Ο Θανάσης Τσάκλας διέσχισε την Ευρώπη “καβάλα” στις δύο ρόδες του.
Χρειάστηκε να αλλάξει επτά σκασμένα λάστιχα. Να αγοράσει καθ’ οδόν και δεύτερο ποδήλατο, όταν το πρώτο …κλάταρε, τη 18η μέρα του ταξιδιού του. Ο ίδιος, πάντως, ο φανατικός ποδηλάτης Θανάσης Τσάκλας, το είπε και το’ κανε, ότι θα διασχίσει μέσα σ’ έναν μήνα δεκαπέντε χώρες της Ευρώπης. Διήνυσε συνολικά 4.492 χιλιόμετρα, ποδηλατώντας καθημερινά για 9 με 10 ώρες επί 150 χιλιόμετρα, κατά μέσο όρο! Στο διάστημα αυτό, ξόδεψε 1.500 ευρώ, κοιμήθηκε μόλις τρεις φορές σε κρεβάτι, στο τέλος γύρισε και επτά κιλά ελαφρύτερος! “Όλα άρχισαν πέντε μήνες πριν, όταν αγόρασα ένα βιβλίο για συντροφιά μου, καθώς ταξίδευα αεροπορικώς. Είχε τίτλο του το ''Ζήσε το όνειρό σου'', συγγραφέας του ήταν ο Αlastair Humphreys. Είναι ο άνθρωπος που γύρισε τον κόσμο με το ποδήλατό του, διανύοντας 46.000 μίλια σε τέσσερα χρόνια. Διαβάζοντάς το, ξεκίνησα να σκέφτομαι και εγώ αν θα κατάφερνα να φέρω σε πέρας κάτι ανάλογο. Άλλωστε, από μικρό παιδί με θυμάμαι πάνω σ’ ένα ποδήλατο! ‘Αλήθεια, πόσο μακριά θα μπορούσα να φτάσω;’, αναρωτήθηκα...”, λέει σήμερα στα “ΝΕΑ” ο 33χρονος Αθηναίος φυσιολάτρης, στιχουργός και τραγουδιστής της ελληνικής ροκ μπάντας “The WIGS”.
Περνώντας ακτοπλοϊκώς από την Πάτρα στην Ιταλία, η γραμμή που χάραξε τον έφερε να περνά μέσα κι από Ελβετία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Τσεχία, Αυστρία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Σερβία και Βουλγαρία, προτού τερματίσει, στις 31 του περασμένου μήνα, στον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης. “Οι περισσότεροι που μ’ άκουγαν να μιλώ πριν ξεκινήσω, έδειχναν αβέβαιοι ή και αστειεύονταν με το κατά πόσο μπορεί να γίνει εφικτή η αρχική σκέψη μου. Δεν ήταν ο αριθμός των χωρών που τους τρόμαζε, αλλά το στενό όριο των 31 ημερών που είχα θέσει για να ολοκληρώσω το εγχείρημά μου. Όταν πλέον τα κατάφερα, όλοι εννοείται χάρηκαν, και για τα ορφανά παιδάκια της ‘Κιβωτού Του Κόσμου’ που θα λάβουν το ποσό που μάζεψα ταξιδεύοντας…”, αναφέρει.
Θέλοντας και μη, στο φινάλε του ταξιδιού κρατά, όπως λέει, “απλά τα πάντα” στο μυαλό του. “Σίγουρα ήταν ένα μάθημα ζωής, δοκιμασίας των δυνατοτήτων σώματος και πνεύματος. Μοναχικής σκέψης κι εύρεσης τρόπων επιβίωσης κάτω από αντίξοες συνθήκες. Για μένα, ωστόσο, τίποτα δεν είναι αδύνατον, αρκεί να πιστεύεις στις δυνάμεις σου, να αντιμετωπίζεις κάθε δυσκολία με δύναμη, υπομονή και θετική σκέψη…”, υποστηρίζει. “Πώς μπορώ να ξεχάσω τα φορτηγά που περνούσαν ξυστά δίπλα μου στα τούνελ της Ιταλίας, τις πανέμορφες λίμνες Como, Luzern και Lugano Paradiso, τις ανηφόρες των Ελβετικών Άλπεων, που ανέβηκα με τόσο κόπο; τους καταρράκτες που με δρόσισαν, τις ασταμάτητες βροχές της Γαλλίας, τα κανάλια και τις ατέλειωτες ευθείες της Ολλανδίας; την πανέμορφη φωτισμένη Βουδαπέστη, τους Ρομά με τα κάρα στη Ρουμανία που με χαιρετούσαν καθώς περνούσα από τα χωριά τους; το τσίμπημα από σκορπιό στο δεξί αυτί μου στην Τσεχία, τα αγριεμένα σκυλιά που με …κυνηγούσαν στη Βουλγαρία; ή μήπως τα δάκρυα που έτρεξαν απ’ τα μάτια μου περνώντας τα ελληνικά σύνορα στον Προμαχώνα;”, αναρωτιέται, περιγράφοντας γλαφυρά…
www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου