Ο Γιώργος Λακόπουλος γράφει για τον Βαγγέλη Βενιζέλο και το μοναχικό δρόμο στον οποίο βαδίζει. Ένα δρόμο που δεν είναι της αρετής, αλλά της... εγκατάλειψης!
Για να δημοσιεύεται αυτό το σημείωμα σημαίνει ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι πάντα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μετά τις αποκαλύψεις για τη λίστα Λαγκαρντ, ευλόγως πολλοί θα σκεφθούν ότι θα ήταν καλύτερα ο πρώην υπουργός Οικονομικών να αφήσει τη θέση του επικεφαλής του κόμματος του σε κανέναν άλλον γιατί την τραυματίζει διαρκώς. Αυτή η απίθανη ιστορία με τη λίστα είναι η χαριστική βολή στο ηγετικό προφίλ του. Δημιουργεί ερωτήματα στα οποία πώς θα απαντήσει πειστικά;
Είναι δυνατόν υπουργός Οικονομικών να έχει στα χέρια του ένα τέτοιο υλικό και να το αφήνει αναξιοποίητο για… νομικούς λόγους που του ανάπτυξε ένας πρώην εισαγγελέας και που είναι αμφίβολο αν ισχύουν; Σε ποιους απευθύνεται όταν προβάλει τέτοιους ισχυρισμούς; Έχει στοιχεία που άλλες χώρες αξιοποίησαν και τα αφήνει στο συρτάρι γιατί «δεν περιήλθαν νομίμως» στην κατοχή του; Πώς περιήλθαν δηλαδή; Δεν τα παρέλαβε από τους προηγούμενους οι οποίοι όπως λέει ο Παπακωνσταντίνου –αυτός από πού να παραιτηθεί πλέον;- τα ζήτησαν οι ίδιοι; Αν είναι παράνομοι γιατί δεν τους στέλνει στη Δικαιοσύνη ο Βενιζέλος;
Είναι δυνατόν υπουργός όταν φεύγει από την κυβέρνηση όχι μόνο να μην παραδίδει στους διαδόχους αυτό το εκρηκτικό υλικό αλλά να το παίρνει μαζί του; Τι ακριβώς την ήθελε τη λίστα ο Βενιζέλος και την έβαλε στις αποσκευές του, αλλά όχι και στους φακέλους που παρέδωσε; Τουλάχιστον ο Παπακωνσταντίνου μπορεί να μην κινήθηκε άμεσα, άλλα κάτι έκανε και στο τέλος παρέδωσε τη λίστα -δεν την κράτησε για σουβενίρ. Ο Βενιζέλος με ποια λογική κράτησε μια όχι νόμιμη λίστα, όπως ο ίδιος λέει και με ποια νομιμότητα την πήρε φεύγοντας. Και τι περίμενε τόσο καιρό για να πει ότι την κατέχει -για να το κάνει τελικά στα πλαίσια μιας εξυπνακίστικης κίνησης. Τι δουλειά έχει η λίστα στο Μεγάλο Μαξίμου, όπου την έστειλε, στα χέρια του Στουρνάρα ήταν η θέση της.
Είναι δυνατόν αρχηγός κόμματος ο οποίος κάθε τόσο δημιουργεί προβλήματα στην κυβέρνηση -την οποία κατά τα λοιπά στηρίζει- και δεν χάνει ευκαιρία να παρέμβει σε θέματα που δεν είναι καθόλου αρμόδιος, όπως να κάνει χωριστές συνομιλίες με την τρόικα, να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να μετέχεις σε μια προσπάθεια για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ταυτόχρονα με τον τρόπο σου να συγκαλύπτεις την πιο χαρακτηριστική περίπτωση φοροδιαφυγής; Τι άλλο έπρεπε να γίνει δηλαδή για να αποφασίσει ο Βενιζέλος – προφανώς επειδή έβλεπε πού πάει το πράγμα και οι επόμενοι θα έλεγαν ότι δεν πήραν καμία λίστα από αυτόν- να τη στείλει στον Σαμαρά για να δηλώσει ότι «η κυβέρνηση την έχει», χωρίς να αποκαλύπτει στη δήλωση του, από πότε και πώς την έχει.
Κακά τα ψέματα. Ένας από τους πιο χαρισματικους πολιτικους των τελευταίων δεκαετιών έβαλε μόνος του τη θηλιά στον λαιμό του με μια σειρά ενέργειες τους. Τρία χρόνια τώρα τοποθετεί τον εαυτό του ψυχολογικά υψηλότερα από όλους τους άλλους, αλλά χαμηλότερα από τον Γ Παπανδρέου -για τον οποίο δεν βγάζει άχνα, ούτε καν για το εσωκομματικό μπάχαλο. Τώρα τοποθετεί τον εαυτό του και χαμηλότερα απ' τις περιστάσεις. Και η πρωτοβουλία του Γιάννη Ραγκούση να εγκαταλείψει οριστικά το «ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου» είναι ηχηρό χαστούκι και τον εκθέτει -άσχετα αν εκθέτει και τον τρόπο που λειτουργούσε το «ΠΑΣΟΚ του Γιώργου».
Υπάρχει κανείς στο περιβάλλον του που να του λέει -αν μάλιστα κληθεί στη Βουλή να δώσει εξηγήσεις- ότι θα καταφέρει να σταθεί ως πρόεδρος του κόμματος; Είναι δυνατόν;
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου