Είσαι μισθωτός των 600 ευρώ. Προσπαθείς να συμπληρώσεις το εισόδημά σου με ένα «μπλοκάκι» το οποίο σου αποφέρει άλλα δύο-τρία κατοστάρικα τον μήνα. H εφορία σου την έχει στημένη. Από την Πρωτοχρονιά, ξέχνα την έκπτωση φόρου που προβλέπεται για τους μισθωτούς και «μέτρα» πόσα θα σου πάρουν.
Μια «επινόηση» του νομοθέτη, οδηγεί στην εξής «παγίδα». Γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, ότι ακόμη και αυτός που πληρώνεται με «μπλοκάκι», φορολογείται ως μισθωτός (δηλαδή απολαμβάνει του «έμμεσου αφορολογήτου» των 9000 ευρώ και δεν πληρώνει φόρο με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ) αρκεί να:
1. Έχει το πολύ έως τρεις εργοδότες με τους οποίους θα έχει υπογράψει μια έγγραφη σύμβαση παροχής υπηρεσιών ή μια σύμβαση έργου
2. Να έχει και περισσότερους από τρεις εργοδότες, αρκεί ο ένας εξ’ αυτών να αποφέρει το 75% των συνολικών εσόδων.
Το σχετικό άρθρο (είναι το άρθρο 12 του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος) τροποποιήθηκε και πλέον προβλέπει τα εξής:
«1. Το ακαθάριστο εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις περιλαμβάνει τα πάσης φύσεως εισοδήματα σε χρήμα ή σε είδος που αποκτώνται στο πλαίσιο υφιστάμενης, παρελθούσας ή μελλοντικής εργασιακής σχέσης.
2. Για τους σκοπούς του Κ.Φ.Ε., εργασιακή σχέση υφίσταται όταν ένα φυσικό πρόσωπο παρέχει υπηρεσίες:
α) στο πλαίσιο σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με το εργατικό δίκαιο,
β) βάσει σύμβασης, προφορικής ή έγγραφης, με την οποία το φυσικό πρόσωπο αποκτά σχέση εξαρτημένης εργασίας με άλλο πρόσωπο, το οποίο έχει το δικαίωμα να ορίζει και να ελέγχει τον τρόπο, το χρόνο και τον τόπο εκτέλεσης των υπηρεσιών,
γ) οι οποίες ρυθμίζονται από τη νομοθεσία περί μισθολογίου και ειδικών μισθολογίων των υπαλλήλων και λειτουργών του Δημοσίου,
δ) ως διευθυντής ή μέλος του ΔΣ εταιρείας ή κάθε άλλου νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας,
ε) ως δικηγόρος έναντι πάγιας αντιμισθίας για την παροχή νομικών υπηρεσιών,
στ) βάσει έγγραφων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών ή συμβάσεων έργου, με φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες τα οποία δεν υπερβαίνουν τα τρία (3) ή, εφόσον υπερβαίνουν τον αριθμό αυτόν, ποσοστό εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) του ακαθάριστου εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα προέρχεται από ένα (1) από τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που λαμβάνουν τις εν λόγω υπηρεσίες και εφόσον οι ετήσιες επιχειρηματικές δαπάνες που θα εξέπιπταν, σύμφωνα με το άρθρο 22, δεν υπερβαίνουν το ποσό των εννέα χιλιάδων διακοσίων πενήντα (9.250) ευρώ. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση που ο φορολογούμενος αποκτά εισόδημα από μισθωτή εργασία, σύμφωνα με μία από τις περιπτώσεις α' έως ε' του παρόντος άρθρου.»
ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν: Αν κάποιος έχει εισόδημα από μισθωτή εργασία, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το ύψος των αποδοχών, με το που θα επιδιώξει να ενισχύσει το εισόδημά του είτε μέσω μιας απόδειξης δαπάνης, είτε ενεργοποιώντας ένα μπλοκ παροχής υπηρεσιών, επί της πρόσθετης αμοιβής θα κληθεί να πληρώσει φόρο 26% (!) από το πρώτο ευρώ.
Έστω ότι ένας μισθωτός, αμείβεται με 500 ευρώ τον μήνα από τη μισθωτή εργασία του. Για αυτές τις αποδοχές, δεν πληρώνει φόρο καθώς καλύπτεται από την νέα έκπτωση φόρου η οποία ισοδυναμεί με αφορολόγητο της τάξεως των 9000 ευρώ. Αν …τολμήσει να ενισχύσει το εισόδημά του με πρόσθετη αμοιβή για παράδειγμα της τάξεως των 3000 ευρώ μέσω μιας απόδειξης δαπάνης, η εφορία θα του επιβάλλει φόρο 26% στο ποσό των 3000 ευρώ και θα πληρώσει φόρο 780 ευρώ.
Ποια είναι η λύση; Αν δουλεύεις με «μπλοκάκι» και πληροίς τις προϋποθέσεις για να φορολογηθείς ως μισθωτός (σ.σ και οι τρεις δουλειές είναι με σύμβαση έργου) η εφορία δεν σε αφήνει να εμφανίσεις επαγγελματικές δαπάνες παρά μόνο μέχρι το ύψος των 9250 ευρώ. Αν για κάποιο λόγο πέσεις στην παγίδα του μεικτού φορολογικού συστήματος (ο μισθός θα φορολογηθεί με την κλίμακα των μισθωτών και το εισόδημα από το μπλοκάκι αυτοτελώς με τον συντελεστή του 26%) τότε επανακτάς το δικαίωμα να εμφανίσεις επαγγελματικές δαπάνες (αυτοκίνητα, βενζίνες, κινητά κλπ). Αυτή λοιπόν είναι η λύση: εμφανίζεις επαγγελματικές δαπάνες και τελειώνει η ιστορία.
fpress.gr
Έρχεται το τέλος της φοροαποφυγής για τους Κολοσσούς της τεχνολογίας; Μέχρι να ληφθούν αποφάσεις, δείτε βήμα βήμα πώς μέσω θυγατρικών και με τη βοήθεια φορολογικών παραδείσων, πληρώνουν πολύ λιγότερα για τα κέρδη τους.
Η συστηματική φοροαποφυγή εταιρειών όπως η Apple, η Google, το Facebook και το Twitter, μπορεί να πάρει τέλος σύμφωνα με τον Feargal O' Rourke της PricewaterhouseCoopers.
Ο λόγος του έχει αξία, διότι πρόκειται για τον άνθρωπο που συμβουλεύει εταιρείες όπως οι παραπάνω, ώστε να εκμεταλλεύονται τα κενά στη νομοθεσία μιας χώρας και να γλυτώνουν φόρους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πρακτικές που ακολουθούν οι συγκεκριμένες εταιρείες στην Ιρλανδία ("Διπλό ιρλανδικό") και στην Ολλανδία ("Ολλανδικό σάντουιτς").
Σε συνέντευξή του στο Bloomberg, ο O'Rourke, προέβλεψε ότι το "Διπλό ιρλανδικό", σύντομα θα θεωρείται παράνομη πρακτική.
Τι είναι το "διπλό ιρλανδικό" με "ολλανδικό σάντουιτς"
Ο αρθρογράφος του techcrunch.com, Alex Wilhelm, εξηγεί πώς λειτουργεί λοιπόν αυτό το μοντέλο, που επιτρέπει σε μεγάλες εταιρείες όπως η Google, να πληρώνουν λιγότερους φόρους, παρά το ότι κερδίζουν τεράστια ποσά; Τα βήματα είναι συγκεκριμένα. Μεταφέρεις τα χρήματά σου στην Ιρλανδία, μετά στην Ολλανδία και τελικά σε κάποιον φορολογικό παράδεισο. Η σειρά πρέπει να είναι συγκεκριμένη.
1. Φτιάχνεις μια πατέντα ή αναπτύσσεις μια τεχνολογία στις ΗΠΑ
2. Ιδρύεις μια θυγατρική στην Ιρλανδία και πουλάς τα δικαιώματα. Η μητρική αυτής της εταιρείας όμως φροντίζεις να είναι στις Βερμούδες ή κάποιον άλλο φορολογικό Παράδεισο.
3. Η μητρική εταιρεία δεν πληρώνει τους φόρους που θα έπρεπε να πληρώσει για όλα της τα κέρδη (με βάση της νομοθεσία της Ιρλανδίας). Αντίθετα, θα πληρώσει τους φόρους, που προβλέπει η ιρλανδική νομοθεσία, μόνο για τα εμβάσματα της θυγατρικής προς τη μητρική.
4. Φροντίζεις ώστε η θυγατρική σου να πληρώνει όσο το δυνατόν λιγότερα για την πώληση των πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτό μετατοπίζει το μέγιστο ποσό κέρδους στην Ιρλανδία και το απομακρύνει από τον συντελεστή φορολόγησης της μητρικής.
5. Το επόμενο βήμα, είναι να δημιουργήσεις μια δεύτερη εταιρεία στην Ιρλανδία. Η πρώτη εταιρεία στην Ιρλανδία (θυγατρική), θα είναι ιδιοκτήτρια της νέας εταιρείας. Η δεύτερη εταιρεία θα πουλά προϊόντα και θα καταχωρεί έσοδα. Τα κέρδη όμως δεν θα συσσωρεύονται απλώς, αλλά θα μετακινούνται.
6. Στη συνέχεια στέλνεις τα κέρδη από τη δεύτερη εταιρεία, μέσω μιας τρίτης θυγατρικής στην Ολλανδία. Η Ιρλανδία έχει το δικαίωμα να στέλνει αφορολόγητα εμβάσματα, εντός της ΕΕ. Τώρα τα κέρδη σου από τη δεύτερη εταιρεία, έχουν μεταφερθεί με ασφάλεια στην Ολλανδία.
7. Το επόμενο βήμα είναι να στείλεις τα κέρδη από την Ολλανδία, ξανά στην πρώτη εταιρεία που έφτιαξες στην Ιρλανδία, η οποία όπως είπαμε στην αρχή είναι θυγατρική εταιρείας με έδρα.... τις Βερμούδες!
8. Χάρη στην ιρλανδική νομοθεσία, αν μια εταιρεία έχει τα κεντρικά της σε άλλη χώρα (Βερμούδες), τα κέρδη της μπορούν να γλυτώσουν το φόρο. Αξίζει να δείτε το διάγραμμα των New York Times, για τη διαδρομή της φοροαποφυγής
9. Επομένως ο στόχος είναι να φτάσουν τα κέρδη της πρώτης θυγατρικής στη μητρική της στις Βερμούδες και ούτε φόρος, ούτε ζημιά!
Σύμφωνα με τον Wilhelm, πάντως, αυτή είναι η απλοϊκή διαδικασία (την ονομάζει Kids Version) και γίνεται ουσιαστικά με τη συνεργασία δύο ιρλανδικών εταιρειών, μέσω μιας ολλανδικής. Έτσι εξηγείται και το "διπλό ιρλανδικό" με "ολλανδικό σάντουιτς".
Μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολο να βρεθούν τα ίχνη του χρήματος, αν έχουμε εμπλοκή άλλων εταιρειών σε άλλες χώρες.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε το σχόλιο αναγνώστη του techchrunch.com, ο οποίος σημειώνει ότι ο αρθρογράφος προσπάθησε να εξηγήσει το "διπλό ιρλανδικό", έχοντας κατά νου τα δεδομένα των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, σημειώνει ότι ναι μεν οι εταιρείες κερδίζουν μέσω της φορολογίας, ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές που πρέπει να τηρούν για να δραστηριοποιηθούν σε Ιρλανδία και Ολλανδία (πχ συγκεκριμένο αριθμό εργαζομένων, με φόρο επί των αποδοχών κλπ).
Για παράδειγμα, η Intel, έχει προσωπικό 4.500 χιλιάδων ατόμων στην Ιρλανδία και η Apple 4.000 ατόμων, το Facebook 2.000 και το Twitter σύντομα θα έχει 1000. Και αυτό συμβαίνει ενώ η Ιρλανδία έχει επιλέξει να "κυνηγήσει" τα εισοδήματα των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των εταιρειών.
Σε δύσκολη θέση οι μεγάλες εταιρείες
Όπως αναφέρει ο Alex Wilhelm, με αυτή και άλλες μεθόδους, πολλοί τεχνολογικοί κολοσσοί γλυτώνουν φόρους. Αν για παράδειγμα η Apple πλήρωνε φόρους για όλα τα κέρδη της παγκοσμίως, θα είχε μικρότερη ρευστότητα, μικρότερη αξία και λιγότερη ελευθερία κινήσεων.
Οι κερδισμένοι είναι οι μέτοχοι των εταιρειών και οι χαμένοι είναι οι κυβερνήσεις, που στερούνται από έσοδα, που θα έπρεπε να παίρνουν μέσω της φορολογίας.
Σε περίπτωση που οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν και το "διπλό ιρλανδικό", γίνει παράνομο, θα πρόκειται για μεγάλο πλήγμα για τις εταιρείες, εκτός αν βρουν άλλους τρόπους να φοροδιαφεύγουν.
Το επόμενο διάστημα αναμένεται να υπάρξει μεγάλη διαμάχη, καθώς οι συγκεκριμένες εταιρείες είναι πολύ ισχυρές και θα προσπαθήσουν να προστατεύσουν τα κέρδη τους, ωστόσο από την άλλη πλευρά οι κυβερνήσεις αυξάνουν την πίεση για να πάρουν τα χρήματα, που ανήκουν στους λαούς, που αυτές αντιπροσωπεύουν.
techcrunch.com
Συμπληρώνονται 90 χρόνια από το "πραξικόπημα της μπυραρίας". Πώς οργανώθηκε και πώς απέτυχε. Η δράση του Χίτλερ, η Βαϊμάρη και η αρχή του εφιάλτη για την Ευρώπη
Το "πραξικόπημα της μπιραρίας "με το οποίο αποπειράθηκε για πρώτη φορά ο Χίτλερ, χωρίς επιτυχία, να καταλάβει την εξουσία της Γερμανίας, συμπληρώνει ενενήντα χρόνια.
Τα ερωτηματικά πολλά για την ταραγμένη εκείνη εποχή, όπως και το τι ακριβώς συνέβη το διήμερο 8 και 9 Νοεμβρίου 1923 κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος.
Πως όμως κατάφερε από υποδεκανέας του 16ου Βαυαρικού Συντάγματος Εφέδρων Πεζικού Λιστ κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, να πραγματοποιήσει λίγα χρόνια αργότερα πραξικόπημα, να φυλακιστεί και στο τέλος να εκλεγεί σε Φύρερ της Γερμανίας;
Η άνοδος της Ναζιστικής Γερμανίας
Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική μοναρχία καταλύθηκε και, από το 1919, εγκαθιδρύθηκε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Για μια μικρή περίοδο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα γεγονότα έδειχναν να στρέφουν τη χώρα προς τα αριστερά. Οι περισσότεροι από τους πολιτικούς ηγέτες της πρώτης μεταπολεμικής κυβέρνησής, ήταν Σοσιαλιστές, μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (που ονομάστηκε έτσι, από το όνομα της πόλης όπου συντάχθηκε ο καταστατικός της χάρτης) δεν ξεπήδησε από τους πόθους μιας πλειοψηφίας του λαού, γεννήθηκε από την αλλαγή που επιβλήθηκε στη Γερμανία κατά την ώρα της ήττας της.
Οι παράγοντες που οδήγησαν στον τελικό θρίαμβο του γερμανικού ολοκληρωτισμού είναι πολλοί και ποικίλοι. Ο πρώτος ήταν η αίσθηση ταπείνωσης που προερχόταν από την ήττα στο πόλεμο. Ο Γερμανικός λαός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι ανίκητες στρατιές του είχαν νικηθεί στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένας άλλος κύριος λόγος για την απήχηση του ολοκληρωτισμού είναι ο πληθωρισμός, από τον οποίο υπέφερε η Γερμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.
Η απαρχή
Οι καταβολές του γερμανικού ολοκληρωτισμού ανάγονται στα 1919, όταν μια ομάδα εφτά ανδρών συναντήθηκε στο Μόναχο και ίδρυσε το Ναζιστικό Κόμμα. Αμέσως ο σκοτεινότερος από τους εφτά αναδείχθηκε ως ηγέτης τους. Ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, γεννημένος το 1889, γιος κατώτερου τελωνειακού υπαλλήλου της Αυστρίας.
Ο Χίτλερ πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του δυστυχισμένος και απροσάρμοστος. Το φθινόπωρο του 1905, εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών χωρίς να πάρει απολυτήριο. Αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης και γι' αυτό το λόγο, μετακόμισε στη Βιέννη, όπου αναγκάστηκε να βγάζει το λιγοστό ψωμί του, ως ευκαιριακός εργάτης και ζωγράφος μικρών σκίτσων και υδατογραφιών.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Χίτλερ είναι υποδεκανέας του 16ου Βαυαρικού Συντάγματος Εφέδρων Πεζικού Λιστ, στο δυτικό μέτωπο.
Στις 16 Αυγούστου 1914 κατατάσσεται ως εθελοντής στον πρωσικό στρατό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου παίρνει το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού Δεύτερης Τάξης. Το 1916 ο Χίτλερ τραυματίζεται στο πόδι σε μια μάχη στη βόρεια Γαλλία. Στις αρχές Μαρτίου του 1917, έχοντας αναρρώσει, επιστρέφει στο μέτωπο, όπου το 1918 παρασημοφορείται με τον Σιδηρούν Σταυρό Πρώτης Τάξης.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1919 παίρνει μέρος για πρώτη φορά σε συνέλευση του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (DAP, το οποίο αργότερα θα μετονομαστεί σε NSDAP).
Για πρώτη φορά ανακαλύπτει ένα ταλέντο στον εαυτό του, το οποίο αναγνωρίζουν και άλλοι: Το να συναρπάζει τους ακροατές του και να διεγείρει συναισθήματα.
Εκείνο τον καιρό γνωρίζει και τον αντισημίτη συγγραφέα Ντίτριχ Έκαρτ, o οποίος συνειδητοποιεί ότι ο Χίτλερ είναι ικανός να κερδίσει τους εργάτες και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα υπέρ της ακροδεξιάς ιδεολογίας.
Είναι ένας από τους πρώτους, που το συνειδητοποίησε και γι' αυτό υποστήριξε τον Χίτλερ με λόγια και έργα. Το 1920 γίνεται εκδότης της κομματικής εφημερίδας του NSDAP, "Λαϊκός Παρατηρητής"-Völkischer Beobachter.
Εκείνο το διάστημα ζει άνετα με τα χρήματα που κερδίζει ως πολιτικός ρήτορας. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το NSDAP εξαρτάται πλέον απόλυτα από αυτόν και το εκμεταλλεύεται: τον Ιούλιο του 1921 αναγκάζει με ένα τελεσίγραφο το παλιό προεδρείο να παραιτηθεί και ψηφίζεται νέος πρόεδρος του κόμματος. Ο Χίτλερ είναι πλέον τοπική πολιτική φυσιογνωμία. Εκτός της Βαυαρίας, όμως, προκαλεί μάλλον θυμηδία παρά φόβο.
Το Πραξικόπημα
Ο Χίτλερ είχε σκοπό να καταγγείλει τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Έπρεπε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία για να πράξει. Αυτό συνέβη τη νύχτα της 8ης Νοέμβριου του 1923 όταν έμαθε ότι σε μια μεγάλη μπιραρία του Μονάχου την "Löwenbräukeller", θα γινόταν μια συγκέντρωση 3.000 επιχειρηματιών με οικοδεσπότη την ηγεσία της Βαυαρικής Κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας σκόπευε να απαγάγει.
Στις 8 Νοεμβρίου 1923 τα μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης του Κόμματος "φαιοχιτώνες", υπό την ηγεσία του Χέρμαν Γκέρινγκ περικύκλωσαν την μπιραρία. Στις 8:30 ο Χίτλερ, ακολουθούμενος από μια μικρή ομάδα ένοπλων εισέβαλε στην μπιραρία. Η εμφάνισή τους προκάλεσε, όπως αναμενόταν, πανικό ανάμεσα στους παρευρισκόμενους.
Ο Χίτλερ πυροβόλησε μια φορά στον αέρα ουρλιάζοντας "Ησυχία!". Προχώρησε, ακολουθούμενος από τον Γκέρινγκ, στο βάθρο των ομιλητών, ενώ οι "φαιοχιτώνες" συνέχισαν να εισέρχονται στην μπιραρία κυκλώνοντας τους πανικόβλητους παρευρισκόμενους. Ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Γκούσταφ φον Καρ , του οποίου την ομιλία διέκοψε ο Χίτλερ, παραχώρησε το βάθρο του ομιλητή στον Χίτλερ, ο οποίος άρχισε αμέσως να αγορεύει, λέγοντας ότι άρχισε η Εθνική Επανάσταση και κανείς δεν επιτρεπόταν να εγκαταλείψει τον χώρο, απειλώντας με την χρήση ενός πολυβόλου, που είχε εγκαταστήσει πίσω από το βάθρο.
Ανήγγειλε ότι τόσο η Βαυαρική όσο και η Κυβέρνηση του Ράιχ ανατράπηκαν και εγκαθιδρύθηκε προσωρινή επαναστατική Κυβέρνηση. Οι στρατώνες της Ράιχσβερ (γερμανικού στρατού) και της Αστυνομίας είχαν καταληφθεί, τα μέλη τους παρήλαυναν ήδη στην πόλη κάτω από την σβάστικα.
Φυσικά, όλα αυτά ήταν μια τεράστια μπλόφα, αλλά οι παρευρισκόμενοι δεν ήταν σε θέση να το γνωρίζουν. Ο Χίτλερ κάλεσε τον φον Καρ και τους αδελφούς φον Λόσοβ, Ότο, Αρχηγό του Βαυαρικού Στρατού, και Χανς, Αρχηγό της Αστυνομίας της Βαυαρίας, σε ένα μικρό δωμάτιο πίσω από την κεντρική αίθουσα και τους είπε ότι αυτός είναι ο νέος ηγέτης της Γερμανίας. Τους προσέφερε θέσεις στη νέα του Κυβέρνηση.
Οι τρεις άνδρες, γνωρίζοντας ότι η από πλευράς τους αποδοχή των νέων "θέσεων" αποτελούσε πράξη έσχατης προδοσίας, αρνήθηκαν. Ο Χίτλερ εξεμάνη, έβγαλε πάλι το πιστόλι του και τους είπε: "Κύριοι, έχω τέσσερις σφαίρες σε αυτό το όπλο: Μία για τον καθένα σας και μία για μένα!". Υπό την απειλή της δολοφονίας τους, οι τρεις συμφώνησαν.
Σχεδόν αμέσως ύστερα κατέφθασε ο Λούντεντορφ, ο οποίος αποδέχτηκε τη θέση του Αρχηγού του Γερμανικού Στρατού, προέτρεψε τους τρεις άνδρες να υποστηρίξουν τον Χίτλερ και το ίδιο έκανε μιλώντας και προς τους παρευρισκόμενους. Εν τω μεταξύ, ο Ερνστ Ρεμ , ηγέτης των SA, επικεφαλής μιας ομάδας μαχητών του κατέλαβε το Υπουργείο Πολέμου, ενώ ο Ρούντολφ Ες κατέστρωνε το σχέδιο σύλληψης των αριστερών ηγετών της Βαυαρίας και των Εβραίων. Η προσπάθεια κατάληψης στρατώνων της Αστυνομίας και του Στρατού, όμως, αποκρούστηκε και απέτυχε.
Ο Χίτλερ σκόπευε να βαδίσει εναντίον του Βερολίνου και να ανατρέψει την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση (κατά το πρότυπο της Πορείας προς την Ρώμη του Μουσολίνι). Η ολέθρια παράλειψή του ήταν ότι δεν είχε προβλέψει την κατάληψη από τους SA των ραδιοφωνικών και των τηλεγραφικών σταθμών.
Όπως ήταν φυσικό, η Κυβέρνηση του Βερολίνου πληροφορήθηκε πολύ σύντομα τις ενέργειες των Ναζί και έδωσε σχετικές διαταγές για την κατάπνιξη του πραξικοπήματος.
Την επομένη ο Χίτλερ και ο Λούντεντορφ, επικεφαλής 3.000 ενόπλων υποστηρικτών τους, παρέλασαν στους δρόμους του Μονάχου με στόχο να συνενωθούν με τις δυνάμεις του Ρεμ που κατείχαν το Υπουργείο Πολέμου. Στην πλατεία Οντεόν , όμως, βρήκαν τον δρόμο κλεισμένο από αστυνομικές δυνάμεις, ο επικεφαλής των οποίων τους διέταξε να σταματήσουν και να παραδοθούν. Στην άρνηση των Ναζί να συμμορφωθούν, η Αστυνομία άνοιξε πυρ, αρχικά πυροβολώντας προειδοποιητικά μπροστά στα πόδια τους.
Οι SA απάντησαν στους πυροβολισμούς και έγινε πραγματική μάχη, με 21 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους και ο Γκέρινγκ, ο οποίος τραυματίστηκε στη βουβωνική χώρα. Μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο, όπου του χορηγήθηκε μορφίνη για την ανακούφιση των ισχυρών πόνων. Αυτή ήταν η έναρξη της εξάρτησης του Γκέρινγκ από την μορφίνη, από την οποία απαλλάχτηκε μόνο λίγο πριν τον θάνατό του στο τέλος της Δίκης της Νυρεμβέργης, 23 χρόνια αργότερα.
Με την έναρξη του πυρός, ο Χίτλερ έπεσε στο έδαφος, καθώς ο διπλανός του, με τον οποίο είχαν διασταυρωμένους βραχίονες για το σχηματισμό ανθρώπινης αλυσίδας χτυπήθηκε από σφαίρα και κατέπεσε, παρασύροντάς τον. Η πτώση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την εξάρθρωση του ώμου του. Ο σωματοφύλακάς του, Ούλριχ Γκραφ (Ulrich Graf), έσπευσε να τον καλύψει με το σώμα του και δέχτηκε αρκετές σφαίρες. Αυτή του η ενέργεια έσωσε την ζωή του Χίτλερ.
