέντευξή του στο Bloomberg, ο O'Rourke, προέβλεψε ότι το "Διπλό ιρλανδικό", σύντομα θα θεωρείται παράνομη πρακτική.
Τι είναι το "διπλό ιρλανδικό" με "ολλανδικό σάντουιτς"
Ο αρθρογράφος του techcrunch.com, Alex Wilhelm, εξηγεί πώς λειτουργεί λοιπόν αυτό το μοντέλο, που επιτρέπει σε μεγάλες εταιρείες όπως η Google, να πληρώνουν λιγότερους φόρους, παρά το ότι κερδίζουν τεράστια ποσά; Τα βήματα είναι συγκεκριμένα. Μεταφέρεις τα χρήματά σου στην Ιρλανδία, μετά στην Ολλανδία και τελικά σε κάποιον φορολογικό παράδεισο. Η σειρά πρέπει να είναι συγκεκριμένη.
1. Φτιάχνεις μια πατέντα ή αναπτύσσεις μια τεχνολογία στις ΗΠΑ
2. Ιδρύεις μια θυγατρική στην Ιρλανδία και πουλάς τα δικαιώματα. Η μητρική αυτής της εταιρείας όμως φροντίζεις να είναι στις Βερμούδες ή κάποιον άλλο φορολογικό Παράδεισο.
3. Η μητρική εταιρεία δεν πληρώνει τους φόρους που θα έπρεπε να πληρώσει για όλα της τα κέρδη (με βάση της νομοθεσία της Ιρλανδίας). Αντίθετα, θα πληρώσει τους φόρους, που προβλέπει η ιρλανδική νομοθεσία, μόνο για τα εμβάσματα της θυγατρικής προς τη μητρική.
4. Φροντίζεις ώστε η θυγατρική σου να πληρώνει όσο το δυνατόν λιγότερα για την πώληση των πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτό μετατοπίζει το μέγιστο ποσό κέρδους στην Ιρλανδία και το απομακρύνει από τον συντελεστή φορολόγησης της μητρικής.
5. Το επόμενο βήμα, είναι να δημιουργήσεις μια δεύτερη εταιρεία στην Ιρλανδία. Η πρώτη εταιρεία στην Ιρλανδία (θυγατρική), θα είναι ιδιοκτήτρια της νέας εταιρείας. Η δεύτερη εταιρεία θα πουλά προϊόντα και θα καταχωρεί έσοδα. Τα κέρδη όμως δεν θα συσσωρεύονται απλώς, αλλά θα μετακινούνται.
6. Στη συνέχεια στέλνεις τα κέρδη από τη δεύτερη εταιρεία, μέσω μιας τρίτης θυγατρικής στην Ολλανδία. Η Ιρλανδία έχει το δικαίωμα να στέλνει αφορολόγητα εμβάσματα, εντός της ΕΕ. Τώρα τα κέρδη σου από τη δεύτερη εταιρεία, έχουν μεταφερθεί με ασφάλεια στην Ολλανδία.
7. Το επόμενο βήμα είναι να στείλεις τα κέρδη από την Ολλανδία, ξανά στην πρώτη εταιρεία που έφτιαξες στην Ιρλανδία, η οποία όπως είπαμε στην αρχή είναι θυγατρική εταιρείας με έδρα.... τις Βερμούδες!
8. Χάρη στην ιρλανδική νομοθεσία, αν μια εταιρεία έχει τα κεντρικά της σε άλλη χώρα (Βερμούδες), τα κέρδη της μπορούν να γλυτώσουν το φόρο. Αξίζει να δείτε το διάγραμμα των New York Times, για τη διαδρομή της φοροαποφυγής
9. Επομένως ο στόχος είναι να φτάσουν τα κέρδη της πρώτης θυγατρικής στη μητρική της στις Βερμούδες και ούτε φόρος, ούτε ζημιά!
Σύμφωνα με τον Wilhelm, πάντως, αυτή είναι η απλοϊκή διαδικασία (την ονομάζει Kids Version) και γίνεται ουσιαστικά με τη συνεργασία δύο ιρλανδικών εταιρειών, μέσω μιας ολλανδικής. Έτσι εξηγείται και το "διπλό ιρλανδικό" με "ολλανδικό σάντουιτς".
Μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολο να βρεθούν τα ίχνη του χρήματος, αν έχουμε εμπλοκή άλλων εταιρειών σε άλλες χώρες.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε το σχόλιο αναγνώστη του techchrunch.com, ο οποίος σημειώνει ότι ο αρθρογράφος προσπάθησε να εξηγήσει το "διπλό ιρλανδικό", έχοντας κατά νου τα δεδομένα των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, σημειώνει ότι ναι μεν οι εταιρείες κερδίζουν μέσω της φορολογίας, ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές που πρέπει να τηρούν για να δραστηριοποιηθούν σε Ιρλανδία και Ολλανδία (πχ συγκεκριμένο αριθμό εργαζομένων, με φόρο επί των αποδοχών κλπ).
Για παράδειγμα, η Intel, έχει προσωπικό 4.500 χιλιάδων ατόμων στην Ιρλανδία και η Apple 4.000 ατόμων, το Facebook 2.000 και το Twitter σύντομα θα έχει 1000. Και αυτό συμβαίνει ενώ η Ιρλανδία έχει επιλέξει να "κυνηγήσει" τα εισοδήματα των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των εταιρειών.
Σε δύσκολη θέση οι μεγάλες εταιρείες
Όπως αναφέρει ο Alex Wilhelm, με αυτή και άλλες μεθόδους, πολλοί τεχνολογικοί κολοσσοί γλυτώνουν φόρους. Αν για παράδειγμα η Apple πλήρωνε φόρους για όλα τα κέρδη της παγκοσμίως, θα είχε μικρότερη ρευστότητα, μικρότερη αξία και λιγότερη ελευθερία κινήσεων.
Οι κερδισμένοι είναι οι μέτοχοι των εταιρειών και οι χαμένοι είναι οι κυβερνήσεις, που στερούνται από έσοδα, που θα έπρεπε να παίρνουν μέσω της φορολογίας.
Σε περίπτωση που οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν και το "διπλό ιρλανδικό", γίνει παράνομο, θα πρόκειται για μεγάλο πλήγμα για τις εταιρείες, εκτός αν βρουν άλλους τρόπους να φοροδιαφεύγουν.
Το επόμενο διάστημα αναμένεται να υπάρξει μεγάλη διαμάχη, καθώς οι συγκεκριμένες εταιρείες είναι πολύ ισχυρές και θα προσπαθήσουν να προστατεύσουν τα κέρδη τους, ωστόσο από την άλλη πλευρά οι κυβερνήσεις αυξάνουν την πίεση για να πάρουν τα χρήματα, που ανήκουν στους λαούς, που αυτές αντιπροσωπεύουν.
techcrunch.com
Συμπληρώνονται 90 χρόνια από το "πραξικόπημα της μπυραρίας". Πώς οργανώθηκε και πώς απέτυχε. Η δράση του Χίτλερ, η Βαϊμάρη και η αρχή του εφιάλτη για την Ευρώπη
Το "πραξικόπημα της μπιραρίας "με το οποίο αποπειράθηκε για πρώτη φορά ο Χίτλερ, χωρίς επιτυχία, να καταλάβει την εξουσία της Γερμανίας, συμπληρώνει ενενήντα χρόνια.
Τα ερωτηματικά πολλά για την ταραγμένη εκείνη εποχή, όπως και το τι ακριβώς συνέβη το διήμερο 8 και 9 Νοεμβρίου 1923 κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος.
Πως όμως κατάφερε από υποδεκανέας του 16ου Βαυαρικού Συντάγματος Εφέδρων Πεζικού Λιστ κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, να πραγματοποιήσει λίγα χρόνια αργότερα πραξικόπημα, να φυλακιστεί και στο τέλος να εκλεγεί σε Φύρερ της Γερμανίας;
Η άνοδος της Ναζιστικής Γερμανίας
Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική μοναρχία καταλύθηκε και, από το 1919, εγκαθιδρύθηκε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Για μια μικρή περίοδο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα γεγονότα έδειχναν να στρέφουν τη χώρα προς τα αριστερά. Οι περισσότεροι από τους πολιτικούς ηγέτες της πρώτης μεταπολεμικής κυβέρνησής, ήταν Σοσιαλιστές, μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (που ονομάστηκε έτσι, από το όνομα της πόλης όπου συντάχθηκε ο καταστατικός της χάρτης) δεν ξεπήδησε από τους πόθους μιας πλειοψηφίας του λαού, γεννήθηκε από την αλλαγή που επιβλήθηκε στη Γερμανία κατά την ώρα της ήττας της.
Οι παράγοντες που οδήγησαν στον τελικό θρίαμβο του γερμανικού ολοκληρωτισμού είναι πολλοί και ποικίλοι. Ο πρώτος ήταν η αίσθηση ταπείνωσης που προερχόταν από την ήττα στο πόλεμο. Ο Γερμανικός λαός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι ανίκητες στρατιές του είχαν νικηθεί στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένας άλλος κύριος λόγος για την απήχηση του ολοκληρωτισμού είναι ο πληθωρισμός, από τον οποίο υπέφερε η Γερμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.
Η απαρχή
Οι καταβολές του γερμανικού ολοκληρωτισμού ανάγονται στα 1919, όταν μια ομάδα εφτά ανδρών συναντήθηκε στο Μόναχο και ίδρυσε το Ναζιστικό Κόμμα. Αμέσως ο σκοτεινότερος από τους εφτά αναδείχθηκε ως ηγέτης τους. Ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, γεννημένος το 1889, γιος κατώτερου τελωνειακού υπαλλήλου της Αυστρίας.
Ο Χίτλερ πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του δυστυχισμένος και απροσάρμοστος. Το φθινόπωρο του 1905, εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών χωρίς να πάρει απολυτήριο. Αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης και γι' αυτό το λόγο, μετακόμισε στη Βιέννη, όπου αναγκάστηκε να βγάζει το λιγοστό ψωμί του, ως ευκαιριακός εργάτης και ζωγράφος μικρών σκίτσων και υδατογραφιών.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Χίτλερ είναι υποδεκανέας του 16ου Βαυαρικού Συντάγματος Εφέδρων Πεζικού Λιστ, στο δυτικό μέτωπο.
Στις 16 Αυγούστου 1914 κατατάσσεται ως εθελοντής στον πρωσικό στρατό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου παίρνει το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού Δεύτερης Τάξης. Το 1916 ο Χίτλερ τραυματίζεται στο πόδι σε μια μάχη στη βόρεια Γαλλία. Στις αρχές Μαρτίου του 1917, έχοντας αναρρώσει, επιστρέφει στο μέτωπο, όπου το 1918 παρασημοφορείται με τον Σιδηρούν Σταυρό Πρώτης Τάξης.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1919 παίρνει μέρος για πρώτη φορά σε συνέλευση του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (DAP, το οποίο αργότερα θα μετονομαστεί σε NSDAP).
Για πρώτη φορά ανακαλύπτει ένα ταλέντο στον εαυτό του, το οποίο αναγνωρίζουν και άλλοι: Το να συναρπάζει τους ακροατές του και να διεγείρει συναισθήματα.
Εκείνο τον καιρό γνωρίζει και τον αντισημίτη συγγραφέα Ντίτριχ Έκαρτ, o οποίος συνειδητοποιεί ότι ο Χίτλερ είναι ικανός να κερδίσει τους εργάτες και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα υπέρ της ακροδεξιάς ιδεολογίας.
Είναι ένας από τους πρώτους, που το συνειδητοποίησε και γι' αυτό υποστήριξε τον Χίτλερ με λόγια και έργα. Το 1920 γίνεται εκδότης της κομματικής εφημερίδας του NSDAP, "Λαϊκός Παρατηρητής"-Völkischer Beobachter.
Εκείνο το διάστημα ζει άνετα με τα χρήματα που κερδίζει ως πολιτικός ρήτορας. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το NSDAP εξαρτάται πλέον απόλυτα από αυτόν και το εκμεταλλεύεται: τον Ιούλιο του 1921 αναγκάζει με ένα τελεσίγραφο το παλιό προεδρείο να παραιτηθεί και ψηφίζεται νέος πρόεδρος του κόμματος. Ο Χίτλερ είναι πλέον τοπική πολιτική φυσιογνωμία. Εκτός της Βαυαρίας, όμως, προκαλεί μάλλον θυμηδία παρά φόβο.
Το Πραξικόπημα
Ο Χίτλερ είχε σκοπό να καταγγείλει τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Έπρεπε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία για να πράξει. Αυτό συνέβη τη νύχτα της 8ης Νοέμβριου του 1923 όταν έμαθε ότι σε μια μεγάλη μπιραρία του Μονάχου την "Löwenbräukeller", θα γινόταν μια συγκέντρωση 3.000 επιχειρηματιών με οικοδεσπότη την ηγεσία της Βαυαρικής Κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας σκόπευε να απαγάγει.
Στις 8 Νοεμβρίου 1923 τα μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης του Κόμματος "φαιοχιτώνες", υπό την ηγεσία του Χέρμαν Γκέρινγκ περικύκλωσαν την μπιραρία. Στις 8:30 ο Χίτλερ, ακολουθούμενος από μια μικρή ομάδα ένοπλων εισέβαλε στην μπιραρία. Η εμφάνισή τους προκάλεσε, όπως αναμενόταν, πανικό ανάμεσα στους παρευρισκόμενους.
Ο Χίτλερ πυροβόλησε μια φορά στον αέρα ουρλιάζοντας "Ησυχία!". Προχώρησε, ακολουθούμενος από τον Γκέρινγκ, στο βάθρο των ομιλητών, ενώ οι "φαιοχιτώνες" συνέχισαν να εισέρχονται στην μπιραρία κυκλώνοντας τους πανικόβλητους παρευρισκόμενους. Ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Γκούσταφ φον Καρ , του οποίου την ομιλία διέκοψε ο Χίτλερ, παραχώρησε το βάθρο του ομιλητή στον Χίτλερ, ο οποίος άρχισε αμέσως να αγορεύει, λέγοντας ότι άρχισε η Εθνική Επανάσταση και κανείς δεν επιτρεπόταν να εγκαταλείψει τον χώρο, απειλώντας με την χρήση ενός πολυβόλου, που είχε εγκαταστήσει πίσω από το βάθρο.
Ανήγγειλε ότι τόσο η Βαυαρική όσο και η Κυβέρνηση του Ράιχ ανατράπηκαν και εγκαθιδρύθηκε προσωρινή επαναστατική Κυβέρνηση. Οι στρατώνες της Ράιχσβερ (γερμανικού στρατού) και της Αστυνομίας είχαν καταληφθεί, τα μέλη τους παρήλαυναν ήδη στην πόλη κάτω από την σβάστικα.
Φυσικά, όλα αυτά ήταν μια τεράστια μπλόφα, αλλά οι παρευρισκόμενοι δεν ήταν σε θέση να το γνωρίζουν. Ο Χίτλερ κάλεσε τον φον Καρ και τους αδελφούς φον Λόσοβ, Ότο, Αρχηγό του Βαυαρικού Στρατού, και Χανς, Αρχηγό της Αστυνομίας της Βαυαρίας, σε ένα μικρό δωμάτιο πίσω από την κεντρική αίθουσα και τους είπε ότι αυτός είναι ο νέος ηγέτης της Γερμανίας. Τους προσέφερε θέσεις στη νέα του Κυβέρνηση.
Οι τρεις άνδρες, γνωρίζοντας ότι η από πλευράς τους αποδοχή των νέων "θέσεων" αποτελούσε πράξη έσχατης προδοσίας, αρνήθηκαν. Ο Χίτλερ εξεμάνη, έβγαλε πάλι το πιστόλι του και τους είπε: "Κύριοι, έχω τέσσερις σφαίρες σε αυτό το όπλο: Μία για τον καθένα σας και μία για μένα!". Υπό την απειλή της δολοφονίας τους, οι τρεις συμφώνησαν.
Σχεδόν αμέσως ύστερα κατέφθασε ο Λούντεντορφ, ο οποίος αποδέχτηκε τη θέση του Αρχηγού του Γερμανικού Στρατού, προέτρεψε τους τρεις άνδρες να υποστηρίξουν τον Χίτλερ και το ίδιο έκανε μιλώντας και προς τους παρευρισκόμενους. Εν τω μεταξύ, ο Ερνστ Ρεμ , ηγέτης των SA, επικεφαλής μιας ομάδας μαχητών του κατέλαβε το Υπουργείο Πολέμου, ενώ ο Ρούντολφ Ες κατέστρωνε το σχέδιο σύλληψης των αριστερών ηγετών της Βαυαρίας και των Εβραίων. Η προσπάθεια κατάληψης στρατώνων της Αστυνομίας και του Στρατού, όμως, αποκρούστηκε και απέτυχε.
Ο Χίτλερ σκόπευε να βαδίσει εναντίον του Βερολίνου και να ανατρέψει την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση (κατά το πρότυπο της Πορείας προς την Ρώμη του Μουσολίνι). Η ολέθρια παράλειψή του ήταν ότι δεν είχε προβλέψει την κατάληψη από τους SA των ραδιοφωνικών και των τηλεγραφικών σταθμών.
Όπως ήταν φυσικό, η Κυβέρνηση του Βερολίνου πληροφορήθηκε πολύ σύντομα τις ενέργειες των Ναζί και έδωσε σχετικές διαταγές για την κατάπνιξη του πραξικοπήματος.
Την επομένη ο Χίτλερ και ο Λούντεντορφ, επικεφαλής 3.000 ενόπλων υποστηρικτών τους, παρέλασαν στους δρόμους του Μονάχου με στόχο να συνενωθούν με τις δυνάμεις του Ρεμ που κατείχαν το Υπουργείο Πολέμου. Στην πλατεία Οντεόν , όμως, βρήκαν τον δρόμο κλεισμένο από αστυνομικές δυνάμεις, ο επικεφαλής των οποίων τους διέταξε να σταματήσουν και να παραδοθούν. Στην άρνηση των Ναζί να συμμορφωθούν, η Αστυνομία άνοιξε πυρ, αρχικά πυροβολώντας προειδοποιητικά μπροστά στα πόδια τους.
Οι SA απάντησαν στους πυροβολισμούς και έγινε πραγματική μάχη, με 21 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους και ο Γκέρινγκ, ο οποίος τραυματίστηκε στη βουβωνική χώρα. Μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο, όπου του χορηγήθηκε μορφίνη για την ανακούφιση των ισχυρών πόνων. Αυτή ήταν η έναρξη της εξάρτησης του Γκέρινγκ από την μορφίνη, από την οποία απαλλάχτηκε μόνο λίγο πριν τον θάνατό του στο τέλος της Δίκης της Νυρεμβέργης, 23 χρόνια αργότερα.
Με την έναρξη του πυρός, ο Χίτλερ έπεσε στο έδαφος, καθώς ο διπλανός του, με τον οποίο είχαν διασταυρωμένους βραχίονες για το σχηματισμό ανθρώπινης αλυσίδας χτυπήθηκε από σφαίρα και κατέπεσε, παρασύροντάς τον. Η πτώση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την εξάρθρωση του ώμου του. Ο σωματοφύλακάς του, Ούλριχ Γκραφ (Ulrich Graf), έσπευσε να τον καλύψει με το σώμα του και δέχτηκε αρκετές σφαίρες. Αυτή του η ενέργεια έσωσε την ζωή του Χίτλερ.
Ο πόνος που ένιωσε από τον εξαρθρωμένο ώμο του, όμως, έκανε τον Χίτλερ να αποθαρρυνθεί και έτρεξε να διαφύγει προς ένα παρακείμενο αυτοκίνητο, στο οποίο υπήρχαν κομματικά στελέχη. Παρά το ότι υπερτερούσαν αριθμητικά, οι Ναζί ακολούθησαν το παράδειγμα του ηγέτη τους και τράπηκαν σε φυγή. Οι μόνοι που συνέχισαν να βαδίζουν προς τους αστυνομικούς ήταν ο Λούντεντορφ και ο υπασπιστής του. Την ενέργεια αυτή του Χίτλερ οι Ναζιστές ιστορικοί προσπάθησαν να την δικαιολογήσουν, λέγοντας ότι ο Χίτλερ αναγκάστηκε να φύγει γιατί έπρεπε να μεταφέρει ένα τραυματισμένο παιδί στο τοπικό νοσοκομείο.
Η Φυλάκιση
Το πραξικόπημα κατεστάλη και ο Χίτλερ αναγκάστηκε να καταφύγει επί μερικές ημέρες στο σπίτι ενός φίλου του. Παρόλ' αυτά, δεν απέφυγε την σύλληψη, η οποία έγινε στις 12 Νοεμβρίου. Παραπέμφθηκε, μαζί με τους άλλους πραξικοπηματίες, σε δίκη, κατηγορούμενος για έσχατη προδοσία.
Για την κατηγορία αυτή το μέγιστο της προβλεπόμενης ποινής ήταν η θανατική. Κατά την διάρκεια της προφυλάκισής του, υπέφερε από κρίσεις κατάθλιψης και σκεφτόταν μέχρι και την αυτοκτονία. Η δίκη ξεκίνησε στις 26 Φεβρουαρίου 1924 με Πρόεδρο τον δικαστικό Γκέοργκ Νάιτχαρντ.
Σύντομα, όμως, έγινε σαφές ότι στην Βαυαρική Κυβέρνηση υπήρχαν πολλοί συμπαθούντες των Ναζί, οι οποίοι δεν θα επέτρεπαν την αυστηρή τιμωρία του Ναζιστή ηγέτη.
Η δίκη του Χίτλερ εξελίχτηκε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μετατραπεί σε κομματικό συνέδριο: Κάθε λέξη που είπε στο Δικαστήριο απολογούμενος γράφτηκε στις εφημερίδες που κυκλοφόρησαν την επόμενη, ενώ το Δικαστήριο εντυπωσιάστηκε από τις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες, κατά παράβαση της Δικονομίας, του επέτρεψε να εκφράσει ελεύθερα.
Όπως αναμενόταν, το Δικαστήριο τον βρήκε ένοχο προδοσίας, αλλά η ποινή του ήταν μόνο πενταετής φυλάκιση, ενώ ανάλογες ήταν οι ποινές των άλλων μελών του Κόμματος που δικάστηκαν μαζί του: Ο Ρεμ καταδικάστηκε, ενώ ο Βίλχελμ Φρικ, παρά το ότι βρέθηκε ένοχος, αφέθηκε ελεύθερος. Ο Έριχ Λούντεντορφ αθωώθηκε. Ο Χίτλερ κλείστηκε σε φυλακή του τύπου "Festungshaft" ("φρούριο εγκλεισμού").
Στην φυλακή αυτή τα κελιά ήταν σχετικά άνετα, οι συνθήκες κράτησης πολύ ήπιες, ενώ δεν υπήρχε καταναγκαστική εργασία. Οι επισκέψεις ήταν δυνατές σε καθημερινή βάση και ανεξάρτητες χρονικής διάρκειας.
Οι φυλακές αυτές προορίζονταν για άτομα στα οποία αναγνωριζόταν από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου ότι είχαν έντιμα κίνητρα και απλά είχαν παραπλανηθεί. Τέτοιου τύπου ήταν η φυλακή του Λάντσμπεργκ αμ Λεχ , στην οποία και μεταφέρθηκε για να εκτίσει την ποινή του, η οποία από πενταετή φυλάκιση τελικά μετατράπηκε σε οκτάμηνη και πρόστιμο 500 μάρκων.
Οι άνετες συνθήκες που αντιμετώπισε κατά τον εγκλεισμό του στην φυλακή, επέτρεψαν στον Χίτλερ να υπαγορεύσει το βιβλίο του "Ο Αγών μου" (Mein Kampf) στον, επίσης καταδικασμένο πραξικοπηματία και γραμματέα του Ρούντολφ Ες.
Παρά το ότι ο Χίτλερ δεν πέτυχε τον άμεσο αντικειμενικό του σκοπό, δηλαδή την δια της βίας κατάληψη της εξουσίας με ένα μάλλον πρόχειρα οργανωμένο πραξικόπημα, πέτυχε κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: Έκανε ολόκληρο τον Γερμανικό λαό να στρέψει το βλέμμα προς ένα ως τότε άσημο τοπικής εμβέλειας Κόμμα.
Αυτό διευκόλυνε την πραγματοποίηση της ιδέας του Χίτλερ για την κατάληψη της εξουσίας αυστηρά με συνταγματικά μέσα. Αποφάσισε να χειριστεί τον Γερμανικό λαό με τέτοιο τρόπο, ώστε να τον επιλέξει ως τον μελλοντικό του ηγέτη. Αυτό ασφαλώς προϋπέθετε μεγάλη προσπάθεια και ισχυρή οργάνωση του Κόμματος. Το αποτέλεσμα, τελικά, τον δικαίωσε εννέα χρόνια αργότερα, οπότε το Κόμμα του ήρθε πρώτο στις εθνικές εκλογές και ο ίδιος έλαβε την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης ως Καγκελάριος.
Άνοδος των Ναζί στην εξουσία
Εννιά μήνες ύστερα από την καταδίκη του, ο Χίτλερ αποφυλακίζεται και αναλαμβάνει πάλι την αρχηγία του Κόμματος. Η Γερμανία έχει ως Πρόεδρο Δημοκρατίας τον ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, ο οποίος την στρέφει σιγά σιγά σε πιο συντηρητικό δρόμο και είναι ιδεολογικά αντίθετος με τον φιλελευθερισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και πολύ αυταρχικός.
Ο Χίτλερ εκμεταλλεύεται όλες τις συγκυρίες, την άνοδο δημοτικότητας των κομμουνιστικών κομμάτων και τον αυταρχισμό του Χίντενμπουργκ, και στις εκλογές του 1932 το Κόμμα του έρχεται πρώτο σε ψήφους, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει απόλυτη πλειοψηφία. Ο Πρόεδρος αρνείται να αναθέσει την Καγκελαρία στον Χίτλερ, καθώς δεν τον συμπαθεί καθόλου, και την αναθέτει στον Κουρτ φον Σλάιχερ, του οποίου, όμως, οι προσπάθειες σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης αποτυγχάνουν.
Το ναζιστικό καθεστώς είναι πλέον μια στυγνή αντισημιτική, αντιφιλελεύθερη, αντικομμουνιστική δικτατορία. Έχοντας το πρόσχημα του κοινοβουλευτισμού με εξασφαλισμένη πλειοψηφία στο Ράιχσταγκ, είναι σε θέση να ψηφίζει ολοσχερώς αντιδημοκρατικούς νόμους.
Στις 2 Αυγούστου του 1934 πεθαίνει ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ. Το ελεγχόμενο από τους Ναζί Ράιχσταγκ ψηφίζει διάταγμα, με το οποίο συγχωνεύονται Καγκελαρία και Προεδρία. Ο Χίτλερ αναλαμβάνει τα καθήκοντα και των δύο, παίρνοντας τον τίτλο "Führer und Reichskanzler" (Ηγέτης και Καγκελάριος του Ράιχ).
Ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός του Ναζιστικού Κόμματος εκφράζονται για πρώτη φορά επίσημα με τη λήψη μέτρων στο Συνέδριό του στη Νυρεμβέργη. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1935 το Συνέδριο υιοθετεί αυτά τα μέτρα, δημιούργημα του Χίτλερ, τα οποία έγιναν γνωστά ως "Νόμοι της Νυρεμβέργης".
Ο πρώτος, γνωστός ως "νόμος του Γερμανού πολίτη" αφαιρούσε τη γερμανική υπηκοότητα από τους Εβραίους, αποκαλώντας τους "υποτελείς της Πολιτείας".
Η αρχή του κακού είχε γίνει.
news247.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Ένας καθηγητής οικονομικών σε ένα τοπικό κολλέγιο δήλωσε ότι δεν είχε αποτύχει ποτέ κάποιος σπουδαστής πριν, αλλά άφησε μεταξεταστέα πρόσφατα μια ολόκληρη τάξη.
Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός του Obama θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής.
Ο καθηγητής έπειτα είπε «ο.κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με το σχέδιο Obama». Όλοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό – έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα).
Μετά από το πρώτο τέστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς). Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.
Καθώς το δεύτερο τέστ διεκπαιρεώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο. Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!
Μετά το τρίτο τέστ, ο μέσος όρος ήταν ένα Δ (κάτω από τη βάση). Κανένας δεν ήταν ευτυχής.
Καθώς τα τέστ προχωρούσαν, τα αποτελέσματα δεν βελτιώνονταν. Ξεσπούσαν μικροκαυγάδες , οι μαθητές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο και όλο αυτό το κακό κλίμα οδήγησε στο να μην διαβάζει κανένας για το όφελος του άλλου.
Προς μεγάλη τους έκπληξή, ΟΛΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ και ο καθηγητής τους είπε ότι ο σοσιαλισμός είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όταν η ανταμοιβή είναι μεγάλη, η προσπάθεια των ανθρώπων να πετύχουν είναι μεγάλη, αλλά όταν η κυβέρνηση παίρνει όλη την ανταμοιβή, κανένας δεν θα προσπαθήσει ή θα θελήσει να πετύχει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιό απλό από αυτό.
Αυτές είναι ενδεχομένως οι 5 καλύτερες προτάσεις που θα διαβάσετε και είναι εφαρμόσιμες στο παραπάνω πείραμα:
1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις τους φτωχούς σε ευημερία με το να θέσεις εκτός ευημερίας τους πλούσιους.
2. Για να λάβει οτιδήποτε ένα άτομο που δεν εργάζεται, πρέπει κάποιο άλλο άτομο να εργάζεται χωρίς να λαμβάνει.
3. Για να δώσει κάτι η κυβέρνηση σε κάποιον, πρέπει πρώτα να το στερήσεις από κάποιον άλλο.
4. Δεν μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τον πλούτο διαιρώντας τον!
5. Όταν οι μισοί νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν γιατί θα τους φροντίσουν οι άλλοι μισοί, και όταν οι μισοί που δουλεύουν καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούν γιατί τον κόπο τους τον μοιράζονται με τους άλλους μισούς, τότε πλησιάζει η αρχή του τέλους για οποιοδήποτε έθνος.
Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις.
Η παγκόσμια υπερθέρμανση λόγω κλιματικής αλλαγής «κρύβεται» στα βάθη των ωκεανών, ενώ «φρενάρονται» κάπως οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου
Οι θερμοκρασίες στα μεσαία βάθη του Ειρηνικού ωκεανού αυξάνονται 15 φορές ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη περίοδο κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια, όπως αποκαλύπτει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η ανακάλυψη έρχεται να ενισχύσει τις υποψίες ότι το "φρενάρισμα" της παγκόσμιας υπερθέρμανσης οφείλεται κυρίως στο ότι η αυξημένη θερμότητα απορροφάται στα βάθη των θαλασσών, με συνέπεια η κλιματική αλλαγή να "καμουφλάρεται" και να μη γίνεται άμεσα αισθητή.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κλιματολόγο Μπράντοκ Λίνσλεϊ του Παρατηρητηρίου Γης Λαμόντ - Ντόχερτι του πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης και τον καθηγητή Γερ Ρόζενταλ της Σχολής Περιβαλλοντικών & Βιολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου Ράτγκερς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το "New Scientist", κατά την τελευταία 60ετία τα μεσαία βάθη του Ειρηνικού (450 έως 1.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια) ανεβάζουν θερμοκρασία με ρυθμό ταχύτερο από οποτεδήποτε άλλοτε στο παρελθόν.
"Στην ουσία πειραματιζόμαστε βάζοντας όλη αυτή τη θερμότητα στον ωκεανό, χωρίς να ξέρουμε πώς πρόκειται να επιστρέψει πίσω και με ποιό τρόπο θα επηρεάσει το κλίμα", δήλωσε ο Λίνσλεϊ.
Αν και οι επίγειοι σταθμοί μέτρησης δείχνουν ότι η Γη είναι σήμερα θερμότερη από ό,τι εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια, ο ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας έχει σταθεροποιηθεί κατά την τελευταία 15ετία, με συνέπεια ορισμένοι σκεπτικιστές να ισχυρίζονται ότι η κλιματική αλλαγή έχει "φρεναριστεί".
Όμως η ατμόσφαιρα και οι ωκεανοί είναι συγκοινωνούντα δοχεία, ανταλλάσσοντας συνεχώς αέρια και θερμότητα. Η νέα μελέτη δείχνει ότι στα βάθη των θαλασσών μπορεί να "κρύβονται" πολύ μεγαλύτερα αποθέματα θερμότητας από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Το ερώτημα, κατά τους ερευνητές, είναι για πόσο καιρό οι ωκεανοί θα παίζουν αυτό τον αντισταθμιστικό ρόλο, μετριάζοντας την κλιματική αλλαγή.
Ελπιδοφόρο "φρένο" στο διοξείδιο
Εξάλλου, μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έκθεση που μόλις δόθηκε στη δημοσιότητα από το Κοινό Ερευνητικό Κέντρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την Υπηρεσία Αξιολόγησης Περιβάλλοντος της Ολλανδίας, σύμφωνα με το BBC, διαπιστώνει ότι η αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (του κατ’ εξοχήν «αερίου του θερμοκηπίου») φαίνεται να επιβραδύνονται σε πιο μόνιμη πλέον βάση.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι εκπομπές αερίων το 2012 αυξήθηκαν με ρυθμό μικρότερο από το μισό του μέσου όρου της τελευταίας δεκαετίας. Ως αιτίες γι’ αυτή την επιβράδυνση, μεταξύ άλλων, θεωρούνται η μεταστροφή των ΗΠΑ στην καθαρότερη μορφή του σχιστολιθικού αερίου, καθώς και της Κίνας στην επίσης καθαρότερη υδροηλεκτρική ενέργεια.
Οι εκπομπές διοξειδίου στην ατμόσφαιρα έφθασαν στο νέο επίπεδο - ρεκόρ των 34,5 δισεκατομμυρίων τόνων το 2012, αυξημένες κατά 1,4%, ενώ η παγκόσμια οικονομία μεγεθύνθηκε κατά 3,5%, γεγονός που δείχνει μια ελπιδοφόρα αποσύνδεση των εκπομπών αερίων από τον ρυθμό της ανάπτυξης. Μάλιστα, ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω και της οικονομικής κρίσης, οι εκπομπές αερίων μειώθηκαν κατά 1,3% πέρυσι.
News247.gr
Του Απόστολου Ράιδου
Όταν ζεις στην πλέον αναπτυγμένη τριτοκοσμική χώρα της Ευρώπης, την Ελλάδα, είναι δυνατόν να πιστεύεις πως όχι απλά βγήκαμε από την κρίση, αλλά και ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα!
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι συνταξιούχοι περιμένουν εδώ και χρόνια – μήνες την πρώτη τους κανονική σύνταξη αφού «είναι θέμα γραφειοκρατίας». Αλλά έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Χιλιάδες ασθενείς – ασφαλισμένοι, άτομα με αναπηρία, έχουν πληρώσει για τα φάρμακα και τις ιατρικές υπηρεσίες που τους παρασχέθηκαν, καθώς ακόμη περιμένουν τα χρήματά τους από τον ΕΟΠΥΥ. Ο ίδιος ο υπουργός Υγείας ζήτησε πρόσφατα «δημόσια συγνώμη» για το θέμα. Αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Χιλιάδες αγρότες ακόμη περιμένουν τις επιστροφές του ειδικού φόρου κατανάλωσης καυσίμων και του ΦΠΑ – χρημάτων δηλαδή που έχουν πληρώσει στο κράτος – που και πάλι λόγω του «τέρατος» της γραφειοκρατίας, δεν είναι εφικτό. Καλά μαντέψατε όμως… κι εδώ έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Χιλιάδες επιχειρήσεις περιμένουν εδώ και χρόνια τα χρήματά τους, για τις υπηρεσίες που προσέφεραν στο ελληνικό δημόσιο. Κάποιοι μάλιστα διαπομπεύονται και συλλαμβάνονται για χρήματα που δεν πλήρωσαν στο δημόσιο που όμως νωρίτερα δεν φρόντισε να τους τα… δώσει! Άτοκα και υπομονετικά περιμένουν, αλλά επί ματαίω… Δεν πειράζει όμως, γιατί έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Χιλιάδες εργαζόμενοι σε νευραλγικούς τομείς του δημοσίου όπως η υγεία, περιμένουν για μήνες δεδουλευμένα υπερωριών και αργιών, όταν έχουν ήδη χάσει πάνω από το 40% του μισθού τους τα τελευταία τρία χρόνια. Δεν τους ενοχλεί όμως κι αυτούς, γιατί ξέρουν κι αυτοί ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Χιλιάδες Έλληνες μην αντέχοντας την καταπάτηση της αξιοπρέπειάς τους, προτίμησαν την αυτοχειρία. Αλλά είμαστε σίγουροι πως εκεί που βρίσκονται θα αισθάνονται πως έκαναν το σωστό, αφού εν τέλει η χώρα διαθέτει πρωτογενές πλεόνασμα.
Θα μπορούσα να γράφω χιλιάδες λέξεις με άλλα τόσα ακόμη παραδείγματα, αλλά θα ήταν τουλάχιστον περιττό για όσους ζουν στο πετσί τους την κρίση.
Το ίδιο περιττό βέβαια είναι για τον κ. Σαμαρά, τον κ. Στουρνάρα και τους λοιπούς «φανατικούς» του μνημονίου, να αναφέρει κάποιος όλα τα παραπάνω. Γι’ αυτούς το μόνο που μετράει είναι πως… έχουν πρωτογενές πλεόνασμα!
onlarissa.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Δόθηκε η εντολή
"Η Αμερική κλείνει" είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος του CNN που αφορά τη διακοπή χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Η Υπηρεσία Διαχείρισης και Προϋπολογισμού του Λευκού Οίκου έδωσε εντολή στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να αρχίσουν την εκτέλεση των σχεδίων για τη διακοπή λειτουργίας της κυβέρνησης τα μεσάνυχτα.
Η Γερουσία, που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, απέρριψε ένα σχέδιο προσωρινής χρηματοδότησης που είχε υπερψηφίσει η Ρεπουμπλικανική Βουλή των Αντιπροσώπων.
Βασική αιτία της αντιπαράθεσης είναι η αντίθεση των Ρεπουμπλικάνων στη μεταρρύθμιση Υγείας του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, το αποκαλούμενο Obamacare.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε σε τηλεοπτικό του μήνυμα προς το ένστολο προσωπικού των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων ότι θα παραμείνουν κανονικά στην υπηρεσία τους κατά τη διάρκεια της μερικής διακοπής της λειτουργίας της κυβέρνηση, αλλά προειδοποίησε το πολιτικό προσωπικό του Πενταγώνου για πιθανές υποχρεωτικές αδειοδοτήσεις.
"Γνωρίζω ότι οι ημέρες που έρχονται μπορεί να σημαίνουν περισσότερη αβεβαιότητα και πιθανές υποχρεωτικές αδειοδοτήσεις. Και γνωρίζω ότι αυτό έρχεται μετά από τις αδειοδοτήσεις που πολλοί από εσάς υποστήκατε ήδη το καλοκαίρι. Εσείς και οι οικογένειές σας αξίζουν κάτι περισσότερο από την δυσπραγία που παρακολουθούμε σήμερα στο Κογκρέσο", δήλωσε ο Μπαράκ Ομπάμα στο τηλεοπτικό δίκτυο των Ενόπλων Δυνάμεων.
news.gr
Ενας Ελληνας φοίτησε στο Χάρβαρντ και περιγράφει μία εμπειρία από διαφορετικό πλανητη
Veritas στα λατινικά σημαίνει αλήθεια. Διόλου τυχαία, veritas είναι και το μότο του κορυφαίου πανεπιστημίου στον πλανήτη.
