«Ψωμι(άδη) – Παιδεία – Ελευθερία»

Της Ελίζας Μπενβενίστε

Η υπόθεση αποφυλάκισης του Μάκη Ψωμιάδη για τα στημένα παιχνίδια δεν με αφορά. Αφορά ίσως εκείνους που επένδυσαν σε στοιχήματα –ενίοτε και παράνομα- για ένα ανύπαρκτο ποδόσφαιρο, ευελπιστώντας σε ένα εύκολο κέρδος και στη συνέχεια αισθάνθηκαν θιγμένοι που κάποιος έστηνε ματς προς ιδίον όφελος. Δεν ξέρω αν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να «δέσουν», όπως λένε, την υπόθεση, αλλά πραγματικά δεν με ενδιαφέρει.

Αυτό, όμως, που με ενδιαφέρει και με εξαγριώνει είναι η υπόθεση αποφυλάκισης του Μάκη Ψωμιάδη για τις οφειλές του προς το δημόσιο. Αυτή η υπόθεση με αφορά, όπως αφορά και όλους όσοι πληρώνουν αδιάκοπα και συνεπέστατα τους φόρους τους, όχι μόνο γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αλλά γιατί το θέλουν κιόλας. Το θέλουν προκειμένου να είναι σωστοί στις υποχρεώσεις που έχουμε όλοι, καλώς ή κακώς, απέναντι στο κράτος. Σε ένα κράτος που εμφανίζεται όλο και πιο διαλυμένο στο να προσφέρει υπηρεσίες παιδείας, υγείας και καλής λειτουργίας, αν και αυξάνει συνεχώς με φόρους, δηλαδή τις υποχρεώσεις μας απέναντί του. Σε ένα κράτος που (υποτίθεται) ότι ψήφισε να πηγαίνει αυτόφωρο όποιος του χρωστάει περισσότερες από 5.000 ευρώ. Σε ένα κράτος, τέλος, που αν λέγεσαι Μάκης Ψωμιάδης και του οφείλεις πολύ περισσότερα, μετά την εντυπωσιακή σύλληψη που σου κάνει για τα μάτια του κόσμου, σε αφήνει να κυκλοφορείς ελεύθερος σε κάθε γνωστό καφέ του Νέου Ψυχικού και του Κολωνακίου για να του τρίβεις μες τη μούρη πόσο μαλάκας είναι.

Μέσα σ’ αυτό το νομικό, κοινωνικό και επικοινωνιακό πλαίσιο που διαμορφώνουν οι Μάκηδες Ψωμιάδηδες αυτής της χώρας, καλείται τώρα η κυβέρνηση να συλλέξει χρήματα από τη νέα φορολογία του ειδικού τέλους ακινήτων, της έκτακτης εισφοράς και του τέλους επιτηδεύματος. Αν στοιχηματήσουμε υπέρ της αποτυχίας του εγχειρήματος, σίγουρα θα βγάλουμε χρήματα. Γιατί αυτό είναι το πιο εύκολα στημένο παιχνίδι που επέστρεψαν στον Μάκη Ψωμιάδη να οργανώσει.

Και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος που η υπόθεση αποφυλάκισης του Μάκη Ψωμιάδη και του όποιου Μάκη Ψωμιάδη και του όποιου εφοπλιστή απειλεί να βγάλει έξω τα χρήματά του αν γίνουν απαιτητές οι οφειλές του προς το ελληνικό δημόσιο, με έχει κάνει έξαλλη. Όπως και το γεγονός ότι αντιμετωπίστηκε από αρκετούς με συγκατάβαση, με χιουμοράκι και με μία υποβόσκουσα ζήλια που αυτός μπορεί, ενώ εκείνοι όχι.

Γιατί ας μη γελιόμαστε. Όσοι μικροοφειλέτες του δημοσίου θαύμασαν τον Μάκη Ψωμιάδη για το θράσος του να δηλώνει αρχικά πολιτικός κρατούμενος και στη συνέχεια να αποχωρεί από το κρατητήριό του υπερόπτης και σινιαρισμένος σαν μοντελάκι, θα ήθελαν να ήταν στη θέση του. Θα ήθελαν να ήταν κι εκείνοι μεγαοοφειλέτες. Όχι, πάντως, να μη χρωστάνε.