Ο πόνος που ένιωσε από τον εξαρθρωμένο ώμο του, όμως, έκανε τον Χίτλερ να αποθαρρυνθεί και έτρεξε να διαφύγει προς ένα παρακείμενο αυτοκίνητο, στο οποίο υπήρχαν κομματικά στελέχη. Παρά το ότι υπερτερούσαν αριθμητικά, οι Ναζί ακολούθησαν το παράδειγμα του ηγέτη τους και τράπηκαν σε φυγή. Οι μόνοι που συνέχισαν να βαδίζουν προς τους αστυνομικούς ήταν ο Λούντεντορφ και ο υπασπιστής του. Την ενέργεια αυτή του Χίτλερ οι Ναζιστές ιστορικοί προσπάθησαν να την δικαιολογήσουν, λέγοντας ότι ο Χίτλερ αναγκάστηκε να φύγει γιατί έπρεπε να μεταφέρει ένα τραυματισμένο παιδί στο τοπικό νοσοκομείο.
Η Φυλάκιση
Το πραξικόπημα κατεστάλη και ο Χίτλερ αναγκάστηκε να καταφύγει επί μερικές ημέρες στο σπίτι ενός φίλου του. Παρόλ' αυτά, δεν απέφυγε την σύλληψη, η οποία έγινε στις 12 Νοεμβρίου. Παραπέμφθηκε, μαζί με τους άλλους πραξικοπηματίες, σε δίκη, κατηγορούμενος για έσχατη προδοσία.
Για την κατηγορία αυτή το μέγιστο της προβλεπόμενης ποινής ήταν η θανατική. Κατά την διάρκεια της προφυλάκισής του, υπέφερε από κρίσεις κατάθλιψης και σκεφτόταν μέχρι και την αυτοκτονία. Η δίκη ξεκίνησε στις 26 Φεβρουαρίου 1924 με Πρόεδρο τον δικαστικό Γκέοργκ Νάιτχαρντ.
Σύντομα, όμως, έγινε σαφές ότι στην Βαυαρική Κυβέρνηση υπήρχαν πολλοί συμπαθούντες των Ναζί, οι οποίοι δεν θα επέτρεπαν την αυστηρή τιμωρία του Ναζιστή ηγέτη.
Η δίκη του Χίτλερ εξελίχτηκε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μετατραπεί σε κομματικό συνέδριο: Κάθε λέξη που είπε στο Δικαστήριο απολογούμενος γράφτηκε στις εφημερίδες που κυκλοφόρησαν την επόμενη, ενώ το Δικαστήριο εντυπωσιάστηκε από τις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες, κατά παράβαση της Δικονομίας, του επέτρεψε να εκφράσει ελεύθερα.
Όπως αναμενόταν, το Δικαστήριο τον βρήκε ένοχο προδοσίας, αλλά η ποινή του ήταν μόνο πενταετής φυλάκιση, ενώ ανάλογες ήταν οι ποινές των άλλων μελών του Κόμματος που δικάστηκαν μαζί του: Ο Ρεμ καταδικάστηκε, ενώ ο Βίλχελμ Φρικ, παρά το ότι βρέθηκε ένοχος, αφέθηκε ελεύθερος. Ο Έριχ Λούντεντορφ αθωώθηκε. Ο Χίτλερ κλείστηκε σε φυλακή του τύπου "Festungshaft" ("φρούριο εγκλεισμού").
Στην φυλακή αυτή τα κελιά ήταν σχετικά άνετα, οι συνθήκες κράτησης πολύ ήπιες, ενώ δεν υπήρχε καταναγκαστική εργασία. Οι επισκέψεις ήταν δυνατές σε καθημερινή βάση και ανεξάρτητες χρονικής διάρκειας.
Οι φυλακές αυτές προορίζονταν για άτομα στα οποία αναγνωριζόταν από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου ότι είχαν έντιμα κίνητρα και απλά είχαν παραπλανηθεί. Τέτοιου τύπου ήταν η φυλακή του Λάντσμπεργκ αμ Λεχ , στην οποία και μεταφέρθηκε για να εκτίσει την ποινή του, η οποία από πενταετή φυλάκιση τελικά μετατράπηκε σε οκτάμηνη και πρόστιμο 500 μάρκων.
Οι άνετες συνθήκες που αντιμετώπισε κατά τον εγκλεισμό του στην φυλακή, επέτρεψαν στον Χίτλερ να υπαγορεύσει το βιβλίο του "Ο Αγών μου" (Mein Kampf) στον, επίσης καταδικασμένο πραξικοπηματία και γραμματέα του Ρούντολφ Ες.
Παρά το ότι ο Χίτλερ δεν πέτυχε τον άμεσο αντικειμενικό του σκοπό, δηλαδή την δια της βίας κατάληψη της εξουσίας με ένα μάλλον πρόχειρα οργανωμένο πραξικόπημα, πέτυχε κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: Έκανε ολόκληρο τον Γερμανικό λαό να στρέψει το βλέμμα προς ένα ως τότε άσημο τοπικής εμβέλειας Κόμμα.
Αυτό διευκόλυνε την πραγματοποίηση της ιδέας του Χίτλερ για την κατάληψη της εξουσίας αυστηρά με συνταγματικά μέσα. Αποφάσισε να χειριστεί τον Γερμανικό λαό με τέτοιο τρόπο, ώστε να τον επιλέξει ως τον μελλοντικό του ηγέτη. Αυτό ασφαλώς προϋπέθετε μεγάλη προσπάθεια και ισχυρή οργάνωση του Κόμματος. Το αποτέλεσμα, τελικά, τον δικαίωσε εννέα χρόνια αργότερα, οπότε το Κόμμα του ήρθε πρώτο στις εθνικές εκλογές και ο ίδιος έλαβε την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης ως Καγκελάριος.
Άνοδος των Ναζί στην εξουσία
Εννιά μήνες ύστερα από την καταδίκη του, ο Χίτλερ αποφυλακίζεται και αναλαμβάνει πάλι την αρχηγία του Κόμματος. Η Γερμανία έχει ως Πρόεδρο Δημοκρατίας τον ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, ο οποίος την στρέφει σιγά σιγά σε πιο συντηρητικό δρόμο και είναι ιδεολογικά αντίθετος με τον φιλελευθερισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και πολύ αυταρχικός.
Ο Χίτλερ εκμεταλλεύεται όλες τις συγκυρίες, την άνοδο δημοτικότητας των κομμουνιστικών κομμάτων και τον αυταρχισμό του Χίντενμπουργκ, και στις εκλογές του 1932 το Κόμμα του έρχεται πρώτο σε ψήφους, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει απόλυτη πλειοψηφία. Ο Πρόεδρος αρνείται να αναθέσει την Καγκελαρία στον Χίτλερ, καθώς δεν τον συμπαθεί καθόλου, και την αναθέτει στον Κουρτ φον Σλάιχερ, του οποίου, όμως, οι προσπάθειες σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης αποτυγχάνουν.
Το ναζιστικό καθεστώς είναι πλέον μια στυγνή αντισημιτική, αντιφιλελεύθερη, αντικομμουνιστική δικτατορία. Έχοντας το πρόσχημα του κοινοβουλευτισμού με εξασφαλισμένη πλειοψηφία στο Ράιχσταγκ, είναι σε θέση να ψηφίζει ολοσχερώς αντιδημοκρατικούς νόμους.
Στις 2 Αυγούστου του 1934 πεθαίνει ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ. Το ελεγχόμενο από τους Ναζί Ράιχσταγκ ψηφίζει διάταγμα, με το οποίο συγχωνεύονται Καγκελαρία και Προεδρία. Ο Χίτλερ αναλαμβάνει τα καθήκοντα και των δύο, παίρνοντας τον τίτλο "Führer und Reichskanzler" (Ηγέτης και Καγκελάριος του Ράιχ).
Ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός του Ναζιστικού Κόμματος εκφράζονται για πρώτη φορά επίσημα με τη λήψη μέτρων στο Συνέδριό του στη Νυρεμβέργη. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1935 το Συνέδριο υιοθετεί αυτά τα μέτρα, δημιούργημα του Χίτλερ, τα οποία έγιναν γνωστά ως "Νόμοι της Νυρεμβέργης".
Ο πρώτος, γνωστός ως "νόμος του Γερμανού πολίτη" αφαιρούσε τη γερμανική υπηκοότητα από τους Εβραίους, αποκαλώντας τους "υποτελείς της Πολιτείας".
Η αρχή του κακού είχε γίνει.
news247.gr
Διαβάστε Περισσότερα »
Ένας καθηγητής οικονομικών σε ένα τοπικό κολλέγιο δήλωσε ότι δεν είχε αποτύχει ποτέ κάποιος σπουδαστής πριν, αλλά άφησε μεταξεταστέα πρόσφατα μια ολόκληρη τάξη.
Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός του Obama θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής.
Ο καθηγητής έπειτα είπε «ο.κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με το σχέδιο Obama». Όλοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό – έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα).
Μετά από το πρώτο τέστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς). Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.
Καθώς το δεύτερο τέστ διεκπαιρεώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο. Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!
Μετά το τρίτο τέστ, ο μέσος όρος ήταν ένα Δ (κάτω από τη βάση). Κανένας δεν ήταν ευτυχής.
Καθώς τα τέστ προχωρούσαν, τα αποτελέσματα δεν βελτιώνονταν. Ξεσπούσαν μικροκαυγάδες , οι μαθητές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο και όλο αυτό το κακό κλίμα οδήγησε στο να μην διαβάζει κανένας για το όφελος του άλλου.
Προς μεγάλη τους έκπληξή, ΟΛΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ και ο καθηγητής τους είπε ότι ο σοσιαλισμός είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όταν η ανταμοιβή είναι μεγάλη, η προσπάθεια των ανθρώπων να πετύχουν είναι μεγάλη, αλλά όταν η κυβέρνηση παίρνει όλη την ανταμοιβή, κανένας δεν θα προσπαθήσει ή θα θελήσει να πετύχει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιό απλό από αυτό.
Αυτές είναι ενδεχομένως οι 5 καλύτερες προτάσεις που θα διαβάσετε και είναι εφαρμόσιμες στο παραπάνω πείραμα:
1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις τους φτωχούς σε ευημερία με το να θέσεις εκτός ευημερίας τους πλούσιους.
2. Για να λάβει οτιδήποτε ένα άτομο που δεν εργάζεται, πρέπει κάποιο άλλο άτομο να εργάζεται χωρίς να λαμβάνει.
3. Για να δώσει κάτι η κυβέρνηση σε κάποιον, πρέπει πρώτα να το στερήσεις από κάποιον άλλο.
4. Δεν μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τον πλούτο διαιρώντας τον!
5. Όταν οι μισοί νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν γιατί θα τους φροντίσουν οι άλλοι μισοί, και όταν οι μισοί που δουλεύουν καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούν γιατί τον κόπο τους τον μοιράζονται με τους άλλους μισούς, τότε πλησιάζει η αρχή του τέλους για οποιοδήποτε έθνος.
Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις.
Η παγκόσμια υπερθέρμανση λόγω κλιματικής αλλαγής «κρύβεται» στα βάθη των ωκεανών, ενώ «φρενάρονται» κάπως οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου
Οι θερμοκρασίες στα μεσαία βάθη του Ειρηνικού ωκεανού αυξάνονται 15 φορές ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη περίοδο κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια, όπως αποκαλύπτει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η ανακάλυψη έρχεται να ενισχύσει τις υποψίες ότι το "φρενάρισμα" της παγκόσμιας υπερθέρμανσης οφείλεται κυρίως στο ότι η αυξημένη θερμότητα απορροφάται στα βάθη των θαλασσών, με συνέπεια η κλιματική αλλαγή να "καμουφλάρεται" και να μη γίνεται άμεσα αισθητή.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κλιματολόγο Μπράντοκ Λίνσλεϊ του Παρατηρητηρίου Γης Λαμόντ - Ντόχερτι του πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης και τον καθηγητή Γερ Ρόζενταλ της Σχολής Περιβαλλοντικών & Βιολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου Ράτγκερς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το "New Scientist", κατά την τελευταία 60ετία τα μεσαία βάθη του Ειρηνικού (450 έως 1.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια) ανεβάζουν θερμοκρασία με ρυθμό ταχύτερο από οποτεδήποτε άλλοτε στο παρελθόν.
"Στην ουσία πειραματιζόμαστε βάζοντας όλη αυτή τη θερμότητα στον ωκεανό, χωρίς να ξέρουμε πώς πρόκειται να επιστρέψει πίσω και με ποιό τρόπο θα επηρεάσει το κλίμα", δήλωσε ο Λίνσλεϊ.
Αν και οι επίγειοι σταθμοί μέτρησης δείχνουν ότι η Γη είναι σήμερα θερμότερη από ό,τι εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια, ο ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας έχει σταθεροποιηθεί κατά την τελευταία 15ετία, με συνέπεια ορισμένοι σκεπτικιστές να ισχυρίζονται ότι η κλιματική αλλαγή έχει "φρεναριστεί".
Όμως η ατμόσφαιρα και οι ωκεανοί είναι συγκοινωνούντα δοχεία, ανταλλάσσοντας συνεχώς αέρια και θερμότητα. Η νέα μελέτη δείχνει ότι στα βάθη των θαλασσών μπορεί να "κρύβονται" πολύ μεγαλύτερα αποθέματα θερμότητας από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Το ερώτημα, κατά τους ερευνητές, είναι για πόσο καιρό οι ωκεανοί θα παίζουν αυτό τον αντισταθμιστικό ρόλο, μετριάζοντας την κλιματική αλλαγή.
Ελπιδοφόρο "φρένο" στο διοξείδιο
Εξάλλου, μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έκθεση που μόλις δόθηκε στη δημοσιότητα από το Κοινό Ερευνητικό Κέντρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την Υπηρεσία Αξιολόγησης Περιβάλλοντος της Ολλανδίας, σύμφωνα με το BBC, διαπιστώνει ότι η αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (του κατ’ εξοχήν «αερίου του θερμοκηπίου») φαίνεται να επιβραδύνονται σε πιο μόνιμη πλέον βάση.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι εκπομπές αερίων το 2012 αυξήθηκαν με ρυθμό μικρότερο από το μισό του μέσου όρου της τελευταίας δεκαετίας. Ως αιτίες γι’ αυτή την επιβράδυνση, μεταξύ άλλων, θεωρούνται η μεταστροφή των ΗΠΑ στην καθαρότερη μορφή του σχιστολιθικού αερίου, καθώς και της Κίνας στην επίσης καθαρότερη υδροηλεκτρική ενέργεια.
Οι εκπομπές διοξειδίου στην ατμόσφαιρα έφθασαν στο νέο επίπεδο - ρεκόρ των 34,5 δισεκατομμυρίων τόνων το 2012, αυξημένες κατά 1,4%, ενώ η παγκόσμια οικονομία μεγεθύνθηκε κατά 3,5%, γεγονός που δείχνει μια ελπιδοφόρα αποσύνδεση των εκπομπών αερίων από τον ρυθμό της ανάπτυξης. Μάλιστα, ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω και της οικονομικής κρίσης, οι εκπομπές αερίων μειώθηκαν κατά 1,3% πέρυσι.
News247.gr