Είχα την τύχη να βρεθώ σε αυτόν τον μαγικό μικρόκοσμο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για 12 μήνες, ως μεταπτυχιακός φοιτητής Δημόσιας Διοίκησης στη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy. Εφτασα στη διάσημη πανεπιστημιούπολη, το Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, ένα βροχερό βράδυ, παραμονή του εορτασμού της 4ης Ιουλίου. Οσα ακολουθούν είναι αναμνήσεις, εντυπώσεις και μια πρόχειρη αξιολόγηση όσων κατέγραψε ο «φακός» μου: μια προσωπική «veritas» σε μια χρονιά που με κράτησε ψυχικά διχασμένο ανάμεσα στο μοναδικό εύρος και στην ένταση της εκεί εμπειρίας και της αναπόφευκτης ταυτόχρονης σύνδεσης με όσα συνέβησαν στη χώρα μας.
Το άγαλμα του Τζον Χάρβαρντ
Η αλήθεια του Χάρβαρντ, λοιπόν, είναι ένα μωσαϊκό εμπειριών το οποίο αποκαλύπτεται σταδιακά σε όποιον περάσει την πύλη του Harvard Yard: περιλαμβάνει σουπερστάρ καθηγητές, ηγέτες κρατών και επιχειρήσεων, ακτιβιστές, εκκολαπτόμενους και πρώην επαναστάτες με αιτία, γόνους και απογόνους του διεθνούς τζετ σετ, νομπελίστες και πρωτοπόρους ερευνητές, ινστιτούτα για κάθε τμήμα της επιστημονικής έρευνας, επιβλητικές βιβλιοθήκες που γίνονται το δεύτερο - αν όχι το πρώτο - σπίτι κάθε φοιτητή στις ενδιάμεσες και τελικές εξετάσεις, κρυμμένα μικρά καφέ που πουλάνε τσάι από τον Ολυμπο και λέσχες, αδελφότητες που στεγάζονται σε γεωργιανά κτίρια, καταπληκτικά μουσεία, η καλύτερη ταινιοθήκη στον κόσμο σχεδιασμένη από τον Λε Κορμπυζιέ, σχεδόν «εξωγήινες» αθλητικές εγκαταστάσεις, εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο που ποζάρουν μπροστά στο άγαλμα του Τζον Χάρβαρντ (για το οποίο πόζαρε μοντέλο της εποχής, καθώς η μορφή του ιδρυτή του ομώνυμου πανεπιστημίου παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη). Συνοπτικά, τίποτε δεν θυμίζει ελληνικό εκπαιδευτικό ίδρυμα και όλα υπογραμμίζουν ποια είναι τα πραγματικά θεμέλια της αμερικανικής ηγεμονίας.
Το άλλοθι της μετριότητας
Η αλήθεια, όμως, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά. Το Χάρβαρντ, όπως και κάθε αμερικανικό πανεπιστήμιο υψηλού επιπέδου, εξελίσσει την αριστεία, την έρευνα και τη γνώση παράλληλα με τη συστηματική δικτύωση, την οργάνωση και κινητοποίηση φοιτητών, καθηγητών και προσωπικοτήτων γύρω από κοινούς στόχους, ανθρωπιστικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Ακόμη και ο Τζορτζ Κλούνεϊ συνεργάστηκε με το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο ανέπτυξε λογισμικό που εντοπίζει «ύποπτες» πολεμικές προετοιμασίες που προϊδεάζουν για αναζωπύρωση της γενοκτονίας στο Σουδάν. Ή ο Σον Πεν, του οποίου η συνεισφορά στην ανοικοδόμηση της Αϊτής έγινε αφορμή να επισκεφθεί το Kennedy School μαζί με την πρόεδρο της χώρας και να απαντήσει δημόσια σε ερωτήσεις και αιτιάσεις που έχει κατά καιρούς δεχθεί. Κοινώς, το μοντέλο του απομονωμένου από τα εγκόσμια ακαδημαϊκού και του πανεπιστημίου-οχυρού είναι ένα άλλοθι για τη μετριότητα. Ιδιαίτερα στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, το πνεύμα των Κένεντι δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: σημασία έχει τι θα κάνεις εσύ για τη χώρα σου, την κοινότητα, τον δήμο σου, τον συνάνθρωπό σου, όχι το αντίστροφο. Και όταν λέμε «εσύ», εννοούμε τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων ιδρυμάτων και δωρητών (Ροκφέλερ, Μπιλ Γκέιτς) που δωρίζουν εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για έρευνα και πειραματισμό με νέες ιδέες και πρότζεκτ που παράγουν κοινωνικό όφελος και σύντομα βρίσκουν θέση στις υπηρεσίες διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Η Lady Gaga στο Χάρβαρντ
Οσοι έχουμε σπουδάσει στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τη συμμετοχική διδασκαλία που εφαρμόζουν τα πανεπιστήμια στις ΗΠΑ. Αντί για τις γνωστές 45λεπτες εισηγήσεις από την έδρα, ο καθηγητής χρησιμοποιεί τη γνώση και τις εμπειρίες των φοιτητών του. Αρκετοί από τους καθηγητές εφαρμόζουν τη «σωκρατική μέθοδο». Η γνώση μέσα στην αίθουσα διαχέεται μέσω ερωταπαντήσεων, κατάθεση εμπειριών, την προώθηση της διαλεκτικής μεθόδου που οδηγεί σε συμπεράσματα ή και νέα ερωτήματα, κρατώντας το ενδιαφέρον ζωντανό.
Ο πλουραλισμός οδηγεί συχνά τις ιδέες σε κυκλοφοριακή συμφόρηση. Ιδιαίτερα για όποιον επιλέξει να παρακολουθήσει μαθήματα και από τις υπόλοιπες μεταπτυχιακές σχολές ή το Κολέγιο του Χάρβαρντ, οι πιθανότητες να γλιτώσει τον φιλοσοφικό πονοκέφαλο είναι ελάχιστες. Οποιος αποφασίσει να πειραματιστεί, λοιπόν, μπορεί να ακούσει τον Αμάρτια Σεν να παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας και οικονομικών του κράτους πρόνοιας, τον Νάιαλ Φέργκιουσον ανάμεσα στη συγγραφή των βιβλίων του να αναλύει την επιρροή των Μεδίκων στη θεμελίωση του τραπεζικού συστήματος, τον Γκρεγκ Μάνκιου να διδάσκει αρχές μακροοικονομίας και μικροοικονομίας, τον γνωστό μας Νίκολας Μπερνς να αναλύει την αμερικανική στρατηγική στη Νοτιοανατολική Ασία, τον Ρομπέρτο Ουνγκέρ να κάνει φύλλο και φτερό τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία και να αναπτύσσει τις ευκαιρίες της νέας οικονομίας για τις περιφερειακές χώρες, τον Ντάνι Ρόντρικ να ασκεί κριτική στους συναδέλφους του οικονομολόγους για την εμπλοκή τους στον δημόσιο διάλογο της κρίσης, τον Μάικλ Σαντέλ να διερωτάται για τον ρόλο του χρήματος και των αγορών στη σημερινή κοινωνία, τον «μάγο» των Creative Commons, Λόρενς Λέσιγκ, να τα βάζει με το πολιτικό χρήμα στις ΗΠΑ.
Τα απογεύματα, στα διάφορα ανοικτά σεμινάρια, κάποιος μπορεί να γνωριστεί με γερουσιαστές, κυβερνήτες, υπουργούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, συνεργάτες προέδρων και πρωθυπουργών ή να «πέσει» πάνω στον Ματ Ντέιμον, στον κορεάτη ράπερ Psy ή στη Lady Gaga (!) που μπορεί να κάνουν ένα «πέρασμα» από τους κοιτώνες του κολεγίου και να εκφωνήσουν και μια ομιλία στους εκστασιασμένους πρωτοετείς.
Οι άνθρωποι των προέδρων
Οπως αντιλαμβάνεται κανείς, μια εκπαιδευτική διαδικασία τέτοιου επιπέδου και εύρους βασίζεται σε ένα αποτελεσματικό δίκτυο διοίκησης που στηρίζεται στη διαρκή αξιολόγηση. Στα μέσα και στο τέλος κάθε εξαμήνου, οι φοιτητές αξιολογούμε και βαθμολογούμε τους καθηγητές μας, όχι μόνο προς όφελος των ιδίων και του πανεπιστημίου, αλλά και των μελλοντικών φοιτητών που θα κληθούν να επιλέξουν μαθήματα την επόμενη χρονιά. Φυσικά, όλα, από τις πληρωμές των διδάκτρων, τυχόν επιδιορθώσεις στις φοιτητικές εστίες ή την επιλογή μαθημάτων, γίνονται ψηφιακά.
Την περίοδο των προεδρικών εκλογών, τα «ονόματα» του πανεπιστημίου δεν διστάζουν να ριχτούν στην αρένα της πολιτικής αντιπαράθεσης, λαμβάνοντας ξεκάθαρη θέση υπέρ των υποψηφίων, αρθρογραφώντας και εκθέτοντας αιχμηρά τις απόψεις τους για την οικονομία, τη διοίκηση και την εξωτερική πολιτική. Κάποιοι από αυτούς αξιοποιούνται ή θα αξιοποιηθούν σε κρίσιμα κυβερνητικά πόστα, θα φέρουν εις πέρας τη θητεία τους και θα επιστρέψουν στο πανεπιστήμιο, όπου θα αποτιμήσουν την εμπειρία τους μαζί με τους φοιτητές τους, θα γράψουν βιβλία, άρθρα και θα μεταλαμπαδεύσουν την κεκτημένη γνώση τους. Κάπου εκεί, λοιπόν, μεταξύ μιας θητείας στον Λευκό Οίκο και της επιστροφής στο πανεπιστήμιο, μπορεί να γνωρίσει κανείς τον Λάρι Σάμερς (πρώην υπουργό Οικονομικών επί Κλίντον και επικεφαλής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου των ΗΠΑ) ή τον Κας Σανστέιν (υπεύθυνο για τη διοικητική μεταρρύθμιση) που θήτευσαν δίπλα στον πρόεδρο Ομπάμα και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επιστρέψουν στα θρανία, να εκδώσουν το βιβλίο τους και να διδάξουν πολιτική οικονομία ή δημόσια διοίκηση στους πρωτοετείς και μεταπτυχιακούς φοιτητές.
Το ΔΝΤ και η Αργεντινή
Με την ίδια άνεση που η πολιτική και η οικονομία διαλέγονται με την ακαδημαϊκή έρευνα και διδασκαλία, η ακαδημαϊκή ελευθερία τίθεται στην υπηρεσία και στο όφελος του φοιτητή. Μπορεί, για παράδειγμα, η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ να μην είναι το αγαπημένο παιδί των σκεπτόμενων Αργεντινών και να της αποδίδονται σοβαρά λάθη στην οικονομική πολιτική, αυτό όμως δεν εμπόδισε το Kennedy School να της δώσει βήμα να μιλήσει και να συνομιλήσει με τους φοιτητές, ώστε οι τελευταίοι να κρίνουν εξ ιδίων. Φυσικά, οι λίγοι αργεντινοί διαδηλωτές έξω από τη σχολή, στο άκουσμα ότι είμαι Ελληνας, έσπευσαν να μου διευκρινίσουν ότι «θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα με το ΔΝΤ, αλλά είμαστε τυχεροί που ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση».
Παρόμοια αμφιλεγόμενη περίπτωση αποτελεί και ο Τζαμίλ Μαχουάντ, πρώην πρόεδρος του Ισημερινού, ο οποίος κλήθηκε να διαχειριστεί την τραπεζική κρίση του 1998-99, που οδήγησε στην υιοθέτηση του δολαρίου και σε συμφωνία επώδυνων μέτρων λιτότητας με το ΔΝΤ. Εκδιώχθηκε ύστερα από λαϊκό ξεσηκωμό και στρατιωτικό πραξικόπημα το 2000 και έκτοτε δεν έχει επιστρέψει στη χώρα του. Σήμερα δίνει διαλέξεις και παραμένει μέλος σε σχολές του Χάρβαρντ, μίλησε σε μια κατάμεστη δημόσια εκδήλωση με τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ συμμετέχει ενεργά στην πανεπιστημιακή ζωή. Σε μία από τις μοναδικές συζητήσεις μας θυμάμαι τη φράση του, ότι "από τη στιγμή που το ΔΝΤ είναι η μόνη διαθέσιμη λύση για να αποφύγεις τη χρεοκοπία και τη διάλυση της χώρας σου, στην ουσία υπογράφεις τον πολιτικό σου θάνατο".
Ελλάδα ίσον κρίση
Τον Ιούλιο του 2012 και λίγο μετά τις ελληνικές εκλογές που προκάλεσαν νευρικό κλονισμό σε Ευρώπη και Αμερική, το κλίμα για την Ελλάδα ήταν στο ναδίρ. «Πρέπει να αντιληφθείτε τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Η εφετινή χρονιά ενδεχομένως να μας φέρει μπροστά σε νέα δεδομένα. Αν πιστεύετε ότι μια πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας δεν σχετίζεται με την αμερικανική οικονομία, τότε θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε» έλεγε ο καθηγητής Μπράιαν Μαντέλ απευθυνόμενος στους αμερικανούς συμφοιτητές του προγράμματός μας. Λίγους μήνες μετά, θα άκουγαν τον ρεπουμπλικανό υποψήφιο Μιτ Ρόμνεϊ σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού να κινδυνολογεί ότι οι ΗΠΑ με πρόεδρο τον Ομπάμα θα καταλήξουν σαν την Ελλάδα. Κάτι αντίστοιχο με τις πρόσφατες δηλώσεις της γερμανίδας καγκελαρίου ότι η Ελλάδα κακώς εντάχθηκε στην ευρωζώνη...
«Εχουμε Έλληνα στην τάξη;»
Φυσικά, το να είσαι Ελληνας στη χειρότερη μεταπολεμική οικονομική κρίση, σε θέτει εξ ορισμού στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. «Αδελφέ μου, καλωσήρθες!». Ηταν η πρώτη αγκαλιά που εισέπραξα από τον αργεντινό συμφοιτητή μου, διόλου τυχαία. «Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα;», «Θα χρεοκοπήσετε;», «Θα αντέξετε στο ευρώ;», «Τι θα κάνετε με την Ακροδεξιά;», «Μισείτε πράγματι τους Γερμανούς;», «Εχετε κάθε μέρα πορείες και καταστροφές;», «Γιατί φτάσατε μέχρις εδώ;», μερικά από τα συνηθισμένα σχόλια-ερωτήσεις από συμφοιτητές, τεχνοκράτες, ακαδημαϊκούς, ακόμη και πρώην αρχηγούς κρατών που διδάσκουν στο πανεπιστήμιο. Από τον Λιβανέζο με τα καταπληκτικά φαλάφελ μέχρι τον θιβετιανό μοναχό που σύχναζε στο γυμναστήριο δίπλα στη σχολή, όλοι γνώριζαν τη μακροοικονομική κατάσταση της Ελλάδας καλύτερα και από τους έλληνες ειδικούς.
«Εχουμε Ελληνα στην τάξη;», ήταν μία από τις συνηθισμένες ερωτήσεις των καθηγητών στα μαθήματα ηγεσίας, οικονομικών και πολιτικής οικονομίας. Στη θετική απάντηση, οι ελάχιστοι Ελληνες της σχολής (που έτυχε να φοιτούμε την ίδια χρονιά) αναλαμβάναμε συχνά να επικαιροποιούμε τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, αλλά και να διαλύουμε τα ουκ ολίγα στερεότυπα. Αρκετές φορές τα πρωινά του Σαββάτου τα αφιέρωνα σε συζήτηση με τον γερμανό καθηγητή μου στα μακροοικονομικά. Ηταν σαφές ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας είχε εφαρμοστεί - με κάποιες παραλλαγές - και σε άλλες χώρες. Αυτό που το έκανε ιδιαίτερο και απρόβλεπτο ήταν η πολιτική του διάσταση, οι παρενέργειές του για μια ευρωπαϊκή χώρα και την ευρωπαϊκή ήπειρο, οι πληγές που προκαλεί στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, στην κοινωνική συνοχή και στα πολιτικά συστήματα. Αν και Γερμανός, διόλου δεν επικροτούσε τη στάση της κυβέρνησής του καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης και οι εκτιμήσεις του ήταν πάντα εύστοχες.
Ηδη, όμως, από τις αρχές του φθινοπώρου ήταν σαφές ότι η συζήτηση για το ελληνικό και ευρωπαϊκό πρόβλημα είχε αλλάξει προσανατολισμό. Κορυφαίοι καθηγητές έδιναν πλέον έμφαση στις θεσμικές, οικονομικές και κοινωνικές διαφορές του ευρωπαϊκού Βορρά με τον Νότο, η κριτική για τη στάση του γαλλογερμανικού άξονα εντεινόταν και όσο η κρίση μετατρεπόταν σε βαθιά ύφεση, το κέντρο του ενδιαφέροντος μετατοπιζόταν στις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές, στην αλλαγή υποδείγματος ολοκλήρωσης και ανάπτυξης στην Ευρώπη. «Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Η ιδέα της λιτότητας είναι η πιο επικίνδυνη νεκρανάσταση» υποστήριζε εμφατικά ο Μαρκ Μπλάιθ, καθηγητής στο Πρίνστον;;;;;, στο περιθώριο μιας συζήτησης για την ευρωπαϊκή κρίση. «Η απουσία εθνικού σχεδίου και η σιωπή των προοδευτικών στην Ευρώπη είναι καταδικαστική για τις περιφερειακές χώρες. Πρέπει εσείς, οι νέοι Ελληνες, να αναπτύξετε το δικό σας όραμα για την Ευρώπη και όχι να μιμείστε τη γαλλογερμανική εκδοχή για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» μου τόνισε εμφατικά ο Ρομπέρτο Ουνγκέρ. Τα λόγια, όμως, του Μάικλ Ιγκνάτιεφ, ο οποίος έδειχνε ζωηρό ενδιαφέρον για τις ελληνικές εξελίξεις, δεν άφηναν κανένα περιθώριο για παρερμηνεία: «Η προηγούμενη γενιά, πολιτική γενιά της Μεταπολίτευσης, πέτυχε πολλά για τη χώρα, κατάφερε όμως να τη χρεοκοπήσει. Είστε η πιο μορφωμένη γενιά που έχει πατήσει ποτέ το πόδι της στην Ελλάδα και πρέπει να το πιστέψετε ότι δεν έχετε τίποτε πια να περιμένετε από το ίδιο πολιτικό σύστημα. Αγαπήστε τη χώρα σας και αγωνιστείτε για αυτήν».
Ο Γιώργος Παπανδρέου στο Χάρβαρντ
Το ενδιαφέρον για τα ελληνικά δρώμενα παρέμενε αμείωτο καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Είναι δύσκολο να ξεχάσω τους φοιτητές από την Ασία, την Αφρική και τις ΗΠΑ, που είχαν ταξιδέψει δεκάδες ώρες για να βρεθούν στο Κέμπριτζ, στο Συνέδριο για την Ανάπτυξη που είχε οργανώσει η σχολή μου και στην οποία είχα την τιμή να μιλήσω, το κατάμεστο αμφιθέατρο του Harvard Business School με θέμα το μέλλον της Ελλάδας, τα πειράγματα και τις συζητήσεις με τους γερμανούς ή τους βαλκάνιους φίλους μου. Κάπως έτσι, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η οποία καλλιεργείται πιο εύκολα επί αμερικανικού παρά επί ευρωπαϊκού εδάφους, μεγάλωνε, και όσο η ύφεση απλωνόταν στον Νότο και άγγιζε και τη Γαλλία, το μέτωπο διευρυνόταν, οι συζητήσεις εντείνονταν, το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών γέμιζε σε κάθε σχετική εκδήλωση και το ευρωπαϊκό κλαμπ της σχολής μου δεν προλάβαινε να οργανώνει συναντήσεις με πολιτικούς, τεχνοκράτες, τραπεζίτες από τα ευρωπαϊκά όργανα.
Τις περισσότερες, όμως, απορίες των φοιτητών του Χάρβαρντ ανέλαβε να λύσει το... σχεδόν μισό υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Παπανδρέου, με επικεφαλής τον ίδιο. Η αναγγελία άφιξης του κ. Παπανδρέου ως επισκέπτη καθηγητή στο Institute of Politics τον Σεπτέμβριο του 2012 δημιούργησε ζωηρό ενδιαφέρον. Κανείς, όμως, δεν είχε προβλέψει ότι στην πρώτη του διάλεξη (η οποία, σημειωτέον, απευθυνόταν σε προπτυχιακούς φοιτητές) η τεράστια ουρά που θα σχηματιζόταν θα έδινε νέο περιεχόμενο στον όρο political celebrity. Οι διαλέξεις του κ. Παπανδρέου, οι οποίες στην ουσία ήταν μια αναδρομή της ελληνικής και ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, αλλά και κάθε κοινωνική-ακαδημαϊκή εκδήλωση στην οποία ήταν ομιλητής, εντός και εκτός του campus, ήταν sold out. Παρά τα όσα ανακριβή και πικρόχολα γράφτηκαν σε διάφορα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, το πέρασμά του από τη σχολή αποτιμήθηκε θετικά. Ο πρώην πρωθυπουργός δέχθηκε την κριτική, συζήτησε υπομονετικά και υποδέχθηκε στις ώρες γραφείου του εκατοντάδες φοιτητές και ερευνητές, Ελληνες και ξένους, που έσπευσαν να τον γνωρίσουν. Φυσικά, δεν ήταν ο μόνος έλληνας πολιτικός που πέρασε το κατώφλι του πανεπιστημίου. Η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Παύλος Γερουλάνος, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Πέτρος Ευθυμίου και φυσικά ο εξαιρετικός καθηγητής στο Kennedy School και πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δίδαξαν ή έδωσαν διαλέξεις κατά τη διάρκεια της χρονιάς σε διεθνή ακροατήρια, με θετικές ως επί το πλείστον εντυπώσεις, σύμφωνα με τους συμφοιτητές μου.
Η χαμένη αθωότητα της Βοστώνης
Το πρωί ως το μεσημέρι της 15ης Απριλίου, η Βοστώνη ζούσε στον ρυθμό του μαραθωνίου της. Αρκετοί από τους συμφοιτητές μου, μαζί με τις οικογένειές τους, είχαν κατέβει στο σημείο τερματισμού στην Boylston Street για να πάρουν μέρος στην αθλητική γιορτή. Το προηγούμενο βράδυ είχα βρεθεί στις προετοιμασίες της εξέδρας και των λοιπών εγκαταστάσεων. Ως ειρωνεία της τύχης και αναφερόμενοι στα μέτρα ασφαλείας, σχολιάσαμε ότι «οι Αμερικανοί δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη». Ακριβώς στο σημείο που στεκόμαστε, λίγες ώρες αργότερα, το μεσημέρι της 15ης Απριλίου συνέβη η δεύτερη έκρηξη. Για τους βομβιστές, τα αίτια που τρέφουν την τρομοκρατία και τις συνέπειες αυτής, ειπώθηκαν πολλά. Εγώ, όμως, έζησα μια κοινωνία σε πλήρη σύμπνοια, αλληλεγγύη και πρωτόγνωρη προσφορά για βοήθεια σε κάθε επίπεδο, μια κοινωνία που μέσα στην αφέλεια ή στην επιφανειακότητα που εμείς θέλουμε να της αποδίδουμε «θύμωσε» με τον εαυτό της και βάλθηκε να αποδείξει ότι είναι πιο δυνατή από τον πόνο και τον φόβο. Πέρα από το κύμα εθελοντισμού για ιατρική και ψυχολογική βοήθεια, παροχή στέγης, σίτισης και ρουχισμού, μια ολόκληρη πόλη, μέσω των social media, επιδόθηκε σε ένα ανθρωποκυνηγητό συνδράμοντας τις Αρχές να εντοπίσουν τυχόν υπόπτους κοντά στα σημεία της έκρηξης. Για έναν Ελληνα που το έργο των Αρχών και ιδιαίτερα της Αστυνομίας αντιμετωπίζεται τουλάχιστον με σκεπτικισμό, ήταν σχεδόν ασύλληπτη η πειθαρχία με την οποία πάνω από 1 εκατομμύριο Βοστωνέζοι υπάκουσαν στην παραίνεση των Αρχών να παραμείνουν στα σπίτια τους για μια ολόκληρη ημέρα, προκειμένου να διευκολύνουν την καταδίωξη των φερόμενων ως τρομοκρατών.
tovima.gr
